- يكشنبه ۲۱ شهریور ۹۵
- ۱۵:۴۳
حمله یالثارات به خندوانه و رامبد جوان: مجری گری به سبک خواجه‌های حرمسرا تا ترویج موسیقی حرام !
هفته نامه یالثارات در تازه ترین شماره خود نسبت به برنامه خندوانه و رامبد جوان انتقادات تندی را مطرح کرد.
فرادید: هفته نامه یالثارات در تازه ترین شماره خود نسبت به برنامه خندوانه و رامبد جوان انتقادات تندی را مطرح کرد.
یالثارات درباره ی برنامه ی خندوانه نوشت: ترویج موسیقی و تشویق مردم به شادیِ پوچ و کاذب، بواسطه صرف وقت برای تماشای افرادی که تحت عنوان کمدین بازی‌گری می‌کنند، روندهایی است که رسانه ملی تنها از آنها برای جلب مخاطب استفاده می‌کند. البته در این میان شخصیت‌های عروسکی مثل جناب خان نیز زیرکانه مشغول بازخوانیِ ترانه‌های آن سوی آبی در وصف نوامیس مردم هستند و مجری برنامه نیز به سبک خواجه‌های حرم سرا در بین زنان مدعو، قهقه زنان با خوش‌وبش و بی‌حیایی، رفتارِ غیر شرعی را نهادینه می‌کند.
هفته نامه ی یالثارات در شماره ی اخیر خود در متنی با تیتر «از مجری‌گری به سبک خواجه‌های‌حرم‌سرا تا ترویج موسیقیِ حرام»، خواستار سخت گیری بیشتر شورای نظارت بر صداوسیما شد.
متن کامل متن یالثارات در پی می آید:
آیت‌الله سیداحمد خاتمی روز سه شنبه ۱۳ اردیبهشت ماه سال جاری با اشاره به عادی شدن بدحجابی در جامعه، به حوزه صدا و سیما ورود و تاکید کرده بود: «رسانه ملی به عنوان یک دانشگاه بزرگ، می‌تواند به مجری و بازیگر بگویند که این سیمای جمهوری است و پوشش خود را درست کنید.»
امام جمعه موقت تهران وارد مصادیق جزئی‌تری از عملکرد غلط و وارونه رسانه ملی نیز شده و با اشاره صریح به برنامه «خندوانه» ،گفته بود: «چند خانم در برنامه خندوانه قهقه می‌خندیدند تا مردها را بخندانند، به چه قیمتی می‌خواهیم شادی باشد؟ به قیمت شکستن حریم ها؛ خنداندن مردم کار پسندیده‌ای است، اما نه با شکستن حریم‌ها.»
اما رامبد جوان، سازنده و مجریِ برنامه خندوانه بعد از چند روز سکوت با انتشار یک ویدئو که با تلفن همراه از خود تهیه کرده بود خیلی ساده اذعان کرد که نیازی به پاسخ او نیست و اساسا اگر نیاز به ارائه پاسخ باشد، این مسئولین رسانه‌ملی هستند که باید به آن بپردازند. رامبد جوان در توجیه این موضع تاکید داشت که او تحت قوانین جمهوری اسلامی و نظارت مسئولین برنامه می‌سازد.!
یالثارات در آن مقطع طی گزارشی تحلیلی به این نتیجه رسید که «کسی در رسانه ملّی، جواب پَس نمی‌دهد»
اما واقعا این سازمان عریض‌وطویل به کجا پاسخگوست؟ رؤسای آن یکی بعد از دیگری صندلی و میز ریاست را به هم تحویل می‌دهند، اما رسانه ملی همچنان بر همان ریل قبلی حرکت می‌کند.ظاهرا شورای نظارت بر صدا وسیما بر اساس اصل ۱۷۵ قانون اساسی موظف به رسیدگی به عملکرد سازمان صدا و سیما و حساب پس کشیدن از رئیس آن است. این شورا متشکل از ۶ رجل اجرایی، قضایی و تقنینی است که در کنار مشغله‌های زیاد؛ باید بر کار سازمان عریض و طویل صداوسیما هم نظارت کنند!
اگرچه هنوز تعریفِ دقیق نظارت این شورا برای ما مشخص نیست؛ چه اهداف و سیاست‌هایی دارد؟ اختیارات و سیاستگذاری‌های اعضایش تا کجاست؟ نه گزارشی از عملکرد این شورا در اختیار مردم قرار می‌گیرد و نه مشخص است که این ساختار در مقابل تُرک‌تازی‌های رایج در رسانه ملّی چه کاره است؟
در حال حاضر حجت الاسلام اِژه ای به جای حجت الاسلام رئیسی در سمت ریاست این شورا انجام وظیفه می‌کند که هر دو نماینده قوه قضائیه در جایگاه معاون اولی و دادستان نیز خدمت کرده و می‌کنند. علی القاعده آنچه ظاهراً معلوم است، سازوکار عملکرد شورای نظارت بر صدا و سیما، آنطور نیست که قادر به جلوگیری از روند فاسد جاری در رسانه ملّی باشد. با این وصف درحالی طی سالهای آزگارِ گذشته تنها مأمن شکایت حزب الله از عملکرد صدا و سیما، همین شورا بوده، حالا امروز این تردید و سوال وجود دارد که نکند شاکیان سوراخ دعا را گم کرده باشند.
فضای رها شده رادیو و فضاحت‌های جاری در آن به کنار، اما حداقل تا کنون بارها به الگو سازی فاسد در رسانه ملّی و در قالب برنامه‌های جذاب هشدار داده‌ایم. شوخی با زنان نا محرم خندوانه و دورهمی در حالی با گذشت حدود ۲ سال از اجرای اولین دور از ساخت و پخش چنین برنامه هایی ادامه دارد که سازندگان آنها همواره از اهرمهایی با ظاهر دینی و فعالیت‌های شبه دینی – مدنی برای مشروعیت زایی در این برنامه‌ها تلاش کرده اند. چنین روندی با حضور عجیب و پر رنگ زنان محجبه چادری در حالی که با تن دادن به برنامه سخیفِ خندوانه مشغول دست زدن و هم نوایی با ترانه‌ها می‌شوند، آغاز شد.
این وضعیت با دعوت از برخی روحانیون و تلاش برای گره زدن فلسفه پوچ برنامه به احادیث و روایات و جعل واژه شادیِ دینی ادامه پیدا کرد. این روند چنان شیب تندی به خود گرفت که مهران مدیری در برنامه دورهمی، حداقل دو بار اقدام به نمایش افرادی کرد که با لباس روحانیت نه به عنوان میهمان، بلکه به عنوان تماشاچی مشغول تماشای محتوای سخیف این برنامه در محل اجرای آن بودند. خَلطِ محتوای بد با خوب در قالب اقدامات بشر دوستانه، مثل جمع آوری کمک برای آزادی زندانیان و خیریه‌ها و… از جمله دیگر ترفندهای مشروعیت زایی است که محتوای فاسد در لابلای آنها زَرورق پیچی و مخفی می‌شوند.
ترویج موسیقی و تشویق مردم به شادیِ پوچ و کاذب، بواسطه صرف وقت برای تماشای افرادی که تحت عنوان کمدین بازی‌گری می‌کنند، روندهایی است که رسانه ملی تنها از آنها برای جلب مخاطب استفاده می‌کند. البته در این میان شخصیت‌های عروسکی مثل جناب خان نیز زیرکانه مشغول بازخوانیِ ترانه‌های آن سوی آبی در وصف نوامیس مردم هستند و مجری برنامه نیز به سبک خواجه‌های حرم سرا در بین زنان مدعو، قهقه زنان با خوش‌وبش و بی‌حیایی، رفتارِ غیر شرعی را نهادینه می‌کند.
این در حالی است که یکی از کج‌تاب‌ترین برنامه‌های ساخته شده در طول ۳۷ سال بعد از انقلاب، نیز تحت عنوان «شب کوک»، اولین تجربه خط شکنی در ترویج موسیقی را پشت سر گذاشت و دور جدید آن نیز در سایه تساهل حاکم بر رسانه ملی و فقدان اهرم‌های بازدارنده در راه است.
با این وصف به نظر می‌رسد قوه قضائیه باید علاوه بر جرائم رایج در سانه‌های مکتوب و مجازی، بر اساس وعده دادستان تهران به وضع وخیم جاری در رسانه ملّی نیز رسیدگی کند. اهمیت ورود قوه قضائیه به پرونده صدا و سیما از این منظر اهمیت دارد که مخاطبان در خطر انحراف آن نه اقشارِ ماهواره بین، بلکه مردم بینوایی هستند که با اعتماد به عملکرد نهادهای برآمده از نظام مثلا اسلامی، با خیال راحت ذهن عائله خود را به برنامه‌های شبهه‌ناک صدا و سیما می‌سپارند تا سبک زندگی آنان با اباطیل تزئین شده، دچار التقاط شود.
هشدار جدی به قوه قضائیه درباره عملکرد صدا و سیما از این منظر اهمیت مضاعف دارد که نااهلان مرتزق از بیت‌المال در این سازمان مشغول تولید برنامه هایی هستند که برآیند آن روند نرم تبدیل معروف به منکر است.
حمله «یالثارات» به حوزه هنری به دلیل قرارداد اکران با «فروشنده»
یالثارات درباره ی برنامه ی خندوانه نوشت: ترویج موسیقی و تشویق مردم به شادیِ پوچ و کاذب، بواسطه صرف وقت برای تماشای افرادی که تحت عنوان کمدین بازی‌گری می‌کنند، روندهایی است که رسانه ملی تنها از آنها برای جلب مخاطب استفاده می‌کند. البته در این میان شخصیت‌های عروسکی مثل جناب خان نیز زیرکانه مشغول بازخوانیِ ترانه‌های آن سوی آبی در وصف نوامیس مردم هستند و مجری برنامه نیز به سبک خواجه‌های حرم سرا در بین زنان مدعو، قهقه زنان با خوش‌وبش و بی‌حیایی، رفتارِ غیر شرعی را نهادینه می‌کند.
هفته نامه ی یالثارات در شماره ی اخیر خود در متنی با تیتر «از مجری‌گری به سبک خواجه‌های‌حرم‌سرا تا ترویج موسیقیِ حرام»، خواستار سخت گیری بیشتر شورای نظارت بر صداوسیما شد.
متن کامل متن یالثارات در پی می آید:
آیت‌الله سیداحمد خاتمی روز سه شنبه ۱۳ اردیبهشت ماه سال جاری با اشاره به عادی شدن بدحجابی در جامعه، به حوزه صدا و سیما ورود و تاکید کرده بود: «رسانه ملی به عنوان یک دانشگاه بزرگ، می‌تواند به مجری و بازیگر بگویند که این سیمای جمهوری است و پوشش خود را درست کنید.»
امام جمعه موقت تهران وارد مصادیق جزئی‌تری از عملکرد غلط و وارونه رسانه ملی نیز شده و با اشاره صریح به برنامه «خندوانه» ،گفته بود: «چند خانم در برنامه خندوانه قهقه می‌خندیدند تا مردها را بخندانند، به چه قیمتی می‌خواهیم شادی باشد؟ به قیمت شکستن حریم ها؛ خنداندن مردم کار پسندیده‌ای است، اما نه با شکستن حریم‌ها.»
اما رامبد جوان، سازنده و مجریِ برنامه خندوانه بعد از چند روز سکوت با انتشار یک ویدئو که با تلفن همراه از خود تهیه کرده بود خیلی ساده اذعان کرد که نیازی به پاسخ او نیست و اساسا اگر نیاز به ارائه پاسخ باشد، این مسئولین رسانه‌ملی هستند که باید به آن بپردازند. رامبد جوان در توجیه این موضع تاکید داشت که او تحت قوانین جمهوری اسلامی و نظارت مسئولین برنامه می‌سازد.!
یالثارات در آن مقطع طی گزارشی تحلیلی به این نتیجه رسید که «کسی در رسانه ملّی، جواب پَس نمی‌دهد»
اما واقعا این سازمان عریض‌وطویل به کجا پاسخگوست؟ رؤسای آن یکی بعد از دیگری صندلی و میز ریاست را به هم تحویل می‌دهند، اما رسانه ملی همچنان بر همان ریل قبلی حرکت می‌کند.ظاهرا شورای نظارت بر صدا وسیما بر اساس اصل ۱۷۵ قانون اساسی موظف به رسیدگی به عملکرد سازمان صدا و سیما و حساب پس کشیدن از رئیس آن است. این شورا متشکل از ۶ رجل اجرایی، قضایی و تقنینی است که در کنار مشغله‌های زیاد؛ باید بر کار سازمان عریض و طویل صداوسیما هم نظارت کنند!
اگرچه هنوز تعریفِ دقیق نظارت این شورا برای ما مشخص نیست؛ چه اهداف و سیاست‌هایی دارد؟ اختیارات و سیاستگذاری‌های اعضایش تا کجاست؟ نه گزارشی از عملکرد این شورا در اختیار مردم قرار می‌گیرد و نه مشخص است که این ساختار در مقابل تُرک‌تازی‌های رایج در رسانه ملّی چه کاره است؟
در حال حاضر حجت الاسلام اِژه ای به جای حجت الاسلام رئیسی در سمت ریاست این شورا انجام وظیفه می‌کند که هر دو نماینده قوه قضائیه در جایگاه معاون اولی و دادستان نیز خدمت کرده و می‌کنند. علی القاعده آنچه ظاهراً معلوم است، سازوکار عملکرد شورای نظارت بر صدا و سیما، آنطور نیست که قادر به جلوگیری از روند فاسد جاری در رسانه ملّی باشد. با این وصف درحالی طی سالهای آزگارِ گذشته تنها مأمن شکایت حزب الله از عملکرد صدا و سیما، همین شورا بوده، حالا امروز این تردید و سوال وجود دارد که نکند شاکیان سوراخ دعا را گم کرده باشند.
فضای رها شده رادیو و فضاحت‌های جاری در آن به کنار، اما حداقل تا کنون بارها به الگو سازی فاسد در رسانه ملّی و در قالب برنامه‌های جذاب هشدار داده‌ایم. شوخی با زنان نا محرم خندوانه و دورهمی در حالی با گذشت حدود ۲ سال از اجرای اولین دور از ساخت و پخش چنین برنامه هایی ادامه دارد که سازندگان آنها همواره از اهرمهایی با ظاهر دینی و فعالیت‌های شبه دینی – مدنی برای مشروعیت زایی در این برنامه‌ها تلاش کرده اند. چنین روندی با حضور عجیب و پر رنگ زنان محجبه چادری در حالی که با تن دادن به برنامه سخیفِ خندوانه مشغول دست زدن و هم نوایی با ترانه‌ها می‌شوند، آغاز شد.
این وضعیت با دعوت از برخی روحانیون و تلاش برای گره زدن فلسفه پوچ برنامه به احادیث و روایات و جعل واژه شادیِ دینی ادامه پیدا کرد. این روند چنان شیب تندی به خود گرفت که مهران مدیری در برنامه دورهمی، حداقل دو بار اقدام به نمایش افرادی کرد که با لباس روحانیت نه به عنوان میهمان، بلکه به عنوان تماشاچی مشغول تماشای محتوای سخیف این برنامه در محل اجرای آن بودند. خَلطِ محتوای بد با خوب در قالب اقدامات بشر دوستانه، مثل جمع آوری کمک برای آزادی زندانیان و خیریه‌ها و… از جمله دیگر ترفندهای مشروعیت زایی است که محتوای فاسد در لابلای آنها زَرورق پیچی و مخفی می‌شوند.
ترویج موسیقی و تشویق مردم به شادیِ پوچ و کاذب، بواسطه صرف وقت برای تماشای افرادی که تحت عنوان کمدین بازی‌گری می‌کنند، روندهایی است که رسانه ملی تنها از آنها برای جلب مخاطب استفاده می‌کند. البته در این میان شخصیت‌های عروسکی مثل جناب خان نیز زیرکانه مشغول بازخوانیِ ترانه‌های آن سوی آبی در وصف نوامیس مردم هستند و مجری برنامه نیز به سبک خواجه‌های حرم سرا در بین زنان مدعو، قهقه زنان با خوش‌وبش و بی‌حیایی، رفتارِ غیر شرعی را نهادینه می‌کند.
این در حالی است که یکی از کج‌تاب‌ترین برنامه‌های ساخته شده در طول ۳۷ سال بعد از انقلاب، نیز تحت عنوان «شب کوک»، اولین تجربه خط شکنی در ترویج موسیقی را پشت سر گذاشت و دور جدید آن نیز در سایه تساهل حاکم بر رسانه ملی و فقدان اهرم‌های بازدارنده در راه است.
با این وصف به نظر می‌رسد قوه قضائیه باید علاوه بر جرائم رایج در سانه‌های مکتوب و مجازی، بر اساس وعده دادستان تهران به وضع وخیم جاری در رسانه ملّی نیز رسیدگی کند. اهمیت ورود قوه قضائیه به پرونده صدا و سیما از این منظر اهمیت دارد که مخاطبان در خطر انحراف آن نه اقشارِ ماهواره بین، بلکه مردم بینوایی هستند که با اعتماد به عملکرد نهادهای برآمده از نظام مثلا اسلامی، با خیال راحت ذهن عائله خود را به برنامه‌های شبهه‌ناک صدا و سیما می‌سپارند تا سبک زندگی آنان با اباطیل تزئین شده، دچار التقاط شود.
هشدار جدی به قوه قضائیه درباره عملکرد صدا و سیما از این منظر اهمیت مضاعف دارد که نااهلان مرتزق از بیت‌المال در این سازمان مشغول تولید برنامه هایی هستند که برآیند آن روند نرم تبدیل معروف به منکر است.
حمله «یالثارات» به حوزه هنری به دلیل قرارداد اکران با «فروشنده»
هفته
نامه «یالثارات» که در هفته‌های گذشته، حملات بسیار تندی به هنرمندان
انجام داده بود، امروز با انتشار مطلبی در سایت خود به شدت از حوزه هنری به
دلیل اکران «فروشنده» انتقاد کرده است.
امتیاز خبر: 96 از 100 تعداد رای دهندگان 1641
وب‌سایت
آی سینما: هفته نامه «یالثارات» که در هفته‌های گذشته، حملات بسیار تندی
به هنرمندان انجام داده بود، امروز با انتشار مطلبی در سایت خود به شدت از
حوزه هنری به دلیل اکران «فروشنده» انتقاد کرده است. یالثارات می‌نویسد که
«فروشنده» به تهیه کنندگی یک صهیونیست ساخته شده و مروج ولنگاری فرهنگی است
و به همین دلیل حوزه نباید به اکران این فیلم در سینماهای خود تن دهد.
هفته
نامه «یالثارات» که با توهین‌های پی در پی خود به برخی از هنرمندان، حسابی
از خجالت سینماگرانی نظیر خصوص شهاب حسینی و اصغر فرهادی درآمده، به تازگی
حملات بسیار تندی را به حوزه هنری انجام داده و از بسته شدن قرار داد
نمایش این فیلم، برای اکران در سینماهای وابسته به حوزه به شدت انتقاد کرده
است.
یالثارات که از «فروشنده» به عنوان فیلم مفتضح اصغر فرهادی یاد می‌کند در مورد این فیلم نوشته است: «اکران فیلم فروشنده مصداق ولنگاری فرهنگی است، دوسیه‌اش مفتوح شده و قابل بسته شدن نیست، مگر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، پروانه نمایش فیلم را ابطال کند و به نگرانی امت شهید پرور و خانواده‌هایی که نگران اوضاع نابسامان فرهنگی در سینما هستند، خاتمه دهد.»
این نشریه که خود جزو اولین رسانه‌هایی بود که به انتشار داستان و محتوای فیلم «فروشنده» پیش از اکران آن پرداخت، درباره روندی که برای اکران این فیلم طی شد، نوشته: «نکته جالب این است که قرار بود محتوای فیلم فروشنده به صورت جزئی افشا نشود تا به اصطلاح سازندگان و پخش کننده، فیلم «فروشنده» مشکلی در اکرانش نداشته باشند. فیلم فروشنده پس از اردیبهشت ماه آماده اکران بود و علی سرتیپی (مدیرموسسه فیلمیران) شرایطی را فراهم کرده بود که فیلم «فروشنده»، از ۱۵ مرداد در سینماهای سراسر کشور اکران شود تا مقدمات پرفروش شدن، و ارسال فیلم به آکادمی اسکاربه نمایندگی از ایران، آسان‌تر شود. اما سازندگان می‌دانستند که به دلیل التهاب محتوایی «فروشنده» اگر فیلم در مردادماه اکران شود، با فشار افکار عمومی و رسانه‌ها، فروشنده به آکادمی اسکار معرفی نخواهد شد.»
نشریه لغو مجوز شده یالثارات که به کل مخالف اکران فیلم «فروشنده» اصغر فرهادی در سینماهای ایران است، در مورد نمایش آن در سینماهای ایران نوشته: «هدف صاحبان فیلم فروشنده صرفا معرفی به اسکار نیست و بخش اعظمی از فروش داخلی به حساب کارگردان می رود و الکس مالگه صهیونیست (تهیه کننده فیلم) سودش را از فروش خارجی فیلم برداشت خواهد کرد. پخش کننده حتی این احتمال را داد که ممکن است فیلم ظرف همان یک هفته ابتدایی با مخالفت گسترده مردم دلسوز انقلابی مواجه شود و با خواست عمومی مردم، فیلم از پرده سینما پایین آید، بنابراین تصمیم گرفتند ظرف روزهای انتهایی شهریور و هفته اول مهرماه فیلم را اکران کنند.»
یالثارات در ادامه اصغر فرهادی را حیله‌گر هم خوانده است: «ما اصغر فرهادی مثل «سعید سهیلی» و «حسین فرحبخش» در مواجهه با چنین التهاباتی موضع انفعالی ندارد، بلکه حیله‌گرانه‌تر رفتار می‌کند. اصلی‌ترین کاری که انجام دادند این بود که جلسه عقلایی برای اکران فروشنده تشکیل دادند که از چه حقه و ترفندی استفاده کنند و دست به دامن چه کسی شوند. سازندگان به این نتیجه رسیدند که پای یک نهاد ارزشی و انقلابی را وسط بیاورند و به این ترتیب با مشارکت یک نهاد انقلابی به سلامت از مسیر پر از سنگلاخ اکران فروشنده عبور کنند و بدین ترتیب با یکی از مدیران ارشد نهاد انقلابی وارد مذاکره یا به تعبیری بهتر معامله شدند.»
این نشریه که عزم خود را برای تخریب فیلم «فروشنده» به شدت جزم کرده است، در بند دوم مطلب خود به سراغ مدیران حوزه هنری می‌رود و از «م.ح» به شدت انتقاد می‌کند و او را عامل خالی شدن رسانه‌ها از نویسندگان انقلابی عنوان می‌کند: «یکی از ترفندهای عجیب و اجرایی مدیر ارشد نهاد انقلابی «م.ح»، (طرف مذاکره و معامله فیلم فروشنده) چهار سال قبل این بود که با هدف تقویت جبهه فرهنگی انقلاب و تبادل نظر بیشتر با نویسندگان فرهنگی رسانه‌های انقلابی، مراسمی هفتگی با عنوان صبحانه کاری را راه اندازی کرد و با نیروهای تاثیر‌گذار جبهه فرهنگی انقلاب رابطه صمیمانه و نزدیکی برقرار کرد.
این صبحانه‌های کاری در قدم نخست به این مهم منجر شد که کلیه انتقادات وارده به نحوه عملکرد نهاد انقلابی در رسانه‌های تاثیر گذار حذف شود و پس از مدتی طی یک قرارداد نانوشته، بخش اعظمی از اعضای گروه صبحانه‌کاری، جذب نهاد انقلابی شدند و سِمت‌های مختلفی به آنان واگذار شد. طرح تشویقی پنهانی که موجب شد رسانه‌های انقلابی از خیل نویسندگان موثر خالی شود و البته باقیمانده‌های فعال همچنان تحت سیطره و نفوذ «م.ح» فعالیت می‌کنند.»
در پایان این مطلب، «یالثارات» با تقدیر از معرفی فیلم «محمد رسول الله» در سال گذشته به عنوان نماینده سینمای ایران برای حضور در آکادمی اسکار، به شدت از معرفی «فروشنده» برای حضور در اسکار انتقاد می‌کند: «با همه توصیفات مندرج این سئوال پیش می آید که باید از مسئولان فرهنگی دولت بنفش بپرسیم، شما سیاسیونی که سال گذشته برای حفظ و اعتلای آبروی نظام جمهوری اسلامی فیلم محمد(ص) به کارگردانی مجید مجیدی را به عنوان نماینده ایران به اسکار معرفی کردید میتوانید فیلم فروشنده را به آکادمی اسکار معرفی کنید که مصداق ولنگاری فرهنگی است؟! این سئوال بزرگی است که باید نمایندگان مجلس از فرزند آیت‌الله جنتی بپرسند؟ چون فیلمی که به عنوان نماینده ایران معرفی می شود و از جانب حاکمیت به آن آکادمی معرفی می‌شود باید در سطح استانداردهای اخلاقی و عرفی جمهوری اسلامی باشد که متاسفانه فروشنده در آن سطح نیست و مصداق ولنگاری فرهنگی است.»
یالثارات که از «فروشنده» به عنوان فیلم مفتضح اصغر فرهادی یاد می‌کند در مورد این فیلم نوشته است: «اکران فیلم فروشنده مصداق ولنگاری فرهنگی است، دوسیه‌اش مفتوح شده و قابل بسته شدن نیست، مگر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، پروانه نمایش فیلم را ابطال کند و به نگرانی امت شهید پرور و خانواده‌هایی که نگران اوضاع نابسامان فرهنگی در سینما هستند، خاتمه دهد.»
این نشریه که خود جزو اولین رسانه‌هایی بود که به انتشار داستان و محتوای فیلم «فروشنده» پیش از اکران آن پرداخت، درباره روندی که برای اکران این فیلم طی شد، نوشته: «نکته جالب این است که قرار بود محتوای فیلم فروشنده به صورت جزئی افشا نشود تا به اصطلاح سازندگان و پخش کننده، فیلم «فروشنده» مشکلی در اکرانش نداشته باشند. فیلم فروشنده پس از اردیبهشت ماه آماده اکران بود و علی سرتیپی (مدیرموسسه فیلمیران) شرایطی را فراهم کرده بود که فیلم «فروشنده»، از ۱۵ مرداد در سینماهای سراسر کشور اکران شود تا مقدمات پرفروش شدن، و ارسال فیلم به آکادمی اسکاربه نمایندگی از ایران، آسان‌تر شود. اما سازندگان می‌دانستند که به دلیل التهاب محتوایی «فروشنده» اگر فیلم در مردادماه اکران شود، با فشار افکار عمومی و رسانه‌ها، فروشنده به آکادمی اسکار معرفی نخواهد شد.»
نشریه لغو مجوز شده یالثارات که به کل مخالف اکران فیلم «فروشنده» اصغر فرهادی در سینماهای ایران است، در مورد نمایش آن در سینماهای ایران نوشته: «هدف صاحبان فیلم فروشنده صرفا معرفی به اسکار نیست و بخش اعظمی از فروش داخلی به حساب کارگردان می رود و الکس مالگه صهیونیست (تهیه کننده فیلم) سودش را از فروش خارجی فیلم برداشت خواهد کرد. پخش کننده حتی این احتمال را داد که ممکن است فیلم ظرف همان یک هفته ابتدایی با مخالفت گسترده مردم دلسوز انقلابی مواجه شود و با خواست عمومی مردم، فیلم از پرده سینما پایین آید، بنابراین تصمیم گرفتند ظرف روزهای انتهایی شهریور و هفته اول مهرماه فیلم را اکران کنند.»
یالثارات در ادامه اصغر فرهادی را حیله‌گر هم خوانده است: «ما اصغر فرهادی مثل «سعید سهیلی» و «حسین فرحبخش» در مواجهه با چنین التهاباتی موضع انفعالی ندارد، بلکه حیله‌گرانه‌تر رفتار می‌کند. اصلی‌ترین کاری که انجام دادند این بود که جلسه عقلایی برای اکران فروشنده تشکیل دادند که از چه حقه و ترفندی استفاده کنند و دست به دامن چه کسی شوند. سازندگان به این نتیجه رسیدند که پای یک نهاد ارزشی و انقلابی را وسط بیاورند و به این ترتیب با مشارکت یک نهاد انقلابی به سلامت از مسیر پر از سنگلاخ اکران فروشنده عبور کنند و بدین ترتیب با یکی از مدیران ارشد نهاد انقلابی وارد مذاکره یا به تعبیری بهتر معامله شدند.»
این نشریه که عزم خود را برای تخریب فیلم «فروشنده» به شدت جزم کرده است، در بند دوم مطلب خود به سراغ مدیران حوزه هنری می‌رود و از «م.ح» به شدت انتقاد می‌کند و او را عامل خالی شدن رسانه‌ها از نویسندگان انقلابی عنوان می‌کند: «یکی از ترفندهای عجیب و اجرایی مدیر ارشد نهاد انقلابی «م.ح»، (طرف مذاکره و معامله فیلم فروشنده) چهار سال قبل این بود که با هدف تقویت جبهه فرهنگی انقلاب و تبادل نظر بیشتر با نویسندگان فرهنگی رسانه‌های انقلابی، مراسمی هفتگی با عنوان صبحانه کاری را راه اندازی کرد و با نیروهای تاثیر‌گذار جبهه فرهنگی انقلاب رابطه صمیمانه و نزدیکی برقرار کرد.
این صبحانه‌های کاری در قدم نخست به این مهم منجر شد که کلیه انتقادات وارده به نحوه عملکرد نهاد انقلابی در رسانه‌های تاثیر گذار حذف شود و پس از مدتی طی یک قرارداد نانوشته، بخش اعظمی از اعضای گروه صبحانه‌کاری، جذب نهاد انقلابی شدند و سِمت‌های مختلفی به آنان واگذار شد. طرح تشویقی پنهانی که موجب شد رسانه‌های انقلابی از خیل نویسندگان موثر خالی شود و البته باقیمانده‌های فعال همچنان تحت سیطره و نفوذ «م.ح» فعالیت می‌کنند.»
در پایان این مطلب، «یالثارات» با تقدیر از معرفی فیلم «محمد رسول الله» در سال گذشته به عنوان نماینده سینمای ایران برای حضور در آکادمی اسکار، به شدت از معرفی «فروشنده» برای حضور در اسکار انتقاد می‌کند: «با همه توصیفات مندرج این سئوال پیش می آید که باید از مسئولان فرهنگی دولت بنفش بپرسیم، شما سیاسیونی که سال گذشته برای حفظ و اعتلای آبروی نظام جمهوری اسلامی فیلم محمد(ص) به کارگردانی مجید مجیدی را به عنوان نماینده ایران به اسکار معرفی کردید میتوانید فیلم فروشنده را به آکادمی اسکار معرفی کنید که مصداق ولنگاری فرهنگی است؟! این سئوال بزرگی است که باید نمایندگان مجلس از فرزند آیت‌الله جنتی بپرسند؟ چون فیلمی که به عنوان نماینده ایران معرفی می شود و از جانب حاکمیت به آن آکادمی معرفی می‌شود باید در سطح استانداردهای اخلاقی و عرفی جمهوری اسلامی باشد که متاسفانه فروشنده در آن سطح نیست و مصداق ولنگاری فرهنگی است.»
