جنجال توهین با عکس بنر ورود افراد با شلوار کردی ممنوع که چند روزی است این عکس در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی منتشر شده است که واکنش هایی در پی داشته است.

ایجاد ممنوعیت بدون دانش حقوقی، می‌ تواند نتایج ناخوشایندی در پی داشته باشد.

در یکی از شهرها، اخیرا چند ممنوعیت تعریف شد که برخی از آن‌ها همچون ممنوعیت نصب بنر تصویر افراد فوت شده، پایه‌ی علمی و ضمانت اجرایی دارد، اما ممنوعیت‌ هایی همچون نپوشیدن شلوار کردی که با بنری در یک مکان اعلام شده است، ایرادهایی قابل توجه دارد.

مشتریان لباس‌ های محلی تعداد قابل توجهی از هموطنانمان هستند و احترام به سلیقه و علاقه‌‌ ی این افراد نشان دهنده‌ ی شعور و ادب ما می‌ باشد. اینکه لرها بخواهند «شُوال» و کردها «رانک» یا «جافی» بپوشند، نه زشت است، نه جرم است و نه گناه! بلکه امری طبیعی و حق انکار نشدنی ایشان است. اگر پوشیدن لباس محلی برای برخی افراد کسر شان و یا بی‌ کلاسی (!) محسوب می‌ شود، نشانگر دارایی و دانایی پایین آن‌ ها در این زمینه است.

آیا لباس محلی پوشیدن می‌ تواند ممنوع شود؟

پاسخ منفی است، چون جرم نیست. پوشیدن لباس محلی رفتار قابل سرزنشی نیست، پس از دید علم جامعه‌ شناسی جرم محسوب نمی‌ شود؛ هرچند برای اشخاص به‌ نسبت اندکی قابل سرزنش است. طبق دیدگاه دانشمندان اسمیت، کانت و روسو نیز نمی‌توان در این زمینه جرم‌ انگاری کرد.

به بیانی دیگر، استفاده از لباس محلی چون قابل مجازات یا اقدام تامینی نیست، مصالح اساسی افراد یا ارزش‌ های اجتماعی را مورد تعرض قرار نمی‌ دهد و قانونی در این زمینه وجود ندارد، جرم نیست.

آیا پوشیدن لباس محلی در اماکن عمومی یا اداری نامناسب است؟

پوشش نامناسب در مکان‌ های اداری کشورهای زیادی منع می‌ شود. در ایران پوششی خارج از عرف و دستورات اسلام برای فضاهای عمومی و اداری قابل قبول نیست‌. لباس‌ های محلی ایران مشکلی از این بابت ندارند بنابراین مانعی در این رابطه وجود ندارد و مردم می‌ توانند از لباس محلی خود به شرط رعایت حجاب، در مکان‌ های اداری حاضر شوند.

آنچه پوشیدن لباس لری یا کردی را برای عده‌ ای ناخوشایند کرده است، دید آن‌ها نسبت به این پوشش‌ ها است؛ ولی این دید منفی آن‌ ها نمی‌ تواند سالب حق طرفداران لباس محلی شود.

امید است قبل از ایرادگیری از دیگران، ایرادات خودمان را بررسی کرده و به این تک‌بیت واعظ قزوینی توجه کنیم:

در‌ گفتن عیب دگران، بسته‌ زبان باش

از خوبی خود عیب‌ نمای دگران باش

مهرداد دهقانی / لرستان

به گزارش بولتن نیوز، جدایی از هدف نصب این بنر که شاید منظورشان اعمال ممنوعیت تردد با لباس های راحتی و زیرشلواری از سوی رانندگان و شاگردان زحکمتکش سیستم حمل و نقل کشور باشد و به نوعی رسمیت بخشیدن به محیط ترمینال باشد، اما آوردن عنوان شلوار کردی بسیار زشت و خارج از عرف بوده و هست که امروزه در فضای مجازی بازتاب خوبی نداشته و به نوعی تهمت به اصیل ترین قوم ایرانی بوده است.

از آنجایی که میلیون ها هموطن ایرانی تحت عنوان قوم کرد به عنوان اصیل ترین قوم ایرانی در این سرزمین بویژه مناطق زاگرس نشین، شمال خراسان و شمال کشور ساکن هستند، متولیان این امر می بایست از آوردن عنوان شلوار کردی خودداری می کردند.

ایران اسلامی رنگین کمانی از اقوام و فرهنگ های مختلف بوده و هر گوشه از این پهنه بزرگ دارای فرهنگ و اصالتی خاص بوده و در طول تاریخ از گزند آسیب ها و حوادث مختلف تاریخی و سیاسی در امان نبوده است،در این میان در غرب کشور کُردها به عنوانی یکی از اقوام قدیمی و تاریخی ایران اسلامی با توجه اقلیم جغرافیایی و کوهستانی بودن منطقه، بیشتر از سایر اقوام کشور از دخل و تصرف مهاجمان یکی پس از دیگری تاریخ در امان بودند و تاکنون توانستند این هویت و اصالت فرهنگی خود را حفظ کنند.

در کردستان تاکنون هم زنان و مردان این دیار با پوشیدن لباس های محلی کردی و تکلم به زبان مادری توانسته اند بخش هایی از فرهنگ و آداب و سنن خود را حفظ کنند و با افتخار و با احترام بر حفظ این هویت و اصالت خود تاکید کنند.

بدون شک در دنیای امروز که جهان به دهکده ای کوچک تبدیل شده و فرهنگ و تمدن های مختلف جهان متاثر از فرهنگ غربی هستند حفظ اصالت و هویت قوم ها در کشورهای مختلف جهان آسان نبوده و حفاظت از این گنجینه تاریخی نیازمند عزم و اراده اقشار مختلف مردم است.

لباس کردی به عنوان یکی نمادهای هویتی مردم مناطق مختلف کردنشین از زیباترین نوع پوشاک ایرانی به شمار می آید.

به گفته  صاحبنظران، لباس یکی از بارزترین عامل فرهنگی بصری در هر جامعه ای به شمار می رود و از روی پوشش افراد می توان فرهنگ و خواستگاه آنها را مشخص کرد.

با توجه تهاجم فرهنگ غرب لازم است فرهنگ حفاظت از فرهنگ و آداب و سنن در بین اقوام مختلف جامعه نهادینه شود تا این آیین ها به مرور زمان به فراموشی سپرده نشود.

جامعه کردی ایران اسلامی امروزه  در مقابل همه هجمه های فرهنگی  و دسیسه های دشمنان ،توانسته اند این گنجینه ی گران بها ء را حفظ کنند ،پس برای ارتقای جایگاه ایرانیان ،نباید هیچگاه بدون تدبیر و آینده نگری در دنیای ارتباطات امروز  جمله ی ناپخته گفته شود و یا عکسی از پوشش های اقوام ایرانیان که شبهه برانگیز است درج شود.

در قانون اساسی  و سیاست های کلان ایران اسلامی بسیار به  حفظ حرمت هویت و جایگاه اقوام اشاره شده ورهبر معظم انقلاب نیز بارها بر این امر تاکید داشته  که در صفر تاریخی خود در سال 88 به کردستان ،زبان کردی را یک سرمایه ملی معرفی کرد،بنا بر این جای همچنین خطا هایی هر چند غیر عمد نبوده و نیست.

با این اوصاف مردم کرد زبان ایران اسلامی در فضای مجازی همچنان چشم انتظار معذرت خواهی بانی این بی خردی هستند.