حضور نداشتن محمد نادری (جانی) در فصل جدید دورهمی

  • ۱۴:۳۴


نتیجه تصویری


یک خانه‌تکانی در بازیگران بخش نمایشی «دورهمی» اتفاق افتاده است

به گزارش خبرآنلاین، محمد نادری در مورد دلیل حضور نداشتن در بخش جدید «دورهمی» تاکید کرد جنس کار به گونه‌ای بود که شاید در طولانی مدت تماشاگر را خسته می‌کرد و او در مقام بازیگر مایل نبوده به تکرار بیفتد.

نادری اگرچه تحصیلات آکادمیک و خاستگاهش تئاتر است، اما با نقش هوشنگ در سریال «شمعدونی» و نقش‌های کاپیتان و جانی در برنامه «دورهمی» به عموم مردم معرفی شد.

او اما بر صحنه تئاتر توانایی‌هایی از خود نشان می‌دهد که قاب تلویزیون به دلایلی از جمله نبود متون جذاب قادر به استفاده از آن‌ها نیست. نادری تا 12 آذر با نمایش «طپانچه خانم» به نویسندگی محمدامیر یاراحمدی و کارگردانی شهاب‌الدین حسین‌پور در نقش هوشنگ روی صحنه سالن چهارسوی مجموعه تئاتر شهر خواهد بود.

آن‌چه در ادامه می‌خوانید گفت‌و‌گویی است با او که از هوشنگِ «طپانچه خانم» تا هوشنگِ «شمعدونی» و از کاپیتان و جانیِ «دورهمی» تا غلامحسین بنانِ «معمای شاه» می‌گوید.  

شما در اجرای نمایش «طپانچه خانم» در سی و چهارمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر حضور نداشتید چه شد که برای اجرای عمومی به گروه پیوستید؟

من آن زمان درگیر ضبط قسمت‌های نمایشی برنامه «دورهمی» بودم. اواخر شهریور ماه سال جاری بود که شهاب‌الدین حسین‌پور پس از ایجاد تغییر و تحولاتی در تیم بازیگرانش با من تماس گرفت و پیشنهاد بازی در نقش هوشنگ را داد. بعد از آن که متن را خواندم با وجود آن که بسیار دوستش داشتم، اما با موافقت کارگردان تغییراتی در نقش ایجاد کردیم و به همین دلیل آن‌چه اکنون روی صحنه می‌بینید با اجرای جشنواره متفاوت است.

بخشی از جذابیت «طپانچه خانم» به زبان جذاب آن و ساختار محکم طرح داستانی‌اش برمی‌گردد. می‌خواهم بدانم آن‌چه محمد نادری را به بازی در این اثر ترغیب کرد چه بود؟

متاسفانه آن‌چه اکنون شاهدش هستیم این است که در صحبت‌های متداول روزانه‌مان، واژه‌هایمان به شدت محدود شده است. خیلی از کلماتی که دورانی در زبان فارسی کاربرد داشتند اکنون مهجور شده‌اند و چیزی هم به جایشان نیامده است.

شاید لازم باشد نمایش‌هایی از این دست بیشتر اجرا شوند تا به ما یادآوری شود چه واژه‌هایی داشته‌ایم که بعضا بسیار زیبا بوده‌اند و می‌توانستند معناهایی را منتقل کنند که این روزها بار آن را استیکرها به دوش می‌کشند و واژه‌هایی که عمدتا فرنگی‌اند و خواه ناخواه با زبان فارسی ترکیب شده‌اند.

البته حضور من در نمایش «طپانچه خانم» صرفا به دلیل زبان آن نبود. اکثر کارهایی که زیر شاخه آثار تاریخی به شمار می‌آیند با شکلی کهنه و کلیشه‌ای اجرا می‌شوند که مرا چندان به خود جذب نمی‌کنند، اما زمانی که با شهاب‌الدین حسین‌پور در مورد شیوه اجرا صحبت کردم کارگردانی و طرز تفکرش در مورد نحوه اجرا جذبم کرد.

حسین‌پور دوری از شیوه رئالیستی و نزدیکی به بازی فرمالیستی را از ما خواست. زمانی که این شیوه اجرا در کنار آن ادبیات و زبان قرار می‌گیرد نمایش متفاوتی را شکل می‌دهد که شاید کمتر دیده باشید و این‌ها چیزهایی بود که مرا به حضور در «طپانچه خانم» مجاب کرد.

اولین اثری که موجب دیده شدن شما در تلویزیون شد نقش هوشنگ در سریال «شمعدونی» به کارگردانی سروش صحت بود. هوشنگِ «طپانچه خانم» و هوشنگ «شمعدونی» از نظر شما تنها در نام مشترک‌اند یا شباهت دیگری هم دارند؟

هوشنگِ «طپانچه خانم» مردی است که به خاطر مطامع مالی و میل به تصاحب ثروت اخترالسلطنه با او ازدواج کرده است. در حالی که از آن سو با قُمری کلفت تهرانی اخترالسلطنه هم ارتباط دارد و او را تهییج می‌کند که ماه‌منیر دختر اخترالسلطنه را مسموم کند.

هوشنگ از نظر من یک دون ژوان است که تلاش می‌کند زیرکانه به اهداف خود برسد و فاصله بسیار زیادی با هوشنگ مظاهری ساده‌دل ِ «شمعدونی» دارد که بیش از هر چیز براساس راهنمایی‌های کودک درونش حرکت می‌کرد.

خیلی از هنرمندانی که خاستگاهشان تئاتر است پس از شناخته شدن در عرصه تصویر به تئاتر به چشم ریکاوری نگاه می‌کنند و مابین کارهای تصویرشان برای تجدید قوا به آن برمی‌گردند. حضور روی صحنه تئاتر برای شما هم این گونه است یا زمانی که پیشنهاد تصویر نداشته باشید به سراغ تئاتر می‌آیید؟

ایده‌آل من این است که سالی حداقل یک یا دو کار تئاتر در کنار کار تصویر داشته باشم. اتفاقی که در تئاتر به واسطه تمرین‌های طولانی مدت برای بازیگر رخ می‌دهد پدید آمدن امکان کشف توانایی‌های ناشناخته است. امکانی که در کار تصویر چندان وجود ندارد. از سوی دیگر رودررویی با تماشاگر امکان منحصر به فرد تئاتر نسبت به تصویر است و روی صحنه بازخورد هر آن‌چه هستید را در لحظه از مخاطب می‌گیرید اما بسیاری از بازیگران جوان و پیشکسوت این نکته را تایید می‌کنند که این روزها به واسطه مسائل اقتصادی ناگزیرند کار تصویر را در الویت قرار دهند. حضور در تلویزیون و سینما برای بازیگر شهرت بیشتر و قراداد مالی بهتر به همراه می‌آورد اما ایده‌آل من همچنان این است که حتما سالی یک یا دو کار تئاتر داشته باشم.    

شما در سریال «شمعدونی» که با آن بسیار هم دیده شدید نقشی بالاتر از سن واقعی خود را ایفا می‌کردید. مسئله‌ای که جدا از نشان دادن توانایی‌هایتان خطر افزایش پیشنهاد نقش‌هایی در آن سن و سال و نه هم سن خودتان را به همراه دارد. این موضوع مشکلی در انتخاب نقش برای‌تان ایجاد کرده است؟

در تئاتر تاکنون چنین مشکلی نداشته‌ام. الان که در «طپانچه خانم» بازی می‌کنم مشغول تمرین نمایش «حادثه در ویشی» متنی از آرتور میلر به کارگردانی منیژه محامدی هم هستم که از دی ماه در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه می‌رود. در آن نمایش نقش سرهنگی آلمانی را بازی می‌کنم که کاملا با هوشنگِ «طپانچه خانم» متفاوت است. پس این تنوع نقش در تئاتر کاملا دیده می‌شود.

در دنیای تصویر نیز همان طور که اشاره کردید خوشبختانه یا متاسفانه اولین نقشی که با آن شناخته شدم با خودم تفاوت سنی داشت و بعد از آن برایم بسیار پیش آمد که کسانی مرا حضوری می‌دیدند و باورشان نمی‌شد بازیگر آن نقش باشم. از این که در نقش‌هایی بالاتر از سن خودم بازی کنم استقبال می‌کنم، اما در دنیای تصویر شرایطی وجود دارد که شاید برای شروع بهتر باشد نقشی هم سن و سال خودتان را بازی کنید و بعد از آن شخصیت‌های متفاوت را امتحان کنید چون زمانی که بازیگری با نقشی دیده می‌شود متاسفانه سایر پیشنهادها به آن نقش نزدیک می‌شوند.

من از بازی کردن در نقش افراد مسن‌تر از خودم هم استقبال می‌کنم، اما دوست دارم نقش‌های هم سن یا حتی جوان تر از خودم را هم بازی کنم.

در سری جدید آیتم‌های نمایشی برنامه «دورهمی» حضور خواهید داشت؟

خیر. در سری جدید حضور نخواهم داشت و این تصمیم را از چند وقت پیش و زمانی که حضور در نمایش «حادثه در ویشی» را پذیرفتم گرفتم. حضور در این نمایش به این منزله بود که دیگر نتوانم در «دورهمی» باشم چون اجرای آیتم‌های نمایشی «دورهمی» به این صورت بود که باید ریِل تایم اجرا می‌کردیم و نمی‌شد کات بدهند یا سکانس‌ها را این طرف و آن طرف کنند. شیوه کار این گونه بود که باید از ساعت هفت غروب جلوی دوربین و تماشاگران حاضر در استودیو شروع به اجرا می‌کردیم  و بدون قطع تا هشت و نیم یا نه شب ادامه می‌دادیم. این اتفاق سه روز در هفته رخ می‌داد و به واسطه آن نمی‌توانستم پیشنهادهای تئاتر را بپذیرم، اما چون تصمیم گرفته بودم در سری جدید نباشم پیشنهاد بازی در «حادثه در ویشی» را قبول کردم.

چه شد که به این تصمیم رسیدید؟

این تصمیم به چند دلیل گرفته شد. لازم است بگویم که به شدت از پدید آمدن امکان کار با مهران مدیری خرسندم و این همکاری جزو افتخارات کارنامه هنری‌ام است، اما دوست نداشتم به تکرار بیفتم. جنس کار به گونه‌ای بود که شاید در طولانی مدت تماشاگر را خسته کند از این منظر که باز بخواهد منِ محمد نادری را ببیند. این تصمیمی بود که در حیطه بازیگری گرفتم و ترجیح دادم تکرار نشوم و این فرصت را داشته باشم که بتوانم در نقش‌های دیگر اعم از تئاتر یا تصویر بازی کنم. اتفاقی که رخ می‌دهد این است که وقتی شما با یک نقش دیده می‌شوید باور کردنتان در نقش‌های دیگر برای مخاطب دشوار می‌شود. بنابراین این تصمیم را گرفتم.

البته خبردار هم شده‌ام که دوستان برای سری جدید «دورهمی» یک خانه‌تکانی هم انجام داده‌اند و به جز سروش جمشیدی و سیامک انصاری بقیه بازیگران عوض خواهند شد.

از این که نقش کاپیتان و جانی را بازی کردید پشیمان نیستید؟

خیر به هیچ عنوان. در بدو امر مهراب قاسم‌خانی از من دعوت به همکاری کرد و من به شدت هر دو نقش را دوست داشتم اگر چه کاپیتان را بیشتر. آن گروه و آن ترکیب بازیگران نیز واقعا مثل خانواده من بودند ولی بازیگر ناچار است در نقطه‌ای رنج کار نکردن با مهران مدیری را به جان بخرد تا بتواند برنامه‌ای را که برای آینده کاری‌اش دارد اجرا کند.

مدتی با «دورهمی» مهمان مردم بودم و امیدوارم با توجه به آسیب‌هایی که این جنس از کار را تهدید می‌کند از جمله نبود فرصت تمرین، دیر رسیدن متن و نبود فرصت برای پخته کردن متن‌ها مردم حاصل آن را دوست داشته باشند هر چند که رفتن مهراب قاسم‌خانی هم به عنوان نویسنده‌ای توانا برای ما اذیت‌کننده بود، اما مخاطبان کمی و کاستی‌ها را بر ما می‌بخشایند.

الان که به سریال «معمای شاه» نگاه می‌کنید احساس‌تان از بازی در نقش غلامحسین بنان چیست؟

من چندان فرصت دنبال کردن این سریال را نداشتم، اما نکته این است که پذیرش حال و هوا و قصه آن دسته از آثار تاریخی که به زمان معاصر نزدیک هستند کمی برای تماشاگر دشوار است زیرا طیف‌های مختلف سیاسی از زوایای دید خود روایت‌های خود را دارند و همین نکته ساخت این گونه آثار را دشوار می‌کند.

به «معمای شاه» از دو منظر می‌توان نگاه کرد یکی منظر سیاسی و دیگری منظر هنر، اما من علاقه‌ای به صحبت در مورد هیچ کدام از این موارد ندارم و ترجیح می‌دهم از نقش خودم بگویم. دلیل اصلی من برای پذیرش این نقش افتخار قرار گرفتن در یک قاب در کنار اساتیدی هم‌چون جعفر والی بود و احساس کردم شاید این فرصت دیگر برایم پیش نیاید. طبیعتا مردم هم مختارند این سریال را دوست داشته باشند یا دوست نداشته باشند.  




مطالب مرتبط با موضوع    



برنامه «دورهمی» در شب گذشته با حضور دو چهره برجسته هنری و ورزشی به همراهی بازیگران بخش نمایشی خود به روی آنتن رفت.

«دورهمی» در شب گذشته با میزبانی از محمد مایلی کهن و امین زندگانی با تعریفی از مهربانی و مهمان‌نوازی ما ایرانی‌ها آغاز شد.

در همان ابتدای این برنامه تلویزیونی، مهران مدیری از یکی از مهمانان ویژه خود محمد مایلی کهن به روی صحنه «دورهمی» دعوت کرد و با حضور محمد نادری او را در برنامه شب گذشته غافلگیر کرد.

از گلایه‌های مایلی کهن تا موتور‌سواری امین زندگانی در «دورهمی»

مایلی کهن سرمربی سابق تیم صبای قم در گفتگوی خود با مهران مدیری، به عمر 63 ساله خود اشاره کرد و از سختی‌های زندگی این‌گونه گفت: به اندازه تمام عمرم سختی کشیدم و لذت بردم و در مقابل آن در دوران جوانی به معنی واقعی جوونی کردم و به همین دلیل است که این روزها تمام تجربه‌هایم را در اختیار بچه‌های تیم فوتبال و فرزندان خودم قرار می‌دهم.

وی در ادامه با بیان اینکه من در زندگی تجربه تلخ و ناموفق داشته‌ام، بیان کرد: اعتراض به داورها و زود عصبانی شدنم از تجربه‌های ناموفقم است که همیشه در اختیار بچه‌های تیم قرار می‌دهم.

مایلی‌کهن تاکید کرد: من از تمام فوتبال لذت می‌برم؛ فوتبال میدان جنگ نیست، بلکه فوتبال ورزشی است برای لذت بردن و در انتهای هر بازی سوت زندگی دوباره از نو زده می‌شود.

در ادامه این گفتگو مایلی کهن به یکی از اتفاقات تلخ زندگی خود اشاره کرد که منجر به فوت پدر محمد نادری بازیگر نقش کاپیتان شد.

محمد نادری در خلال این صحبت‌ها به دعوت مهران مدیری به روی صحنه آمد و از خاطرات دوران کودکی و تصادف منجر به فوت پدرش گفت.

ماجرا از این قرار است که، محمد نادری بازیگر نقش «روح پدر» در دورهمی، 27 سال قبل در یک سانحه پدر خود را از دست می‌دهد و آن سوی این حادثه، محمد مایلی کهن بوده است.

مایلی کهن توضیح داد که خودروی خود را در خیابان نامجو پارک کرده بود که پدر محمد نادری با موتور گازی در حال عبور بوده است. 

مایلی کهن در خودرو را باز می‌کند و پدر نادری نقش بر زمین می‌شود و با وجود اینکه خود مایلی کهن او را به بیمارستان رسانده اما در نهایت پدر نادری فوت می‌کند.

پدر نادری به خواب مادر این بازیگر می‌رود و می‌گوید که در این حادثه، مایلی کهن مقصر نبوده و همین باعث می‌شود آنها رضایت بدهند.

مایلی‌کهن در تمام این مدت به خانواده نادری سر می‌زده و از آنها غافل نبوده که مدیری این را مصداقی برای مهربانی دانست. البته پس از آن مایلی‌کهن گذشت و فداکاری خانواده نادری را نهایت مهربانی عنوان کرد.

مایلی کهن پس از گپ و گفت با محمد نادری و مهران مدیری، از نقاط ضعف و گلایه‌هایش به کی‌روش گفت و درخصوص اتوبان رفاقتش با علی پروین بیان کرد: اتوبان رفاقت با اکثر آدم‌ها دو طرفه است؛ اما نمی‌دانم چرا با این همه ارادت به آقای پروین همچنان اتوبان رفاقمان با این بززرگوار یک طرفه است.

محمد مایلی کهن در پایان «دورهمی» خود با تماشاگران، در استودیوی این برنامه و رو به بینندگان تلویزیونی توضیح داد: بزرگترین آرزوی من سربلندی کشور و وطنم است. ما در سرزمین خود جوانان با استعداد زیادی داریم، زمین‌هایی داریم که وجب به وجب طلاست و با ارزش است.

مهران مدیری در ادامه برنامه با پرداختن به موضوع مهربانی از طراحی و ساخت دیوار مهربانی گفت.

از گلایه‌های مایلی کهن تا موتور‌سواری امین زندگانی در «دورهمی»

سپس در ادامه، امین زندگانی سوار بر موتور وارد صحنه «دورهمی» شد و پس از سلام و گپ و گفت دوستانه به گفتگو با مهران مدیری نشست.

در این برنامه امین زندگانی از بالا بودن آستانه تحملش در برابر خشم و عصبانیت گفت و در خصوص نقاط ضعف خود بیان کرد: خوشبختانه آستانه صبرم بالاست اما بی‌احترامی تنها نقطه‌ای است که به هر دلیلی من را عصبی می‌کند و همچنین با دید زدن بچه‌ها و آزار و اذیت حیوانات کنترل خودم را از دست می‌دهم.

وی در ادامه به یکی از بهترین تفریحات خود و همچنین عجیب‌ترین آن‌ها اشاره کرد و گفت: من در واقع خیلی فکر می‌کنم و در لحظه قدرت تخیل خود را به بازی می‌گیرم. حتی در زمانی که دارم با کسی حرف می‌زنم، تفریح و فکر می‌کنم.

در ادامه صحبت‌های زندگانی، الیکا عبدالرزاقی با گریم و پوشش نقش خود در «دورهمی» به صحنه آمد و همراه امین زندگانی همسر خود شد.

بازیگر فیلم سینمایی «ملک سلیمان نبی» به قدرت بازی الیکا عبدالرزاقی اشاره کرد و گفت: حضور در کنار آقای مدیری و بازی در نقشی فانتزی که دور از فضای رئال است، کاری بس دشوار است که این هماهنگی بین کارگردانی و بازیگران تنها می‌تواند آن را به خوبی ادا کند.

از گلایه‌های مایلی کهن تا موتور‌سواری امین زندگانی در «دورهمی»

زندگانی در ادامه در پاسخ به این سوال که چرا دستمزد بازیگرها نسبت به کاری که انجام می‌دهند کم است، توضیح داد: تصور عموم مردم این است که یک بازیگر بیشتر از حق و زحمتش پول می‌گیرد و این در حالی است که یک بازیگر پول زندگی نکردن و تمام خاطره‌سازی‌هایش را طلب می‌کند. یک بازیگر با نقش‌هایش برای همه خاطره ساز می‌شود اما برای خود خاطره‌ای ندارد و فکر می‌کنم در کشور ما کمترین بها به جامعه هنرمندان و بازیگران است.

امین زندگانی در پایان گفته‌های خود از شادی‌ها و فداکاری‌هایی گفت که اگر دلیرمردان و سربازان نبودند این شادی، خنده و دورهمی های دوستانه وجود نداشت.

مهران مدیری به عنوان حسن ختام برنامه تلویزیونی «دورهمی» بار دیگر مهربانی را تعریف کرد و گفت: مهربانی اگر انجام شود، به حتم پاسخی به همان اندازه مهربان دریافت می‌کنیم و یاد بگیریم که جواب مهربانی و لطافت را با مهربانی بدهیم.


ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی
مجله اینترنتی سیمرغ شهر اخبار بازیگران بیوگرافی بازیگران اخبارسینمای ایران اخبار سینمای جهان اخبار تلوزیون ایران اخبار تلوزیون جهان اخبار موسیقی ایران اخبار موسیقی جهان


مجله اینترنتی سیمرغ شهر حذف
اخبار روز حذف
اخبارسینما حذف
اخبار موسیقی حذف
اخبارتلویزیون حذف
اخبار فناوری مصالب طنز وسرگرمی حذف
بیو گرافی بازیگران حذف
اخبار داغ سلبریتی های ایرانیx
بیوگرافی بازیگران سینما و تلویزیون ایرانx
فرهنگ وهنر ایران
آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
مطالب پر بحث تر
نویسندگان
موضوعات
پیوندها
Designed By Erfan Powered by Bayan