به گزارش سرویس سینمای جهان و به نقل از ورایتی در کنفرانس مطبوعاتی پس از نمایش فیلم,دیمین شزل و اما استون از همکاری با رایان گاسلینگ،برداشتی مدرن از موزیکال قدیمی، دنبال رویای خود رفتن و  ترک بدبینی گفتند. گفتنی است که امروز نمایش لالا لند با تشویق گرم تماشاگران روبه رو شد.

اما استون درباره رایان گفت:« همکاری با کسی که می شناسی، اعتماد و احترام فراوان قایل هستی، شگفت انگیز است. می دانستم رایان رقص و آواز بلد است. وقتی یکبار رقص را در سالن با کسی یادبگیری؛ دیگر هرچیزی را که لازم است آموخته ای.»

لالالند ادای دین به موزیکال‌های هالیوودی عصر طلایی و  لس آنجلس به عنوان شهر رویاها است. در فیلم، رایان گاسلینگ نقش پیانیستی جز را ایفا می کند که آرزو دارد باشگاه خودش را روزی داشته باشد. اما استون نقش یک پیشخدمت را در کمپانی برادران وارنر دارد. او هم آرزوی بزرگ بازیگری در سر می پروراند.

شیزل در ادامه  اشاره کرد که: «ایده کلی فیلم، ارتباط دادن جادوی موزیکال های قدیمی در زندگی واقعی است. وقتی که همیشه اوضاع خوب پیش نمی رود. البته فیلم درباره زندگی واقعی ساخته شد.»

«ازا ین منظر لالالند به چند موزیکال موج نوی فرانسوی نزدیکتر است چرا که به زندگی واقعی نقب می زند تا به موزیکال های کلاسیک هالیوودی.»

استون گفت آنچه  فیلم  را متمایز می کند  امید، شادی و زیبایی فیلم است . لالالند درباره  دنبال رویاهای خود رفتن و رها کردن بدبینی  و رسیدن به هدف است.

بیان این جمله باعث شد تا استون از جوانان بخواهد که بدبینی را کنار بگذارند.

«جوانان خیلی بدبین شده اند. خیلی چیزها را مسخره می کنند و دست روی نقاط ضعف هر چیزی می گذارند. امیدوارم که جوانان بدبینی را رها کنند.» حرف های اما استون با تشویق تماشاگران رو به رو شد.

اما برای دیمین شیزل لالالند همیشه یک موزیکال بود حتی اگر در سکانس هایی مردم رقص و آواز نداشتند.

"فیلم قسمت های غیر موزیکالی دارد که برای من حکم موزیکال را داشت. مانند سبک و سیاق حرکت دوربین." در این لحظه  شیزل طراحی حرکت دوربین کلاسیک های هالیوودی را ستایش کرد. در ادامه  اشاره کرد که چطور با اما استون درباره ی ریتم صحبت‌ها و خواندنش گپ و گفت داشت.

سرویس سینمای جهان کافه سینما

برآورد نظر منتقدان نشان می دهد که این فیلم می تواند از مدعیان اسکار امسال باشد.در ادامه سرویس سینمای جهان واکنش منتقدان را به لالالند منتشر می کند.

جفری مکنب(ایندیپندنت):فیلم بعدی دیمین شزل پس از ویپلش ِبرنده اسکار حقیقتا شایسته ستایش در فصل جوایز پیشرو است.

رابی کالین(تلگراف): اکنون فیلم شزل برای اسکار بهترین فیلم در ماه فوریه سال آینده به حالت ایستاده در حال سوت کشیدن است!

دیوید سکستون(ایوینینگ استاندارد):آخرین موزیکال اریژینالی که اسکار گرفت «ژیژِی»(1959) بود. لالا لند می تواند از امروز مسیر طولانی افتخار را آغاز کند. آنها دیگر فیلم هایی از این دست نمی سازند؟ شزل که ساخت.

پیت هاموند(ددلاین):خیلی هوشمندانه است که فیلمسازی ادای دین ساده ای به دورانی از دست رفته داشته باشد؛ فیلم او(شزل) با نقش آفرینی رایان گاسلینگ و اما استون رویای رومانتیک تب دار ِزیبایی از یک موزیکال است که باید دل تماشاگر معاصر را هدف قرار بدهد.

جسیکا کیانگ(پلی لیست):گاهی نمی دانید که به چی احتیاج دارید تا اینکه بدستش می آورید. و دنیا؛سینما، تاریخ، هنر؛ نوستالژی، شادی، موسیقی؛ عشق؛ خلاقیت و صداقت،هرکسی در حال حاضر به لالالند ساخته دیمین شزل نیاز دارد.

پیتر بردشاو (گاردین): من بی نهایت مجذوب نقش آفرینی های جذاب رایان گاسلینگ و اما استون بودم که هردو فوق العاده هستند به خصوص اما استون که هیچ گاه بهتر از این نبوده است؛ چشمان درشت او زمانی که پر از اشک نیستند؛ باهوش و شوخ می نماید.

اریک کوهن(ایندی وایر): همانطور که ویپلش ثابت کرد؛ بزرگترین مهارت های شزل از قابلیتش در ثبت ویژگی های جسمانی موسیقی می آید. طراح حرکات موزون مندی مور به دو بازیگر اصلی لحظات شگفت انگیزی را بخشیده که باید طرفداران دو آتشه فرد آستر و جینجر راجرز را راضی کند.

منتفد هالیوود ریپرتر: بی نقص نیست اما مبهوت کننده و متمایز است.

فیونوالا هالیگان(اسکرین دیلی): لا لا لند به عنوان یک درام از داستان کمتری بهره مند است نسبت به میراثی که به آن ادای دین می کند. اما برای شزل داستان صرقا یک بهاته است تا او یک راپسودی مدرن بسازد.

سرویس سینمای جهان کافه سینما