قربانی در اولین کارش به شکلی واضح از سینمای فرهادی فاصله دارد و قصه ی خودش را تعریف می کند. قصه ای با ریتم کند و با نزدیکی به شخصیت های داستان، قصه که قصه ای ازلی است و می ماند ذوقی که قربانی در استفاده از نشانه ها به خرج می دهد. از نمای آغازین فیلم و تا سکانس پایانی ک هر دو با ظرافت کار شده و البته تیرگی هایی که در جای جای فیلم وجود دارد و بازی هایی فراتر از حد تصور مثل: سهیلا رضوی. البته کسان دیگری هم مثل علی مصفا و مهناز افشار هم در این اثر بازی می کنند. «خانه ای در خیابان چهل و یکم» شاهکار نیست اما از سطح متوسط کمی بالاتر است.