من یه نظری که در مورد قرائت قرآن دارم اینه که اگه میخوایم قرآن رو صوتی(همون عربیِ درست) بخونیم حتما و حتما قرار نیست تقلیدی از عبدالباسط و منشاوی و مصطفی اسماعیل باشه؛ هرچند تقلید از بزرگان خوبه و اینکه بخوایم همانند استادانِ حنجره خودمون رو تقویت کنیم عالیه ولی بازم اینکه یکی به اون سبک نخونه اشکالی نداره ، اینکه یکی با صوت و صدای خودش و هم با سبک خودش بخونه بد که نیست بلکه خیلی هم خوبه و داره برداشت خودش رو از عبارت با فراز و فرود نشون میده ... و البته ممکنه برای خودش بخونه و خیلی ساده! اصلش هم لذتیه که خودش نه از صدا بلکه از اون عبارت های در کنارهم قرار گرفته میبره ... 

+ صدالبته این نظر منه و شاید با دلایل ساده ای نقض بشه :)  ولی خودم اینطوریم :)

++ و نظر دیگه هم اینه که عربیِ درست رو نمیشه و نباید فارسی خوند ... :| که الان تو مدارس بعضی دبیرا اجباراً میگن فارسی بخونن و یا نمیگن عربی بخون :|