- دوشنبه ۱۱ مرداد ۹۵
- ۱۵:۳۲
سیمپسونز (انگلیسی: The Simpsons) یا سیمپسونها، کارتون پویانمای آمریکایی به کارگردانی مت گرونینگ (Matt Groening) است که نخستین‌بار در دسامبر ۱۹۸۹ از شبکه تلویزیونی فاکس به صورت مجموعه‌ای تلویزیونی نشان داده شده‌است و از آن به بعد هر هفته پخش می‌شود. خالق سیمپسونها، مت گرونینگ است. این مجموعه با بیش از ۵۰۰ قسمت، رکورددار پرقسمت‌ترین مجموعهٔ تلویزیونی جهان است. ماجراهای این مجموعه، در شهری به نام اسپرینگ‌فیلد اتفاق می‌افتد. بیشتر شهروندان اسپرینگ‌فیلد زردرنگ هستند و همگی آنها (به غیر از چند استثنا) تنها ۴ انگشت در هر دستشان دارند. جالب است بدانید در یک نظرسنجی در آمریکا، مشخص شد که آمریکایی‌ها درباره خانواده سیمپسون اطلاعات بیشتری دارند تا درباره متمم اول قانون اساسی آمریکا!!!
خانواده سیمپسونها کارشان را در برنامه تریسی اولمن در ۱۹ آوریل ۱۹۸۷ آغاز کردند. با استقبال نسبی که متوجه این برنامه شد، شبکه فاکس در سال ۱۹۸۹ پخش داستان‌های خانواده سیمپسون را آغاز کرد. سیمپسونها در واقع اولین مجموعهٔ تلویزیونی موفق شبکه فاکس بود و آنها را متقاعد کرد که قراردادشان را با آقای گرونینگ چندین بار تمدید کنند. هم اکنون شبکه فاکس قرارداد تولید این مجموعه را تا سال ۲۰۱۰ تمدید کرده‌است. با این کار فصل ۲3 این سریال در حال پخش خواهد بود. در پایان این فصل از پخش برنامه تعداد بخش‌های پخش‌شده به بیش از پانصد عدد خواهد رسید که این برنامه را پربیننده‌ترین برنامهٔ کمدی و پربیننده‌ترین برنامه کارتونی تاریخ آمریکا خواهد کرد. طرح اولیه شخصیت های این مجموعه بی نظیر به صورت زیر بود.
اعضای خانواده عبارت هستند از:
هومر:
هومِر، (Homer) پدر خانواده‌است. ۳۶ سال سن دارد، سرش طاس است و وزن او نزدیک به ۱۰۰ کیلوگرم (۲۱۶ پوند) است. کم مسوًولیت است، که البته علت اصلی دومی، به کم‌هوش بودنش و رفتارهای بچه‌گانه‌اش برمی‌گردد. هومر در یک نیروگاه اتمی کار می‌کند. هومر بسیار به بطری‌های آب‌جویش که مارک داف هستند علاقه دارد و همچنین به کیک‌های دونات که عاشق آنهاست. شکلات هم زیاد دو ست دارد و هیچ گاه، حتی در شرایط بد، خوردن چیزهای مورد علاقه اش را قطع نمی‌کند. در مقابل بعضی کارهای پسرش بارت بسیار عصبانی می‌شود و دستانش راروی گلوی او می‌گذارد و تا مرز خفه شدنش فشار می‌دهد. با مارج همسرش بسیار مهربان هست و هیچگاه محبتش را از او دریغ نمی‌کند، تنها مشکلی که هومر دارد این است که هیجان زیادی دارد که آن را تخلیه می‌کند. در فصل ۱۲ در اپیزود(homr) برنامه سیمپسونها بیان شد که علت کم هوش بودن او به خاطر وجود یک عدد مداد شمعی کرایولا است که از شش سالگی در مغز او مانده.
مارج:
مارج، (Marge) مادر خانواده و خانه‌دار است. او همچنین مدیر اصلی خانه‌است و بیشترین نقش را در خانواده بازی می‌کند. وی بر عکس هومر، بسیار علاقه‌مند به فرهنگ و هنر و حتی علم در بعضی مواقع است.
بارت:
بارت، اسم کامل او بارفلمیو جو جو سیمپسون (به انگلیسی : Bartholomew JoJo "Bart" Simpson ) یا به طور خلاصه بارت (bart) است . (Bart) پسر شرور خانواده‌است. او به کلاس چهارم می‌رود و به دلقک کلاسش تبدیل شده‌است. بارت بسیار پررو و دردسرآفرین است. دشمن اصلی بارت، اِسکینِر مدیر مدرسه‌است. وی اولین شخصیت از سیمپسونها بود که مت گرونینگ خلق کرد.در فصل اول سیمپسونها او نقش اول را داشت، اما در فصل‌های دیگر هومر جایگاه او را گرفت، او تنها فرزند پسر هومر(homer) و مارج(marge) و برادر لیسا(lisa) و مگی(maggie) است .مایکل جکسون که طرفدارشخصیت بارت بود یک آهنگ به نام (do the bartman) را نوشت.
لیزا:
لیزا، (Lisa) دختر و فرزند دوم خانواده‌است. به کلاس دوم می‌رود و شاگرد ممتاز است. برای همین همیشه از طرف همکلاسی‌هایِ دیگر مورد اذیت قرار می‌گیرد. نسبت به سن و سالش بسیار بافهم و استعداد است و ساکسوفون نیز می‌زند. لیزا دوست واقعی ندارد و به همین خاطر خود را همیشه تنها احساس می‌کند.تنها دوستی که لیزا در قسمت‌های میانی پیدا می‌کند یک نوازندهٔ ساکسیفون است که بعدها می‌میرد و ساکسیفونش را برای لیزا به جای می‌گذارد.همچنین از بزرگترین غم‌های او دیدن فقر و بدبختی در دنیا و مشکل داشتن از نظر روحی با خانوادهٔ خود است و همچنین بعدها گیاهخوار می‌شود و به بوداگری می‌پردازد. لیزا از محافظان محیط زیست نیز هست.
مَگی:
مگی (Maggie) (مارگارت)، کوچک‌ترین عضو و نوزادِ خانواده‌است. مگی نیز مانند لیزا (و بر عکس مردانِ خانوادهٔ سیمپسون) بسیار با استعداد است. وی همچنین از هر نظر کوچک باقی می‌ماند و هرگز حرف نمی‌زند.اگر چه به طور پنهانی زمانی که کسی او را نمی‌بیند حرف می‌زند. از فوران‌های استعداد او زمانی است که مارج او را به یک خانم برای نگهداری اش می‌سپارد و این خانم پستونک مگی را از وی می‌گیرد. مگی نیز با نقشه‌هایی که برای یک نوزاد واقعا پیچیده‌است پستونکش را می‌پس می‌گیرد.
سریال سیمپسون ها معلق در زمان است! شخصیت هایش مسن نمی شوند و تنها از گذشته و آینده آن ها در قسمت هایی به صورت فلش بک یا فوروارد صحنه هایی می بینیم. سیمپسون ها در حقیقت سریالی روانشناختی با سبک طنز گونه و مفرّح است که با وجود اینکه ممکن است در طول یک قسمت حتی یک بار هم قاه قاه به آن نخندید اما همواره ته دلتان را با آن نیش و کنیه ها و اشاراتش قلقلک می دهد! بحث های روانشناسی مطرح شده در فیلم هم که اغلب بدون توجه خاص به یک نظریه (مثل فروید) و گاهاً در تقابل با آن ها مطرح می شود، جای خود را از همان قسمت اول (ویژه کریسمس) و با اشاره لیسا به بدگویی سایرین از والدین کودکان و اثری که این امر در روان آن ها می گذارد خود را نشان می دهد.
دلنشینی سیمپسون ها به یک دلیل کلّی تر دیگر نیز هست و آن اینکه اصلاً جمیع افراد این خانواده انگار قسمت های مختلف یک فرد هستند، گوشه ای از ذهن درگیر تنبلی ست و فرمان به راحت طلبی می دهد و گوشه ای به عصیان گری و گوشه ای دیگر منطقی ست و وابسته به علم و گوشه ای دیگر کودک درون ماست. برای همین است که کارهای تک تک اعضاء اعصاب شما را به هم نمی ریزد و همه شان را تا حدی دوست دارید. حتی گاهی دیدن هر یک از این گوشه ها دستی می شود برای گشودن عقده دل، که مثلاً اگر شیطنت تان کم شده، با دیدن بارت آرام بگیرید!
"سیمپسون ها" جایزه های متعددی را از زمان شروع پخش کسب کرده است. در میان آن ها می توان به 25 جایزه Emmy، بیست و شش Annie awards. یک جایزه Peabodyاشاره کرد. مجله Time در سال 1999 آن را بهترین سریال تلویزیونی قرن بیستم معرفی کرد و در سال 2000 خانواده سیمپسون ستاره ای را در "گذرگاه مشاهیر هالیوود" کسب کرد. این سریال طولانی ترین سریال تاریخ بشر است!
