«مایکل فلپس» 31 ساله،‌ حالا اسطوره وزرش دنیاست. در طول تمام بازی‌های المپیک از یونان باستان تا به حال، هیچ کس نتوانسته است به اندازه او مدال به دست بیاورد.

مرد طلایی شنای جهان،‌ تا امروز در مجموع 28 مدال المپیک به دست آورده است. در المپیک 2004 توانست 6 طلا و دو برنز بگیرد،‌ در المپیک 2008 توانست با هشت مدال طلا، ‌رکورد بیشترین مدال طلا ی شنای آمریکا را که هفت تا بود، بشکند. در المپیک 2012 لندن چهار مدال طلا و دو مدال نقره برد و در المپیک ریو پنج طلا و یک نقره را صاحب شد.

او رکورددار شنای 100 متر،‌ 200 متر و 400 متر است، همین‌طور رکورددار شنای 200 متر آزاد، ‌و 200 متر مختلط. فلپس در مجموع 80 مدال در رقابت‌های مهم بین‌المللی به دست آورده است؛ 65 مدال طلا، ‌13 نقره،‌ و 3 برنز. او علاوه بر همه این‌ها تا به حال هفت بار به عنوان برترین شناگر سال جهان دست پیدا کرده، ‌9 بار بهترین شناگر سال آمریکا شده و در 2012 جایزه بهترین شناگر فدراسیون بین‌المللی شنا را گرفته است.

فکر می‌کنید راز این همه قهرمانی پشت سر هم چیست؟ فلپس بر عکس ورزشکار اسطوره‌ای، «لارنس آرمسترانگ» آمریکایی که بعد از هفت دور قهرمانی در رقابت‌های دوچرخه‌سواری توردو فرانس معلوم شد همیشه از مواد نیروزا استفاده می‌کرده، تا به حال هیچ وقت متهم به دوپینگ نشده،‌ هواداران و ناظران بازی‌هایش ترجیح می‌دهند او را نابغه معرفی کنند؛ با این حال چیز هایی بیش از نبوغ هم در موفقیت فلپس تاثیرگذار بوده است.

او شنا را در شش سالگی آغاز کرده است، شاید تحت تاثیر خواهر بزرگ‌ترش و شاید هم به عنوان راهی برای کنترل اختلال کم‌توجهی و بیش‌فعالی که به آن  مبتلا بود، در 10 سالگی رکورد شنای 100 متر پروانه در رده سنی خودش را به دست آورد، او هنوز در 12 رشته در رده‌های سنتی مختلف رکورددار است،‌ 9 رکورد در شنای طولانی و سه تا در شنای کوتاه.

فلپس 31 ساله است، ‌سن او از میانگین سن ورزشکارانی که در المپیک امسال حاضر هستند بیشتر است،‌ اما هنوز می‌تواند با قدرت مبارزه و یکی بعد از دیگری، ‌مدال طلا به مجموعه‌اش اضافه کند.

یکی از دلایلی که باعث شده فلپس تا به حال از بازی‌ها کناره‌گیری نکند این است که از این کار پول در می‌آورد. قهرمانان المپیک، دیگر مثل سال‌های قرن بیستم فقیر نیستند، ورزشکارانی شبیه فلپس بابت شنا کردن پول دریافت می‌کنند. جایزه مسابقه‌هایی مانند قهرمانی جهانی شنا چیزی در حدود پنج میلیون دلار است و ورزشکاران برای این که بتوانند در این گونه رقابت‌ها موفقیت به دست بیاورند، با یک جریان ثابت پرداخت مالی حمایت می‌شوند، حتی شناگرهایی که به خوبی فلپس نیستند هم می‌توانند تا ماهی 3000 دلار بابت تمرین‌کردن حقوق بگیرند.

دریافت حقوق در ورزش‌هایی مانند شنا مهم است؛ ‌چون این از آن دسته ورزش‌هایی نیست که تنها با تمرین‌های آخر هفته بتوان در آن موفق شد، شنا نیاز به گذراندن زمان بسیار زیادی در استخرهای تمرین و مقدار خیلی بیشتر تمرین بیرون از آب دارد. معلوم است که کسی با 35 ساعت تمرین منظم در هفته نمی‌تواند شغلی ثابتی داشته باشد که از آن پول در بیاورد،‌ ورزشکارانی که حمایت مالی قابل قبولی دارند امید موفقیت بیشتری هم در المپیک دارند.

 خوش‌شانسی دیگر فلپس این است که در تمام دوران ورزش حرفه‌ای‌اش، با آسیب جدی مواجه نشده. آسیب‌دیدگی یکی از مهم‌ترین دلایل اعلام کناره‌گیری ورزشکاران حرفه‌ای است،‌ ورزشکارانی در سطح فلپس می‌توانند با آسیب‌های شانه یا بیماری‌های شایع کمر رو به رو شوند که آن‌ها را از محیط‌های حرفه‌ای دور کند، فلپس اما تا به حال توانسته دست‌ها و پاهای بلندش را از آسیب دور نگه دارد.

عامل مهم دیگری که به پیروزی‌های پی‌در ‌پی این اسطوره آمریکایی کمک کرده،‌ مربی‌گری است. «باب براون» ‌مربی مایکل فلپس که از 11 سالگی با او کار می‌کند، حتی با وجود برخی رفتار های تندش توانسته فلپس را در تمام این سال‌ها در مسیر موفقیت نگه دارد.

می‌گویند فلپس تمرین‌های خاصی برای بزرگ‌کردن ریه و افزایش توانایی‌اش برای نگه داشتن هوا در بدن انجام می‌دهد و همین طور ممکن است کناره‌گیری کوتاه او از ورزش حرفه‌ای بعد از سال المپیک 2012 لندن به او کمک کرده باشد که دوباره شادابی خود را به دست بیاورد و در رقابت‌های امسال مدال‌آور شود.

روز هفتم رقابت‌های المپیک امسال،‌ برای فلپس که چندین مدال طلا را قبل از این به دست آورده بود،‌ روز خاطره‌انگیزی شد،‌ «جوزف اسکولتینگ» نوجوانی که در المپیک پکن با فلپس عکس یادگاری گرفته و گفته بود که این ورزشکار آمریکایی را الگوی خود قرار داده است در 21 سالگی شنای 100 متر پروانه از فلپس جلو افتاد و مدال طلا را برد،‌ تا فلپس به مدال نقره رضایت بدهد.

بعد از روز هفتم بازی‌ها،‌ مایکل فلپس اعلام کرده است که قصد دارد از دنیای المپیک خداحافظی کند،‌ او یک بار دیگر هم این حرف را بعد از المپیک 2012 لندن گفته بود،‌ اما دو سال بعد نظرش را تغییر داده و دوباره وارد برنامه آماده‌سازی شده بود که نتیجه‌اش شد حضور درخشان در ریو. هر چند دیگر افتخاری باقی نمانده که این ورزشکار مشهور بخواهد به آن دست پیدا کند، ممکن است او باز هم  در المپیک 2020 توکیو برای ششمین بار در بازی‌های المپیک شنا کند.

چه فلپس در ماراتن المپیک باقی بماند و چه این بار واقعا بازنشتگی‌اش را عملی کند،‌ یک چیز روشن است؛ این ورزشکار اسطوره‌ای،‌ نابغه شناست، در کنار آن خوش‌شانس بوده  که بدنش هیچ وقت او را ناامید نکرده است،‌ هر دوی این‌ها در ترکیب با یک سیستم حمایتی از ورزشکاران حرفه‌ای،‌ فلپس را به ستاره‌ای تبدیل کرده است که دست‌یابی به جایگاهش برای هر ورزشکاری در آینده رویا خواهد بود.

ا

اسطوره شنا آمریکا اعتراف کرد که خستگی بدنی او را آزار می‌دهد و به خداحافظی از شنا فکر می‌کند هر چند مادرش دوست دارد که در توکیو هم مسابقه دهد.

به گزارش ایسنا و به نقل از elsport، مایکل فلپس اسطوره شنای آمریکایی در رقابت‌های المپیک 2016 ریو هم خوش درخشیده است. او تا الان توانسته چهار مدال طلا و یک نقره را به دست آورد تا ثابت کند که هنوز در اوج به سر می برد.
با وجود این که مادر این ورزشکار پر آوازه آمریکایی دوست دارد پسرش در المپیک 2020 توکیو هم رقابت کند،‌ اما خود او تاکید کرد که بسیار خسته است و به بازنشستگی فکر می کند.
او گفت: نمی توانم انکار کنم که بازنشستگی به ذهنم خطور می کند و نمی توانم به این موضوع فکر نکنم. الان تنها چیزی که به آن فکر می کنم این است که گرم کنم و مسابقه بدهم. باید اعتراف کنم که بسیار خسته شده ام. خستگی بدنی آزارم می دهد.
دارنده 27 مدال المپیک ادامه داد: باید بگویم که در مسابقه تیمی اخیر در 50 متر پایانی کم آورده بودم،‌ اما به خود گفتم که باید هر آنچه که در توان دارم رو کنم و خوشبختانه تلاشم جواب داد. حمایت های که از من شد انرژی دو چندان به من داد. وقتی از تصمیم خود برای خداحافظی صرف نظر کردم و دوباره به تمرینات برگشتم سختی های زیادی را پشت سرگذاشتم،‌ اما الان خوشبختانه همه چیز خوب است و کسب مدال خستگی از تنم بیرون کرد.