- پنجشنبه ۱۱ شهریور ۹۵
- ۱۷:۱۷
پایگاه خبری انتخاب: رئیس پلیس امنیت عمومی استان فارس گفت: طرح برخورد با
فروش پوشاک نامتعارف در شهرشیراز را اجرامی کنیم که شلوارمردانه و زنانه
زخمی یا ریش ریش، دارای آرم و پرچم بیگانه ومانتو و پوشاک
مبتذل،کوتاه،چسبان، شیشه ای،بدون دکمه وبا نوشتار خارجی جزو پوشاک نامتعارف
است.
سرهنگ سید موسی حسینی همچنین اظهارداشت:در این طرح پوشاک
نامتعارف مکشوفه جمع آوری، معدوم و با متصدیان نیز برابر قانون برخورد و
ضمن پلمب واحد صنفی،پرونده متشکله به دادسرای عمومی و انقلاب شیراز ارسال
می شود.
معاونت اجتماعی فرماندهی انتظامی فارس از قول این مقام
انتظامی افزود: رعایت ظواهر و پوشش اسلامی از سوی متصدی، مباشر و فروشندگان
در واحدهای صنفی الزامی و استفاده از زیورآلات، لباس نامتعارف و کراوات و
پاپیون ممنوع است.
وی گفت: اخیرا لباس هایی با علائم و مشخصات
نامتعارف و اهداف خاص در برخی از فروشگاه ها توزیع می شود که طرح برخورد با
پوشاک نامتعارف در دستور کار پلیس فارس قرار دارد و طی روزهای آینده با
جدیت تمام در شهر شیراز اجرا می شود.
رئیس پلیس امنیت عمومی استان
بیان کرد: استفاده از مانکن های نامتعارف و مبتذل در واحدهای صنفی و فروش
لباس های دست دوم (تاناکوارا) هم ممنوع است.
حسینی بیان کرد:برای
حفظ شان و حقوق شهروندان، رعایت استتار کامل واحدهای صنفی فروش پوشاک زنانه
(لباس زیر) به صورتی که درون امکان از بیرون آن قابل مشاهده نباشد الزامی
است و حضور متصدی مرد و استفاده از فروشنده مرد در قسمت لباس زیرزنانه
ممنوع است.
وی بیان کرد:به کارگیری اتباع خارجی غیرمجاز،مشمولین
غایب و سربازان فراری در واحدهای صنفی ممنوع است و با مسئولان این واحدها
برخورد قانونی می شود.
هفته نامه صدا - ریحانه یاسینی: گرمای مرداد ماه، تمام رهگذران را
کلافه کرده است. عابران با صورت هایی سرخ شده و سرعت بالا عبور می کنند و
خیابان های غرب تهران، درگیر ترافیک عصرگاهی است. ساعت حدود شش عصر است و
پاساژ گلستان در یکی از محله های لوکس پایتخت، کم کم از رخوت ظهرگاهی خارج
می شود. دو پسر جوان با قمقمه هایی در دست در پاساژ دور می زنند. آن ها کفش
هایی از برندهای معروف نایک و آدیداس پوشیده اند و همین کتانی ها تنها وجه
اشتراک شان است. یکی پیراهن و شلوار جین اسپرت به تن دارد و دیگری سعی
کرده است به قول خودشان، «فشن» باشد.
کلاهی را در حالت کج روی سر گذاشته و شلوارکی کوتاه را با تی شرت پوشیده است. چند خانم میان سال بی تفاوت از کنارشان رد می شوند. یکی از آن ها که چهره جوانی دارد و مانتویی با دکمه های باز پوشیده است، با تعجب بر می گردد، پسر نوجوان را ورانداز می کند و با خنده از تیپ او برای همراهانش توضیح می دهد.
تقریبا تمام فروشگاه های این پاساژ که لباس های زنانه می فروشند، یکی دو مانکن را برعکس در ویترین هایشان چیده اند تا به جای طرح جلوی مانتو، طرح پشت آن به چشم آید. طرح هایی که از شکل های کارتونی میکی موس گرفته تا نوشته هایی مانند «Keep Calm, Im Queen» روی آن دیده می شود. نوشته ای که به معنای «آرام باشید، من ملکه ام»، یکی دو ماهی است روی مانتوهای مختلف جا گرفته است. دختر جوانی که برای خرید یکی از همین مانتوها مشغول پاساژگردی است، می گوید: «می خواهم یکی از مانتوهایی که روی آن ها انگلیسی نوشته شده، بخرم. چه فرقی می کند معنی اش چه باشد؟ قشنگ است. همه می پوشند.»
روی مغازه های این پاساژ، برندهای مختلف پوشاک ایرانی و خارجی از اسکیچرز گرفته تا رولکس، نوشته شده است. در یکی از طبقات آن، آرایشگاه زنانه ای قرار دارد که شلوغ ترین و پرسر و صداترین واحد تجاری در عصر تابستان این مجموعه است. هزینه آرایش صورت یا به قول خودشان «میک آپم در این جا از 400 هزار تومان شروع می شود. همین هزینه برای عروس نیز از دو میلیون و 500 هزار تومان شروع و تا 5 میلیون می رسد.
صفحه اینستاگرام این آرایشگاه، برخلاف بقیه صفحه هایی که عکس هایی از مدل های مختلف عروس منتشر می کنند، از تصویر چهره های باحجاب پر شده است. چهره هایی که البته تمام آن ها ستاره هستند. 85 هزار و هفتصد نفر این صفحه را دنبال می کنند و تصویر چهره های الهام پاوه نژاد، بهاره رهنما، نیوشا ضیغمی و... روی آن لایک می خورد. بسیاری از بازیگران حاضر در جشن حافظ، این آرایشگاه را به عنوان «میک آپ آرتیست»شان معرفی کردند.
ابتدای کوچه ای درست رو به روی پاساژ حافظ، کیوسک نگهبانی برای اهالی متمول آن قرار دارد. کوچه پهن است و خانه ها حالت هایی ویلامانند دارند. نگهبان انگار همه اهالی محل را می شناسد، چهره دختر جوانی را می بیند که پلاک ها را ورانداز می کند و به سرعت می پرسد: «دنبال مزون می گردی؟» در میانه های کوچه، چند ماشین کنار هم پارک شده اند که درون هر کدام شان، مردی به تنهایی نشسته است.
یکی
از آن ها، کنار خودرویی با در نیمه باز، با حالتی آمیخته با کلافگی و
انتظار قدم می زند. او درست مقابل ساختمانی قدیمی ایستاده است که درخت هایی
با سن بالا داخل حیاط آن قرار دارند. راه پله ها معماری قدیمی دارند و
خبری از آسانسور نیست. صدای ترانه ای عربی صحبت های چند زن، از یکی از
واحدهای آن به بیرون می آید. دور تا دور واحدی که حدودا 200 متری به نظر می
رسد، رگال های پوشاک چیده شده و مانتوهای مختلف روی آن قرار گرفته اند.
هیچ کدام از طرح ها شبیه دیگری نیست و مدل هایشان در بازار دیده نمی شود.
دختر خوش پوشی که سعی می کند هوای همه مشتری های حاضر در مزون را داشته باشد، می گوید: «قیمت مانتوهایمان از 600 هزار تومان شروع می شود. هر مدلی را که پسند کردید، برایتان سایز می زنیم و یک هفته ایم می دوزیم.»
یکی از پرسروصداترین لباس های بازیگران زن که در جشن حافظ حضور داشتند، مربوط به آن ها می شود. نفیسه روشن، لباسی را به تن کرده بود که طرح آن درست شبیه به برج آزادی بود. در صفحه اینستاگرامی این مزون با 409 هزار دنبال کننده در شرح عکس تمام بازیگران نوشته شده بود: «طراحی لباس هنرمندان طبق سلیقه هنرمندان و تلاش کادر طراحان مزون انجام شده است. لطاف به سلایق پوششی هنرمندان و زحمت های بی دریغ طراحان کشورمان احترام بگذاریم.»
مانتوهای طراحی شده برای هر کدام از این بازیگران، از دو تا حدود پنج میلیون تومان قیمت داشت.
خانم جوانی مانتوی بلندی را که تا مچ پا می رسد و شبیه به لباس شبی شیک است، به تن کرده و خود را در مانتوی با قیمت یک میلیون و 800 هزار تومان، مقابل آینه ای قدی برانداز می کند. زن دیگری در آن طرف مزون، روسری اش را به محکمی دور سرش پیچیده و تاری از موهایش پیدا نیست. مانتوی فیروزه ای بلندی را که پایین آن شبیه به دامن است و چین های ظریفی دارد، پوشیده و کمی در آن تکان می خورد. دختربچه دوساله ای، پیراهنی آستین حلقه ای اما بلند، شبیه به شاهدخت های کوچک و همرنگ با مانتوی زن جوان، به تن دارد و با شوق به مادرش در مانتوی دو میلیون تومانی نگاه می کند.
دختر جوانی که با ذوق مانتوهای مختلف را پرو می کند، می گوید: «من برای اولین بار است اینجا می آیم. کارهایشان فوق العاده است. در اینستاگرام چند تا از بازیگران آن را دیدم.» فروشنده مزون نیز می گوید: «طراحان ما متخصص هستند و به صورت علمی برای طراحی کار و تحصیل کرده اند.»
زن جوانی که رنگ مانتوی خود را با پیراهنی برای دختر کوچکش هماهنگ کرده بود، قارر دوخت و زمان تحویل گرفتن لباس را برای هفته آینده می گذارد، بیعانه ای می دهد و همراه با دخترش به سمت مردی که مقابل در قرار داشت، می رود. چهره او از خرید مانتوی دو میلیون تومانی شاد است، با خنده ای به پهنای صورتش، سوار پژویی 405 می شود و همسرش با ابروهایی درهم، دنده ماشین را جا می اندازد.
بخت طراحی لباس المپیک با چه کسی یار بود؟
لباس هایی با رنگ کدر آبی و گلدوزی های نارنجی، تن مانکن هایی بدحالت شده اند و عکس هایی بی کیفیت نیز از آن ها برداشته شده است.
تصویری بی کیفیت از لباس های کاروان ایران در المپیک، در همان اولین ساعات انتشار موجی در شبکه های اجتماعی راه انداخت و لطیفه ها به اینجا رسید که «داعش مسئولیت طراحی لباس های کاروان المپیک ایران را برعهده گرفت.»
سونامی شبکه های اجتمایع به دنبال پیدا کردن نامی از طراح این لباس رفت و به اسم های «مهناز آرمین» و «لی نینگ» رسید.
لی نینگ، حامی مالی تیم های ملی ایران در المپیک 2016، به سرعت واکنش نشان داد و نماینده آن گفت: «متاسفانه همزمانی رونمایی کت و شلوار و مانتوها با لباس های رسمی لی نینگ که اسپانسر کاروان ایران به شمار می رود باعث شد تا هجمه های زیادی به لی نینگ آورده شود. درواقع انتظار نداشتیم کمیته ملی المپیک این اقدام را انجام دهد و از این کار آنها خود ما نیز جا خوردیم. فقط باید تاکید کنم که مانتو و کت شلوارها ارتباط به شرکت لی نینگ ندارد.»
این شرکت چینی، برای حضور در بازارهای بین المللی و برندسازی تلاش می کند. در المپیک پکن 2008 نیز حامی مالی بسیاری از ورزشکاران و تیم ها بود. بیزینس ویک چند وقت پیش مقاله ای را به آن اختصاص داده و تیتر «لی نینگ رودرروی نایکی و آدیداس» را برای آن انتخاب کرده بود.
پس از این تکذیب، مشخص شد طراح لباس مهناز آرمین بوده است. او نام این لباس ها را خورشید صلح المپیک 2016 گذاشته و معتقد بود در آن گل های شاه عباسی نمادی از خورشید هستند که با ترکیب رنگ های آبی آسمانی، سرمه ای و نارنجی پیام صلح و دوستی را به ملل مختلف منتقل می کند.
صفحه اینستاگرام مهناز آرمین، طراح این لباس، به سرعت کشف شد و هجمه ها تا جایی شدت گرفت که او تمام پست هاش را پاک کرد. آن طور که آرمین روایت می کند، او سه سال در استانبول ترکیه طراحی لباس و مدلینگ آموزش دیده و طراح لباس جام جهانی برزیل و استرالیا بوده است. آرمین در دفاع از طراحی خود می گوید: «طرحی که منتشر شده، طرح من نیست و با طرحی که من تحویل داده ام، تفاوت اساسی دارد. هم چنین به جز این، 20 طرح دیگر نیز تحویل کمیته المپیک داده ام که می توانستند از آن ها یکی را انتخاب کنند.»
هجمه ها علیه این لباس و طراحی، تنها محدود به مردم عادی و کاربران شبکه های اجتماعی نبود. بازیکنان تیم های ملی ایران نیز به واکنش هایی تمسخرآمیز پرداختند.
سعید معروف، بازیکن تیم ملی والیبال در این باره نوشت: «رویای المپیک و لباس هایی که بهتر بود به جای رونمایی، به عنوان سورپرایز در مراسم افتتاحیه دیده می شد. البته از جنبه مثبتش غافل نشویم که به خاطر سایز بزرگ لباس ها المپیک بعدی هم می شود آنها را پوشید.»
موج ایجادشده بسیار قوی بود و کمیته ملی المپیک نیز توانایی ایستادن مقابل آن را نداشت. اما بخت این موج، با هیچ کس به اندازه کامران بختیاری، یار نبود. او طراح لباس ایرانی است که پیش از جنجال های المپیک، تا حدودی شناخته شده بود اما بعد از هجمه ها علیه طراحی لباس آبی و نارنجی، به سرعت به یکی از محبوب ترین و معروف ترین چهره های شبکه های اجتماعی تبدیل شد.
او
بعد از بررسی فنی طراحی و دوخت لباس المپیک، به سرعت عکس طرحی با زمینه
مشکلی و با استفاده از پرچم ایران را در صفحه اینستاگرامش منتشر کرد. کت و
دامن بلند زنانه و کت مردانه طراحی شده توسط او، به سرعت فراگیر شد و هشتگی
با عنوان #انتخاب_من شکل گرفت. شخصیت های شناخته شده و کاربران عادی، در
بیش از 2 هزار پست تصویر این لباس را به عنوان انتخاب مردمی برای کاروان
تیم ملی منتشر کردند. البته انتقادهایی نیز به این طراحی صورت گرفت و عده
ای مصراع «یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور» را که روی این لباس نقش
بسته بود، برای بازی های المپیک نامناسب دانستند.
فشار رسانه های رسمی و غیررسمی، و افکار عمومی تا جایی بود که کمیته المپیک نیز عقب نشینی کرد و اعلام کرد طراحی های جدید در حال بررسی است.
کامران بختیاری نیز هم زمان، سه طرح جدید منتشر کرد و خبر از جلسه اش با کمیته ملی المپیک داد. در نهایت اعلام شد یکی از سه طرح او با تغییراتی پذیرفته شده و جایگزین طرح قبلی خواهدشد.
بخت یار کامران بختیاری بود و در این جنجال ها، او با حضور به موقع اش پیروز میدان شد. صفحه اینستاگرام بختیاری در ساعت های اولیه انتشار عکسی از طراحی او برای لباس های رژه المپیک، 70 هزار دنبال کننده داشت اما طی یک روز، به حدود 200 هزار نفر افزایش یافت.
پی گیری های ما برای گفت و گو با او بی نتیجه ماند و بختیاری در روزهای کار برای طراحی لباس ها، در هیچ رسانه ای به جز صفحه اینستاگرامی خودش حاضر نشد. رسانه ای شخصی که از بستر آن، تحولات لباس های المپیکی و فراز و فرود طراحان، رقم خورد.
چرا طراحی لباس برای المپیک مهم است؟
776 سال قبل از میلاد مسیح که المپیک برای اولین بار در یونان باستان برگزار شد، لباس اصلا به عنوان یک مسئله مطرح نبود.
بسیاری از ورشکاران برهنه در المپیک شرکت می کردند، با این حال یونانیان باستان ورزشکاران را توسط برگ زیتون به علت اهمیت طبیعت در مذهب، می پوشاندند. پوشش توسط تاج های گل نیز تنها در موارد خاص استفاده می شد.
در سال 1936، آلبرت گودویل بنیان گذار شرکت کالاهای ورزشی A&G، اولین کسی بود که برای ایالات متحده امریکا در بازی های برلین، لباس طراحی کرد. در سال های بعد، پوشاک به یک صنعت چند میلیارد دلاری تبدیل شد که حامیان مالی و کمپین های برندسازی زیادی را درگیر کرد.
هر المپیک فرصت جدیدی برای طراحان است که لباس های مراسم افتتاحیه و اختتامیه را طراحی کنند. در بعضی از کشورها مانند امریکا، لباس های طراحی شده پیش از شروع المپیک رونمایی می شود و بسیاری از هواداران بعضی از لباس ها را در یک نمایش ورزشی خریداری می کنند. در سال 2002، کلاه آبی امریکا که توسط کمپانی Root تهیه شده بود، طرفداران بسیار زیادی را جذب خود کرد. در سال 2010 نیز، دستکش قرمز تیم کانادا نیز به کالایی محبوب تبدیل شد.
صد روز پیش از شروع المپیک، کشورهای مختلف در مراسم هایی خاص، شروع به رونمایی از لباس هاشان کردند. اولین کشور استرالیا بود. ترکیب رنگ سبز و سفید برای لباس این تیم استفاده شده بود. کانادا نیز از کت و شلواری برای مراسم افتتاحیه رونمایی کرد. بعد از آن هم انگلستان، امریکا و فرانسه از لباس هایشان رونمایی کردند.
فلیپ الیوریا، طراح لباس های المپیک و پاراالمپیک تیم های فرانسوی و مدیر خلاق کمپانی Lacoste است که امسال در کانون توجه بود. او در گفت و گو با «نیویورک تایمز» می گوید: «باید لباس هایی تهیه شود که هم برای استادیوم مناسب باشد و هم برای نشان داده شدن در تلویزیون. هم چنین ورزشکارها نباید احساس سختی کنند و باید لباس ها برایشان راحت باشد.»
المپیک اوج مسابقات ورزشی است. مراسم افتتاحیه المپیک به محلی خاص برای نشان دادن ملت ها تبدیل شده و هر کسی درباره اینکه لباس های کشورش مناسب است یا نه، نظری دارد. اولیوریا می گوید: «به خصوص اگر بخشی از هویت کشور شما پیچیده در مد باشد، این مسئله بیشتر خودش را نشان می دهد و این مسئله فشار بسیار زیادی ایجاد می کند.»
ممکن است به نظر عده ای کار ساده ای برسد، اما طراحی لباس برای یک رویداد بزرگ ورزشی که توسط میلیون ها نفر تماشا می شود، کار چندان ساده ای نیست. اولیوریا می گوید: «در نهایت 77 قطعه مختلف برای تیم فرانسوی ساخته شد. شما باید سبکی را ایجاد کنید که برای افراد و اندازه های مختلف مناسب باشد. هم چنین طراحی شما باید ملاحظات اخلاقی کشور را در نظر بگیرد. از طرف دیگر، کمیته المپیک نیز ملاحظاتی دارد. همه این مسائل طراح را با محدودیت های بسیار زیادی روبرو می کند.» او برای طرحی لباس های تیم فرانسه، از نوامبر 2014 کار کرده است.
گل های برجسته و رنگارنگ روی مانتوی پریناز ایزدیار، پروانه های برجسته روی مانتوی بلند پرستو صالحی و طرح برج آزادی روی مانتوی نفیسه روشن، از پربازدیدترین و البته پرحرف و حدیث ترین عکس هایی بود که میلیون ها بار دیده شد.
اکثر بازیگران مطرح دنیا، برای حضور در مراسم های مختلف از طراحان لباس استفاده و آن ها را معرفی می کنند. حالا چند وقتی است که این مسئله در بین بازیگران ایرانی نیز جا افتاده است. لباس های خیره کننده ترانه علی دوستی روی فرش قرمز جشنواره کن باعث شد یکی از معتبرترین رسانه های دنیا، از این بازیگر ایرانی و پوشش او به عنوان خیره کننده ترین چهره جشنواره کن 2016 نام ببرد.
جشن حافظ به مسئله لباس دامن زد؟
هم زمانی رونمایی از لباس های المپیک با جشن حافظ و پوشش های متفاوت بازیگران، باعث شد بحث درباره طراحی لباس در جامعه مطرح شود.
الهام حمیدی، مانتوی بلند و پوشیده ای تا روی مچ پا عجین با طرح های سنتی ایرانی به تن داشت. گلدوزی لباس این بازیگر، حدود یک ماه زمان برده بود. او «سایه موسوی» را به عنوان طراح لباسش در مراسم های مختلف معرفی کرد. دختر جوانی که مزون او در یکی از لوکس ترین محلات پایتخت، در تمام طول روز شلوغ است و مشتری ها باید با وقت قبلی به آنجا مراجعه کنند. او نیز یکی از طراحانی است که طی هفته های گذشته، نامش بر سر زبان افتاده است.
یکی از روزنامه های صبح نیز مصاحبه کوتاهی با او منتشر کرده بود. البته موسوی می گوید: «من با این روزنامه مصاحبه نکردم. آن ها به عنوان مشتری تماس گرفتند و صحبت های خودمانی ای را به شکل مصاحبه رسمی منتشر کردند.»
سایه موسوی، معماری خوانده و هفت سال است که به طور حرفه ای کسب و کاری را در حوزه پوشاک راه انداخته است. او از حرفه اش توضیح می دهد: «البته من بیشتر از 20 سال سابقه کار دارم، چرا که مادر من مزون داشته و از بچگی با برش زدن آشنا بودم. رشته دانشگاهی من معماری است ولی مربوط به هنر است. زمان ورود من به دانشگاه رشته های مربوط به طراحی لباس مطرح نبودند.»
او
درباره مطرح شدن بحث طراحی لباس در جامعه می گوید: «طرح اولیه لباس المپیک
خیلی بد بود اما باعث شد جایگاه طراحان لباس مورد توجه قرار بگیرد.
جشنواره حافظ امسال بسیار متفاوت بود و بازیگرها به اهمیت طراحی لباس پی
برده بودند. لباس هایی با طرح ایرانی، می تواند در جامعه الگوساز باشد.
زمینه ذهنی ما باید این باشد که در ایران با فرهنگ شرقی و ایرانی زندگی می
کنیم.»
قیمت مانتوهای مزون او، از دو میلیون تومان شروع می شود. او درباره علت بالا بودن قیمت کارهایش می گوید: «لباس های من تک دوزی است. هر لباسی را که سفارش می گیرم 21 روز دوخت آن طول می کشد. خیلی فرق می کند با چیزی که صرفا ترکیب چند پارچه باشد. کارگاه سنگ دوزی و گل دوزی بزرگی دارم. افراد زیادی در کنار این مزون زندگی می گذرانند.»
چه کسانی در صنعت فشن جهان بازی می کنند؟
چند بازیگر بزرگ بازاری سه هزار میلیارد دلاری را در دنیا می چرخانند. نایک با ارزش 105 میلیارد دلار، بزرگ ترین کمپانی مد و فشن در جهان است.
فشن به عنوان یک صنعت، به هدایت گری برای بازار پوشاک تبدیل شده است. اندازه بازار جهانی فشن در حال حاضر سه هزار میلیارد دلار است و دو درصد از کل تولید ناخالص جهانی را تشکیل می دهد. ارزش صنعت مد زنانه 621 میلیارد دلار است و مد مردانه نیز، 402 میلیارد دلار ارزش دارد. بازار کالاهای لوکس مد 339.4 میلیارد دلار و بازار لباس های بچگانه نیز 186 میلیارد دلار در صنعت مد ارزش دارد.
این آمار و ارقام باعث شده طراحی لباس و فشن، جایگاه ویژه ای در صنعت بسیاری از کشورها پیدا کند. در بازار منسوجات و پوشاک نیز در سال 2000، 26.5 میلیون نفر کار می کردند. تعداد آن ها 14 سال بعد، به 57.8 میلیون رسید.
پایگاه خبری فشن یونایتد درباره شرکت های فعال در صنعت مد چنین می نویسد: «برای تغذیه بازار بزرگ 3 هزار میلیارد دلاری، هر روز شرکت های بیشتری به این بازار وارد می شوند. با این حال هنوز بیشتر کمپانی ها ناشناخته مانده اند. در سراسر جهان، تنها چند بازیگر بزرگ در صنعت مد بازی می کنند.»
نایک
بزرگ ترین کمپانی مد و فشن در سراسر جهان است. در سال 2015، 30.6 میلیارد
دلار گردش مالی داشته و بزرگی بازار آن به حدود 105 میلیارد دلار می رسد.
46 درصد از بازار نایک، در امریکا تامین می شود و سهم اروپایی ها از آن، 19
درصد است. حدود 94 درصد از درآمد کمپانی نایک، از طریق برند نایک تامین می
شود. 6 درصد باقی مانده نیز از طریق برند کانورس تامین می شود. 64 درصد
از درآمد برند نایک نیز از طریق کفش به دست می آید.
غول اسپانیایی فشن، برند Inditex بازاری نزدیک به نایک دارد و دومین کمپانی فشن بزرگ دنیاست. این کمپانی برندهایی مانند زارا و P&B را در خود دارد. درآمد این غول اسپانیایی در سال 2015، 24 میلیارد دلار بوده است.
در سومین جایگاه، کمپانی فرانسوی LVMH ایستاده است که درآمد آن در سال 2015، 40.7 میلیارد دلار بوده است. ارزش آن در سراسر جهان نیز حدود 87 میلیارد دلار است. برندهایی مانند Louis Vuitton و Dior متعلق به این کمپانی است.
چهارمین شرکت بزرگ، امریکایی است. بازار TJX در سال 2015، 54.5 میلیارد دلار ارزش داشته و فروش سالانه آن نیز 30.9 میلیارد دلار بوده است. بیشتر شعبه های این شرکت در امریکا فعال است و 26.7 میلیارد دلار از درآمد آن از همین منطقه تامین شده است.
بعد از این غول سوئدی H&M در صنعت فشن ایستاده است. درآمد آن در سال گذشته میلادی 25.8 میلیارد دلار بوده و ارزش کل این بازار، 48.3 میلیارد دلار است. آلمان بزرگ ترین بازار فروش برای این برند است و 17 درصد از کل فروش آن را تامین کرده است.
انگلستان 8 درصد، فرانسه 6.5 درصد و سوئد نیز 4.5 درصد از باقی بازار این برند را در اروپا تشکیل می دهند. در بازار بین المللی نیز 12 درصد از فروش آن در امریکا و 5 درصد در چین تامین می شود.
برند Hermes که یک برند لوکس در فرانسه است، در جایگاه ششم قرار گرفته است و ارزش بازار آن در جهان، 37 میلیارد د لار است. درآمد سالانه آن نیز به 5.5 میلیارد دلار می رسد.
جایگاه هفتم نیز به برند لوکس دیگری به نام Montres Tudor می رسد که کمپانی مادر رولکس است و 34.9 میلیارد دلار ارزش دارد. درآمد سالانه آن نیز 8.3 میلیارد دلار است.
کمپانی Financiere Richemont در صنعت جواهرات نیز با 33.7 میلیارد دلار ارزش و درآمد سالانه 11.8 میلیون دلار، در جایگاه بعدی قرار می گیرد.
در جایگاه نهم و دهم نیز، کمپانی های Dior و Chanel با بازارهایی به ارزش 32.9 و 32.6 میلیارد دلار قرار می گیرند. دیور سالانه 2 میلیارد دلار درآمد دارد، در حالی که درآمد شنل به 7.5 میلیارد دلار می رسد.
در صورتی که بزرگ ترین کمپانی های فعال در صنعت فشن، اروپایی و امریکایی هستند، چین بزرگ ترین صادرکننده پوشاک در جهان است. این کشور در سال 2014، 265 میلیارد دلار کالا صادر کرده است. هند با 38.7 میلیارد دلار، در جایگاه دومین صادرکننده بزرگ قرار گرفت و بعد از آن نیز ایتالیا با 32.7 میلیارد دلار قرار دارد. جایگاه چهارم و پنجم را نیز ترکیه و بنگلادش با 30.4 و 28 میلیارد دلار صادرات به خود اختصاص داده اند. این 5 صادرکننده بزرگ، 54.4 درصد از عرصه بازار پوشاک را در سراسر جهان در اختیار دارند. البته 36.5 درصد این میزان، به تنهایی در سیطره چین است.
اما جالب ترین گزارش درباره صنعت فشن به تازگی توسط نشریه معتبر اکونومیست منتشر شده است. آن طور که این نشریه گزارش داده، «حجاب» به کسب و کاری پرسود در آن سوی مرزها تبدیل شده است. فشن اسلامی، مد این روزهای اروپاست.
برآوردها نشان می دهد 10 هزار مسلمان میلیونر در بریتانیا زندگی می کنند. قدرت خرید این افراد نیز چیزی حدود 20 میلیارد پوند برآورد شده است. اما 90 درصد از مصرف این افراد تحت الشعاع دین شان قرار دارد.
اکونومیست
می نویسد: «مهم ترین نکته در مورد بازار مسلمانان در بریتانیا این است که
زنان اصلی ترین بخش آن را تشکیل می دهند. تقاضای آن ها برای خرید روسری و
دیگر پوشاک برای حجاب به بازاری قدرتمند در این کشور تبدیل شده است. این
زنان به دنبال اجناسی هستند که هم مدی زیبا در خود داشته باشد و هم پوشیده
باشد. در مورد لوزام آرایشی نیز آن ها به دنبال محصولاتی هستند که در آن ها
الکل استفاده نشده باشد. اکثر این موارد به استارت آپ هایی تبدیل شده اند
که می توانند مسلمانان زیادی را برای همیشه مشتری خود کنند.»
در شرایطی که آمارهای دقیقی درباره صنعت فشن و مد برای کل جهان و کشورهای مختلف وجود دارد، جست و جو برای یافتن آمار و ارقامی درباره این صنعت در ایران به نتیجه ای نمی رسد. جشنواره بین المللی مد و لباس فجر که چهار سال است برگزار می شود، با وجود شرکت 200 بنگاه فعال اقتصادی کم رمق است و هنوز نتوانسته مد و صنعت داخلی را در جایگاهی مناسب بنشاند.
افراد شاغل در صنعت پوشاک
• 14.9 میلیون نفر، شاغل در سال 1990
• 26.5 میلیون نفر، شاغل در سال 2000
• 57.8 میلیون نفر، شاغل در سال 2014
• 3000 میلیارد دلار اندازه بازار فشن
ارزش غول های صنعت فشن
• 105 میلیارد دلار، ارزش نایک
• 24 میلیارد دلار، درآمد Inditex
• 87 میلیارد دلار، ارزش کمپانی LVMH
• 54.5 میلیارد دلار، ارزش کمپانی TJX
ارزش بازار فشن در گروه های مختلف
• 621 میلیارد دلار ارزش فشن زنانه
• 402 میلیارد دلار ارزش فشن مردانه
• 339 میلیارد دلار ارزش فشن لوکس
• 186 میلیارد دلار ارزش فشن بچگانه
غول های صادرات پوشاک جهان
• 265 میلیارد دلار، صادرات چین
• 38.7 میلیارد دلار، صادرات هند
• 32.7 میلیارد دلار، صادرات ایتالیا
• 30.4 میلیارد دلار، صادرات ترکیه
