خبرگزاری تسنیم: پانزدهمین دوره بازی‌های پارالمپیک هم برای کاروان ورزشی کشورمان به پایان رسید و ورزشکاران جانباز و معلول کشورمان موفق شدند در این دوره از بازی‌ها 24 مدال رنگارنگ کسب کنند.

تفکیک مدالی ورزشکاران کشورمان در بازی‌های پارالمپیک 2016 ریو 8 مدال طلا، 9 نقره و 7 برنز بود که پرافتخارترین ورزشکار کشورمان هم ساره جوانمردی در تیراندازی بود که موفق شد دو مدال طلا کسب کند. ضمن اینکه این دوره از بازی‌ها یک اتفاق بسیار تلخ و ناگوار هم داشت که آن هم درگذشت بهمن گلبارنژاد، تنها نماینده دوچرخه‌سواری ایران بود که در این بازی‌ها دچار سانحه شد و جان خود را از دست داد.

گلبارنژاد جزو رزمندگان و جانبازان 8 سال جنگ تحمیلی بود که با از دست دادن جام خود برای بالا بردن پرچم ایران و در راه موفقیت وطن شهید شد.

مدال‌های کاوران ایران که در رتبه نوزدهم جدول رده‌بندی بازی‌های پارالمپیک 2016 ریو قرار گرفت، به شرح زیر است:

طلا: ساره جوانمردی (2 طلا در تیراندازی)، مجید فرزین (وزنه‌برداری)، محمد خالوندی (پرتاب نیزه) و غلامرضا رحیمی (تیراندازی با کمان)، سیامند رحمان (وزنه‌برداری)، زهرا نعمتی (تیراندازی با کمان) و تیم والیبال نشسته

نقره: سامان پاکباز (پرتاب وزنه)، علیرضا قلعه‌ناصری (پرتاب دیسک)، نعمتی و رنجبر (میکس ریکرو تیمی)، سجاد محمدیان (پرتاب وزنه) و عبدالله حیدری (پرتاب نیزه)، سجاد نیک پرست (پرتاب نیزه)، حامد امیری (پرتاب وزنه)، تیم فوتبال هفت نفره و تیم فوتبال پنج نفره

برنز: پیمان نصیری (دوی 1500 متر)، ابراهیم رنجبر (تیراندازی با کمان)، علی صادق زاده (وزنه برداری)، اسدالله عظیمی (پرتاب وزنه)، جواد حردانی (پرتاب نیزه)، محسن کائیدی (پرتاب نیزه) و جاوید احسانی شکیب (پرتاب وزنه)

پانزدهمین دوره بازی‌های پارالمپیک 2016 ریو از 18 شهریور ماه با حضور چهار هزار و 350 ورزشکار از 159 کشور جهان به‌میزبانی شهر ریودوژانیروی برزیل آغاز شد و تا امروز، (یکشنبه، 28 شهریورماه) ادامه داشت.

در این دوره از مسابقات که به مدت 11 روز در 23 رشته ورزشی برگزار می‌شود، کاروان ورزشی کشورمان با عنوان «شهدای منا» متشکل از 110 ورزشکار در 12 رشته ورزشی حضور داشت.

---

مطالب مرتبط باموضوع

خبرگزاری خبرآنلاین: مرگ همیشه مغلوب پرنده‌هاست. دلهره انسان برای مرگ، با دیدن زندگی‌هایی که با شکوه و افتخار به‌پایان می‌رسند، به‌پایان می‌رسد. در دنیایی که میلیون‌ها نفر به‌دنبال کشف راه‌های جاودانگی هستند، فقط تعداد محدودی واقعا جاودانه می‌شوند. آدم‌هایی که از سربالایی‌ها عبور می‌کنند و در یک شیب تند، با همه‌چیز خداحافظی می‌کنند. بهمن از آنها بود. سربالایی‌ها را پشت سرگذاشت، آثار جنگ را یک‌عمر در بدنش حفظ کرد و به همه قطعنامه‌هایی که دیرتر از موعد امضا شده‌بودند پوزخند زد تا پرواز کند. جنگ او را مغلوب نکرد و هیچوقت نتوانست اسیرش کند. بهمن « معلولیت محدودیت نیست » را ترجمه کرد و به‌همه زبان‌های زنده دنیا به گوش همه رساند. جایی برای دلسوزی نیست، لازم نیست بگوییم او یک پدر بود، یک جانباز بود و یا از هر رهگذر دیگری که می‌توان از آن برای دلسوزی استفاده کرد استفاده کنیم؛ امروز وقت افتخار است. بهمن به‌پایان رسید، اما تمام نمی‌شود. انسان‌ها به‌پایان می‌رسند، اما راهشان تمامی ندارد.