- شنبه ۳ مهر ۹۵
- ۱۶:۵۶
گزارشی خواندنی از زندگی رضا جاودانی، همسرش و فرزندشان! (+عکس)
رضا جاودانی متولد مشهد و بزرگ شده آنجاست، اما چه شد که وارد حیطه اجرا شد؟ من سال 1368 وارد صدا و سیمای مرکز مشهد شدم و تا سال 1376 در آنجا بودم، پس از آن برای فوقلیسانس در تهران قبول شدم و همزمان با آمدنم به تهران، همکاریام را با شبکه سه سیما آغاز کردم و اولین کار تصویریام، 18 شهریورماه سال 1376 با برنامه «جنگ ورزش» بود.
آغاز کــــار
جاودانی میگوید: «من مجری برنامههای ورزشی هستم، برایم فرقی نمیکند فوتبال باش یا کشتی، اما باید اطلاعات لازم در آن زمینه را داشته باشم. من کارم را با مصاحبههای ورزشی آغاز کردم، اما بیشترین فعالیتم به دلیل علاقهام، روی فوتبال متمرکز بود...»
او از جمله مجریهای محبوب برنامههای ورزشی است. «این نظر لطف مردم است، من فکر میکنم شاید یکی از دلایل آن داشتن صداقت با مخاطب است و دوم جذب اطمینان مردم. گاهی اوقات گفتن کلمه «نمیدانم» خیلی بهتر است تا اینکه آدم بیجهت بخواهد عدم آگاهی خود را توجیه کند. وقتی آدم از جریانات روز عقب باشد و بدون مطالعه جلوی دوربین برود، پشت سر هم اشتباه میکند، در کل یادم نمیآید سوتی پررنگی داده باشم.»
خانم سالاری همسر رضا جاودانی، کارشناس ارشد مردمشناسی و عضو هیات علمیدانشگاه است. او و رضا جاودانی سال 1378 با یکدیگر ازدواج کردند، 9 ماه بعد از جامجهانی 1998...
جاودانی خاطره جالبی از آن روز دارد. «همه احتمال باخت تیم ایران را مقابل آلمان میدادند و من هم که جزء تازهواردان و مجری پخش آن برنامه بودم، جلوی دوربین رفتم که تلخی آن باخت موجب شد، خیلیها از جمله همسرم از من خاطره خوبی نداشته باشد!»
روزی که به خواستگاری ایشان رفتم و قرار شد با هم صحبت کنیم، از آنجایی که فکر نمیکرد که من همان مجری باشم گفت: «شما چقدر شبیه آن مجری هستید که... من از او به خاطر شکست ایران مقابل آلمان خاطره خوبی ندارم و...» خلاصه کلی با هم صحبت کردیم و بالاخره افتخار داد که با من ازدواج کند و همیشه به خاطر اینکه سرنوشتمان را به هم گره خورد، خدا را شکر میگویم. خانم سالاری، همسر جاودانی میگوید: «رضا یک شوهر نمونه است که فقط مشغلههای کاری زیادی دارد. در کل واقعا از زندگیام راضی هستم. من فکر میکنم همان خاطره خواستگاری یکی از بهترین و شیرینترین خاطرات مشترک ماست. من زیاد برنامههای ورزشی را دنبال نمیکردم، اما چون آن روز ایران با آلمان بازی داشت، بیننده شبکه سه بودم.
شروین به کلاس پنجم میرود، اما از چنان قدرت کلامیبرخوردار است که در برخورد اول باعث تعجبمان شد. او از علاقههای خود برای ما میگوید: «من فوتبال را در حد نگاه کردن و پلیاستیشن بازی کردن دوست دارم و همچنین به خاطر کری با بابا... برزیل تیم مورد علاقه من است و دوست دارم قهرمان شود.
اما رشتهای که به آن علاقه دارم و بازی میکنم، تنیس است. یک ورزش سنگین میباشد که علاقه زیادی به آن دارم، هفتهای دو بار به تمرین تنیس میپردازم.
از او میپرسیم: مادرت طرفدار کدام تیم است که میگوید: «وا... مامان نمیداند که طرف کدام را بگیرد؟» رضا جاودانی میگوید: مامان در واقع خنثی است (همگی میخندند)... البته بابا بعضی موقعها طرفداری میکند و وقتی به خانه میآید، بهش تذکر میدهم... که طرفداری نکن.
همسر جاودانی میگوید: «البته کارشناسان و مهمانان برنامه به او میگویند که تو طرفدار آلمانی یا آرژانتین... گرچه شروین راست میگوید: من هم به عنوان بیننده همیشه به رضا میگویم که نباید در تلویزیون بروز دهی که طرفدار چه تیمیهستی؟!» رضا میخندد و میگوید: اما به نظر من اگر این فرهنگ جا بیفتد خوب است، اینکه حرفهای یکدیگر را بشنویم و یا حتی طرفداریمان را بروز دهیم.
یک جهان، یک جام
از رضا جاودانی درباره این برنامه پرسیدیم تا کمیاز حواشی جام بگوید: «من معمولا یک ساعت زودتر به استودیو 14 میروم، البته تنها من نیستم، عوامل پشت صحنه زیاد هستند، بالغ بر 40، 50 نفر در این برنامه به تهیهکنندگی آقای ذکایی فعالیت میکنند، استودیوی 14، همان استودیوی برنامه 90 است، البته گزارشگران در پخش حضور دارند، آن لپتاپی هم که جلوی من است، با وبلاگهای معتبر و سایت فیفا به وسیله «بیسیم» آنلاین است.
از او درباره بازیهای قدیمیکه در هر برنامه پخش میشود، میپرسیم، میگوید: «یک کار تیمیاست، اما باید از آقای صدر تشکر کنم که یک آرشیو کامل فیلم از جامجهانی 1930 تاکنون دارد و این منابع را در اختیار ما قرار داد... یک سری از بازیهای آرشیوی هم که متعلق به خود سازمان است.»
از او درباره خاطرات پشت صحنه هم میپرسیم که میگوید: «ما معمولا در زمان پخش بازیها، که در استودیو نشستهایم، با کارشناسان و داوران کری میخوانیم، نظراتمان را درباره بازی میگوییم که به نظر من اگر یک دوربین بیاید، میتواند برنامه جذابی را تهیه کند.
وکالت
من
سال 83 در کانون وکلا قبول شدم، سال 84 رسما پروانه وکالت گرفتم و کارم را
آغاز کردم. در حال حاضربا یکی از دوستانم، دفتر وکالت داریم. تمرکز بیشتر
من در وکالت است، اما زمانی مثل حالا که یک ماه شما درگیر جامجهانی هستید، مجبورم کار وکالت را کم کنم.
جاودانی میگوید: وکالتهای خانوادگی را قبول نمیکنم (میخندد)... حوصله دعوا را ندارم. معمولا پروندههای حقوقی قبول میکنم.
از او میپرسیم چندی پیش، وکالت یکی از همکارانت را قبول کردی که خیلی خبرساز شد، میگوید:
«خانه یکی از اقوام خانمم مهمانی بودیم، دوستی دارم به نام آقای اصغری که
در «برنامه دایره طلایی» با یکدیگر همکار بودیم. به من زنگ زد، که شهرداری
چاهی در خیابان کنده بود که پر نکرد و بچهام در چاه افتاده است، به عادل زنگ زدم که او هم به بیمارستان بیاید تا کارها سریعتر انجام گیرد، الحمدا... بچه نجات یافت، من وکیل آنها شدم و مقصرین به پرداخت دیه محکوم شدند.
وکالت و فوتبال
یک پروندهای به من ارجاء شد، یکی از دوستان به من گفت که یک فوتبالیستی پول شخصی را نمیدهد، شما بیا این پرونده را قبول کن، اما قبول نکردم... همچنین به من پیشنهاد داده شد که در کمیتههای انضباطی فعالیت کنم که قبول نکردم... راستش را بخواهید حوصله این جور کارها را ندارد.
مدرس دانشگاه
رضا جاودانی میگوید: وکالت شغل اصلی من است، اما چرخشی است. در این یک ماه اجرا شغل اصلیام است، خانم سالاری همسر رضا جاودانی میگوید: «رضا انسان خوشاخلاقی است، با توجه به مشغلههای کاری که دارد، ولی زمانی که به خانه میآید، تمام مشغلهها را بیرون خانه میگذارد و با کارش خداحافظی میکند...»
سالاری عضو هیات علمیدانشگاه و مدرس دانشگاه آزاد رودهن میباشد. «جامعهشناسی آموزش و پرورش، جامعهشناسی خانواده و گرایشهای مردمشناسی را تدریس میکنم، 4 روز در هفته در دانشگاه هستم و به خاطر شروین دیگر بیشتر نمیرسم که تدریس کنم... به هر حال خانوادهای هستیم که درگیری کاری زیادی دارد.»
از آشنایی او با جاودانی میپرسیم، «دوست مشترکی که دوست پدرم و دوست خانوادگی رضا بود، مرا به او معرفی کرد و بعد هم که خواستگاری و ازدواج...» استاد سالاری میگوید: «پس از 11 سال زندگی باید بگویم که رضا مرد جاودانی من است.»
این استاد دانشگاه میگوید: من قبل از ازدواج، علاقه چندانی به ورزش نداشتم، اما پس از ازدواج، ناخودآگاه این علاقه در من به وجود آمد و ادامه میدهد: «طی این یک ماه، نظم خانه ما به هم ریخته، رضا وقتی که شب به خانه میآید، خیلی خسته است، تا ظهر میخوابد، ظهر هم که از خواب بلند میشود. باید ناهار را بخورد، سری به اینترنت میزند و ساعت 3 بعدازظهر هم از خانه بیرون میرود...»
من به عوامل مجموعه «مردان آهنین» گفتم که به هزار و یک دلیل در مسابقه «مردان آهنین» شرکت نمیکنم، به نظرم، ساختار برنامه باید عوض شود و دیگر جذابیت گذشته را ندارد، مجری «مردان آهنین» هم اتفاقی صورت گرفت، یک روز به من گفتند برو «بروجرد» این مسابقه را اجرا کن و از آن سال به بعد دیگر این اجرا به من محول شد، اما امسال گفتم که دیگر در خدمت دوستان نیستم... بدون من هم این برنامه اجرا میشود، گرچه معتقدم که هویت یک برنامه به مجریاش است. در کشورهای دیگر میبینیم که فردی 30 سال مجری یک برنامه است، اما در ایران به جای اینکه به یک برنامه تنوع بدهند، مجریاش را عوض میکنند و یا تماشاگرانی که برای دیدن «مردان آهنین» میآیند، تشویقها روح ندارد، همان طور که گفتم باید تغییراتی در ساختار برنامه اتفاق بیفتد، ضمن اینکه 32 ورزشکار هم زیاد است، البته من چند پیشنهاد برای جذاب شدن به آنها دادم.
مطالب مرتبط با موضوع
دنیای ورزش امروز و اقتصاد در آن باعث شده تا حضور در این عرصه موجب ارتباطات بسیاری شود. مجریان و گزارشگران ورزشی هم از این امر مستثنا نیستند. این بار به سراغ مشاغل دوم گزارشگران رفتیم تا ببینید میکروفن به دستان در دنیای اقتصاد چه می کنند. در این میان، با مزدک میرزایی درباره مدرسه فوتبالش و آموزش فوتبال به پسران علی کریمی هم گفتگو کرده ایم.
مزدک میرزایی؛ مربیگری فرزندان جادوگر
مزدک میرزایی که در این سال ها زیر سایه عادل فردوسی پور حضور داشته به دنبال عملی کردن ایده های بزرگش است. گزارشگر خوش صدای برلنامه های ورزشی که در روزنامه های جام جم و سایت خبر آنلاین معمولا نویسنده گزارش لیگ قهرمانان اروپا و ترجمه مقالات ورزشی مجلات اروپایی را برعهده دارد اما مطمئنا این سورپرایز بزرگ، شغل دوم و پرماجرای او است که در «حاشیه» افشاگری می شود.
چیذر شمالی - ورزشگاه سعیدی؛ پسربچه های قد و نیم قد به دنبال توپ و چهار نفر در حال تعلیم و آموزش به آنها؛ این چیزی است که در تمام مدارس فوتبال دایر در تهران و شهرستان ها می توان مشهده کرد اما اگر کمی دقت کنید، چهره هایی آشنا در بین آنها دیده می شود. مزدک میرزایی با چیزی که جلوی دوربین نشان می دهد کاملا متفاوت است. لباس گرمکن ورزشی و داد و بیدادهای او بر سر بازیکنان، کاراکتری است که کسی از او انتظار ندارد اما مجری و گزارشگر خوش صدا و محبوب تلویزیون بعد از چند حرکت و آیتم تمرینی نشان می دهد که چیزهایی برای عرضه دارد. خودش هم این مسئله را در گفتگو با «حاشیه» تایید می کند: «دوره مربیگری C و D را پشت سر گذاشتیم و با توجه به کلاس هایی که در کرج برگزار شد، مدرک آن را هم دریافت کرده ام. دوستانی هم در اینجا حضور دارند که به همراه من در آن کلاس ها حضور داشتند. هدف ما این است که سهمی در آموزش و ورزش داشته باشیم.»
بازیکنان قد و نیم قد که زیر نگاه مادرانشان که از پشت فنس ها به حرکات آنها نگاه می کنند، شاید هر یک از این مادران در تصورات و رویای خود را علی کریمی و دایی و مهدوی کیای آینده این فوتبال می دانند. مزدک که به توانایی شاگردانش شک ندارد، می گوید: «در بین بازیکنانی که اینجا آموزش می بینند، نفراتی حضور دارند که می توان به آینده آنها. امیدوار بود. آنها بعد از تمرین هم باقی می مانند و می خواهند انفرادی آموزش ببینند و بیشتر کار کنند. بی توجهی در حرکات آنها دیده نمی شود و همه اینها باعث می شود بتوان به آینده آنها امیدوار بود.»
اما نکته ای که به نظر می رسد مجری تلویزیون که در قامت مربی در حال آموزش است فراموش کرده، تفکیک سنی بازیکنان است: «این مسئله به دلیل کمبود زمان و مکان است اما سعی داریم در آینده آنهار ا مطابق سن جدا کنیم. فعلا که آنها در کنار هم آموزش می بینند.»
اما آیا مزدیک توانسته نقشی در پیشرفت کارآموزانش داشته باشد؟ «تصورش را نمی کردم که با این پیشرفت روبرو شوم. با توجه به اولین تجربه ام، پیشرفت مطلوبی داشتیم و این را در مقایسه با روز اول کاملا می توانم احساس کنم. معمولا یکی، دو جلسه با توجه به مشغله کاری ام نیستم.»
در گذشته بازیکنان فوتبال از زمین های خاکی به تیم های بزرگ راه پیدا می کردند؛ چیزی که قرار بود مدرسه های فوتبال به ورزش کشورمان بدهد در حال حاضر دیده نمی شود. فوتبال ما همچنان منتظر ظهور پدیده است. یکی که مثل فابرگاس یا مسی از مدرسه فوتبال به باشگاه راه پیدا کند اما این آرزو محال به نظر می رسد. نظر مزدک میرزایی چیست؟ «بهتر است بچه ها به جای بازی در کوچه و خیابان به مدرسه فوتبال بیایند چون تاثیر بیشتری دارد. البته قبول دارم کسانی که به مدرسه فوتبال می آیند از قشر بالای جامعه هستند و همیشه هم اینطور بوده که فوتبالیست های خوب از قشر پایین بیایند. الان دیگر نمی شود زیاد در خیابان بازی کرد. مکان های ورزشی زیادشده و بهتر است در مدرسه های فوتبال و زیر نظر مربی فکر و ذهن بچه ها را آماده کرد و از هرز رفتن آنها جلوگیری کرد. خیلی از بازیکنان حال حاضر تیم ملی هم از زمین خاکی شورع کرده اند اما با توجه به اینکه آموزش های اولیه را در زمان مناسب پشت سر نگذاشته اند، مدت زیادی را از دستع می دهند و این می تواند در آینده به کسانی که در مدرسه فوتبال آموزش دیده اند، کمک بیشتری کند.»
این سوال که کسانی که مدرسه فوتبال بازی می کنند، بیشتر به فکر جیب شان هستندتا آموزش، ذهن مان را قلقلک می دهد. این مسائل را در کنار حرف و حدیث هایی که از مدارس فوتبال شنیده می شود بگذارید تا به عملی بودن مدارس فوتبال برای پیشرفت نوجوانان بیشتر شک داشته باشیم. مزدک خودش با تیزهوشی این دغدغه را فهمید و جواب داد: «احساس همه این است که مدرسه فوتبال یک دکان است اما این طرز تفکر به این مسئله برمی گردد که در جامعه ما به همه چیز به چشم بد نگاه می کنند و اینکه خیلی از باشگاه های ما به امر سازندگی توجه نمی کنند و اگر هم داشته باشند، زیاد روی آن نظارت ندارند. این حتی در تیم های استقلال و پرسپولیس و دیگر تیم های مطرح کشور هم دیده نمی شود.»
برخی چهره های صاحبنام بعد از افتتاح مدرسه فوتبال و جا انداختن نام شان سال به سال هعم به آنجا سر نمی زنند و آیا میرزایی هم اینگونه است؟ «بله، این را قبول دارم که خیلی از دوستان مدرسه فوتبال می زنند ولی توجهی به آن ندارند. به نظرم وقتی کاری را شروع می کنیم باید توجه و تعهد بیشتری داشته باشیم. اسم من روی جذب شاگردانم بی تاثیر نبوده ومن هم تمام تلاشم را برای موفقیت شاگردانم می کنم.»
و آموزش فرزندان کریمی؟ «محله ای که مدرسه فوتبال را به کمک دوستانم زدم، نزدیک به محل زندگی علی کریمی است و با توجه به حضور یکی از اقوام ایشان، تصمیم گرفت که فرزندانش را در همین مدرسه فوتبال ثبت نام کند.»
عادل فردوسی پور؛ نویسندگی، تهیه کنندگی و البته تدریس
گزارشگر محبوب این روزهای گروه ورزش به نظر می رسد جزو افراد کاملا فعال است. فردوسی پور که تهیه کنندگی برنامه پربیننده 90 را برعهده دارد در شبکه ورزش هم برنامه 120 را روی آنتن می برد. او هر چند در این برنامه به عنوان مجری حضور ندارد اما تهیه کنندگی و برنامه ریزی کامل این برنامه مهیج برعهده گزارشگر محبوب است. دانشجویان دانشگاه شریف روزهای سه شنبه می توانند مجری برنامه 90 را در کلاس های این دانشگاه برای تدریس درس زبان ببینند و سوالات و حواشی برنامه 90 شب گذشته را از او جویا شوند. فردوسی پور در حال حاضر با مجله ورلد ساکر که یکی از نشریات معتبر دنیای فوتبال به حساب می آید، همکاری می کند.
جهانگیر کوثری؛ تهیه کنندگی سینما
فارغ التحصیل رشته کارگردانی سینما از دانشکده هنرهای دراماتیک که مدتی هم با پیراهن استقلال به میدان می رفت همچنان دوست دارد به عنوان یک چهره ورزشی شناخته شود اما خانواده کاملا سینمایی اش (رخشان بنی اعتماد و باران کوثری) باعث می شوند که سینمایی ها او را به عنوان یک تهیه کننده فعال و مطرح بشناسند و جایزه سیمرغ بلورین بیست و چهارمین جشنواره فیلم فجر برای فیلم «به آهستگی» را هم دریافت کرده است. بعد از اعلام بازنشستگی از فوتبال در موسسه همشهری به عنوان سردبیر سرویس ورزشی این روزنامه استخدام شد. هر چند حضور در برنامه ورزش از نگاه دو و بازگشت به جعبه جادویی باعث شد از این شغل استعفا دهد.
جواد خیابانی؛ حماسه سرای حاضر
همه او را به خاطر گزارش تاریخی اش در راه صعود ایران به جام جهانی فرانسه در ملبورن به خاطر می آورند و خیلی ها معتقدند او این پتانسیل را دارد که از هر بازی معمولی و حتی از بازی های دسته چندم فوتبال ایران هم یک حماسه ملی بسازد. جواد خان عادت ویژه ای در فراهم کردن اسباب سوتی برای اهالی ورزش دارد.
خیابانی روزگاری در نشریات مکتوب هم فعالیت می کرد و جالب اینکه خیلی ها این نشریه را برای تبلیغات فراوان آن می خریدند. البته اگر بدانید شغل دوم گزارشگر حماسه سرای ایران چیست، زیاد متعجب نخواهید شد. خیابانی علاوه بر کار گزارشگری و تهیه کنندگی چند برنامه ورزشی و اجتماعی، یک دفتر تبلیغاتی با عنوان کانون آگهی و تبلیغات دارد. ظاهرا زمانی که خیابانی در سازمان صداوسیما حضور ندارد، می توانید او را در دفتر تبلیغاتی اش در سعادت آباد پیدا کنید.
بهرام شفیع؛ رقابت تنگاتنگ با خیابانی
بهرام خان شفیع که او را پدر معنوی برنامه ورزش از نگاه دو می دانندو با تعریف و تمجیدهای مداوم خود از اهالی ورزش دل همه را به دست آورده است و به نوعی می توان گفت همین مسئله باعث شده تا در حین برنامه زنده هفته گذشته، محمود گودرزی، وزیر ورزش به او sms بزند و بخواهد که اعلام کند کی روش و کفاشیان را برای جلسه فوری به وزارت ورزش دعوت می کند.
خیلی ها همین رفتار نه سیخ و کباب بسوز او را دلیل پایداری اش در فدراسیون هاکی می دانند. فدراسیون بی پول هاکی بعد از حضور او توانست منابع موردنظر را کسب و به مقام قهرمانی در آسیا هم برسد. دادن تریبون به مسئولان در برنامه اش سبب شد تا از دو شغله بودن او هم چشم پوشی کنند و شفیع بتواند دوباره بر مسند ریاست فدراسیون هاکی جلوس کند.
پیمان یوسفی؛ تهیه کنندگی ورزش
او تنها گزارشگر ورزشی سیماست که تمام فعالیت هایش در این سازمان خلاصه می شود. یوسفی که با حضور فردوسی پور و میرزایی، دایره فعالیتش در شبکه سوم کم شده بود، ترجیح داد در شبکه و برنامه های دیگر این سازمان پررنگ تر شود. کوچ به شبکه جام جم و اجرای برنامه های کارشناسی در این شبکه باعث شد تا شبکه سومی ها کمتر شنونده صدای او باشند.
یوسفی مدتی هم در راستای رقابت با عادل فردوسی پور، تهیه کنندگی برنامه 90 در 90 را برعهده گرفت که طرحش با شکست روبرو شد و در ادامه با همفکری برخی دوستان رسانه ای اش در برنامه ورزش از نگاه دو ظاهر شد.
رضا جاودانی؛ آقای وکیل پایه یک
رضا جاودانی برنامه همگام با ورزش و ویژه برنامه های لیگ قهرمانان که با حضور در این برنامه ها خود را به عنوان مجری برنامه های ورزشی شبکه سوم سیما مطرح کرد، شغل مهمتری هم دارد. جاودانی بعد از حضور در این برنامه هاپ، مجری گری برنامه «دایره طلایی» را عهده دار شد که نوعی کل کل اهالی کشتی با برنامه 90 بود.
جاودانی اجرای برنامه مردان آهنین را هم برعهده داشت اما تمام اینها برای مجری خوش صحبت برنامه فوتبال برتر و لیگ قهرمانان اروپا به عنوان شغل دوم محسوب می شود. او کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی و وکیل پایه یک دادگستری است و جالب اینکه وکالت در حوزه ورزش را نمی پذیرد. مدتی پیش به او پیشنهاد حضور در کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال هم شده بود که نپذیرفت.
- سلبریتی ها
- ۳۰۴