- شنبه ۱۰ مهر ۹۵
- ۱۵:۵۹
معروف ترین فیلم های سامورایی
مجله
همشهری دانستنیها - حسین رحمانی: اصطلاح ژاپنی «شانبارا» (Chanbara) به
رده ای از فیلم های ژاپنی اشاره دارد که با عنوان «فیلم های سامورایی» می
شناسیم. این ژانر سینمایی را می توان تقریبا معادل سینمای وسترن و در فیمل
های پرزرق و برق غرب و به ویژه هالیوود به شمار آورد. از نظر تاریخی هم،
این فیلم ها به دوران توکوگاوا (حدود 1600 تا 1868/ 979 تا 1247) مربوط می
شود.
نخستین فیلم های سامورایی ژاپنی بیشتر روی داستان پردازی تمرکز داشتند تا خلق صحنه های هیجان انگیز؛ اما پس از جنگ دوم جهانی شاهد صحنه های اکشن بیشتر، فضاهای تاریک تر و شخصیت های خشن تری در این گونه از فیلم ها بودیم. به نظر بسیاری از منتقدان این ژانر در فیلم ها «آکیرا کوروساوا» به او رسید. کوروساوا، چه از نظر دیداری و مسائل فنی و چه از نظر طراحی داستان و شخصیت، سبک ویژه ای برای فیلم های سامورایی ایجاد کرد.
سامورایی
های او اغلب انسان های تنهایی بودند که ترجیح می دادند مهارت شمشیرزنی شان
را پنهان کنند. فیلم های ساموریایی پس از دهه 1970/ 1349 همراه با افول
سینمای ژاپن، از رونق افتادند؛ اما بعد از پایان قرن بیستم برخی فیلم سازان
شرقی موفق شدند بار دیگر این ژانر را زنده کنند. در این مطلب تعدادی از
بهترین فیلم های سامورایی را در دوره های اوج این ژانر سینمایی انتخاب کرده
ایم.
هدف شوگان بعدی
هدف شوگان بعدی
نام فیلم: 13 آدم کش- (1389/ 2010) 13Assassins
کارگردان: تاکاشی میگه
بازیگران اصلی: کوجی یاکوشو، تاکایوکی یامادا
داستان فیلم در ژاپن میانه های قرن نوزدهم می گذرد. شینزائمون مامور می شود برادر ناتنی شوگان، ناریتسوگو را به قتل برساند. ناریتسوگو فئودالی ظالم، سخت گیر و سادیست است و از لحاظ سیاسی در حال قدرتمندشدن. ناریتسوگو قرار است شوگان بعدی باشد و در نتیجه منطقی است که برای حفظ آرامش کشور، به قتل برسد.
سامروایی اصلی: «شینزائمون» یک سامورایی جنگ دیده است. مسئولیت کشتن ناریتسوگو به عهده او قرار می گیرد. شینزائمون تصمیم می گیرد 12 شمشیرزن دیگر را برای انجام این ماموریت به خدمت بگیرد.
دلیل اهمیت: با توجه به حضور 13 سامورایی، این فیلم از نظر شخصیت پردازی و ارائه جزییات فردی کامل و بی نقص نیست؛ اما از نظر جلوه های بصری و صحنه های پرزد و خورد، «13 آدم کش» فیلمی قوی است. «تاکاشی میکه» کارگردان فیلم، توانست با این فیلم یکی از ژانرهای سینمایی قدیمی را زنده کند بدون آن که لازم باشد هیچ کدام از مظاهر و مولفه های این ژانر را قربانی کند.
نام فیلم: هفت سامورایی- (1333/1954) Seven Samurai
کارگردان: آکیرو کوروساوا
بازیگران اصلی: توشیرو میفونه، تاکاشی شیمورا
فیلم حماسی سه ساعته کوروساوا- که احتمالا مشهورترین فیلم سامورایی سینما هم هست- داستان گروهی از رونین ها (سامورایی های بدون ارباب) را روایت می کند که می خواهند از دهکده ای کوچک در برابر دسته غارتگران محافظت کنند. موفقیت بی نظیر فیلم باعث شد کارگردانان زیادی از این فیلم الهام بگیرند. به عنوان مشهورترین نمونه می توان به «هفت دلاور» به کارگردانی «جان استرجز» اشاره کرد.
سامورایی اصلی: مردم دهکده، هفت سامورایی مزدور را اجیر می کنند که هر کدام توانایی های خاص خودشان را دارند. «کامبئی شیمادا» (Kambei Shimada) رهبر باتجربه آن هاست که دهکده و سامورایی ها را برای جنگ آماده می کند. شیمادا با بررسی وضعیت جغرافیایی دهکده به این نتیجه می رسد که برای محافظت از دهکده به هفت سامورایی نیاز است.
دلیل اهمیت: کوروساوا در این فیلم مفهوم و اسطوره «سامورایی وفادار و کم توقع» را به بازی گرفته است. سامورایی های فیلم، مزدورانی هستند که بدون پایبندی کامل به اصول قدیمی و سنتی شرافت و وظیفه عمل می کنند. دست آخر با اینکه دهکده از دست غارت گردان نجات می یابد، اما انگار سامورایی ها در دستاوردهای این پیروزی سهمی ندارند.
نام فیلم: یوجیمبو- (1340/1961) Yojimbo
کارگردان: آکیرا کوروساوا
بازیگر اصلی: توشیرو میفونه
یوجیمبو یکی از فیلم های سامورایی کلاسیک کوروساوا است که فیلم نامه ای جذاب دارد و پر از صحنه های شمشیربازی است. یک سامورایی سرگردان از دهکده ای سر در می آورد که مردمش میان دو گروه سامورایی گیر افتاده اند. سامورایی به استخدام هر دو طرف در می آید و در نهایت این دو گروه را به جان هم می اندازد.
سامورایی اصلی: «توشیرو میفونه» نقش یک سامورایی بی نام را بازی می کند که درست پیش از ورودش به دهکده نام کووایاتکه سانجورو را برای خودش انتخاب می کند. شخصیتی مرموز که وارد شهر می شود، عدالت را برقرار می کند و از آن جا می رود. این سامورایی به سرعت به الگویی برای شخصیت های فیلم های وسترن تبدیل شد.
دلیل اهمیت: بوجیمبو شاید به اندازه «هفت سامورایی» حماسی و شکوهمند نباشد اما صحنه های نبرد آن به اوج هیجان می رسد. این فیلم بعدا سرمشق «سرجیو لئونه» برای ساختن «به خاطر یک مشت دلار» شد.
نام فیلم: گوست داگ: سلوک سامورایی- (1378/ 1999) Ghost Dog: The Way of the Samurai
کارگردان: جیم جارموش
بازیگر اصلی: فارست ویتاکر
فیلم «گوست داگ» به معنای دقیق کلمه یک فیلم سامورایی نیست، اما جیم جارموش در این فیلم داستان آدم کشی تنها و شمشیرزنی عجیب و غریب را روایت می کند که در اصل نامه ای عاشقانه به ژانر فیلم های سامورایی به حساب می آید.
سامورایی اصلی: «فارست ویتاکر» انتخاب خوبی برای بازی در نقش «گوست داگ بود: قاتلی کبوترباز که منش، عقاید و شیوه سامورایی های قدیمی را در پیش گرفته است. از مهارتش در شمشیرزنی گرفته تا فرمان بری بی چون و چرا از اربابش، گوست داگ یک سامورایی واقعی است. حتی وقتی گوست داگ می فهمد ارباب می خواهد او را از سر راه بردارد، در وفاداری اش خدشه ای ایجاد نمی شود.
دلیل اهمیت: گذشته از مضمون ها و حال و هوای مدرن فیلم، «گوست داگ» روح تازه ای در ژانر فیلم های سامورایی دمید. اکثر تم های فیلم را می شود مستقیما در فیلم های سنتی این ژانر دید. مضمون های وفاداری و عمل به وظیفه در پیش زمینه قرار دارند و با کمدی خاص جارموش ترکیب شده اند.
نام فیلم: تیغ پنهان- (1383/2004) The Hidden Blade
کارگردان: یوجی یامادا
بازیگران اصلی: ماساتوشی ناگاسه، تاکاکو مانسو
فیلم تاریخی «یوجی یامادا» داستان یک سامورایی را تعریف می کند که می کوشید خودش را با ارزش های زندگی ژاپنی وفق دهد. آن هم در دورانی که جامعه ژاپن تغییرهای سختی را از سر می گذارند و می خواهد از جامعه ای فئودالی به جامعه ای مدرن تبدیل شود. «تیغ پنهان» فیلمی پرجزییات و کم زد و خورد و تا حدودی شاعرانه است.
سامورایی اصلی: «کاتاگیری» سامورایی پایین رده ای است که میان اصول و قواعد اربابان فاسد سنتی و آینده ناروشن ژاپنی که به سوی ارزش های غربی می شتابد، گیر افتاده است. این کشمکش تنها چالشی درونی نیست و وقتی رهبر قبیله به او دستور می دهد یک سامورایی شورشی را بکشد، جنبه ای بیرونی به خود می گیرد.
دلیل اهمیت: «تیغ پنهان» ممکن است برای برخی علاقه مندان به سینما ضرباهنگی کُند و خسته کننده داشته باشد، اما از آنجا که دوره ای حساس از تاریخ ژاپن را به تصویر می کشد، اهمیت دارد.
مطالب مرتبط با موضوع
روزنامه
بانی فیلم - وصال روحانی: اگر به دنبال سری فیلم هایی بگردیم که از قسمت
های ۸ گانه «جنگ ستارگان» در عرصه فیلم های فضایی قدیمی تر و ماندگارتر
باشند، بی گمان نگاهمان متوجه «سفر ستاره ای» می شود. فیلم هایی که با یک
مجموعه تلویزیونی در نیمه دوم دهه ۱۹۶۰ شروع شد و با فیلم هایی سینمایی از
اواخر دهه ۱۹۶۰ استمرار یافت و از کاراکترهای پرشمار خود و حتی سفینه موسوم
به اینترپرایز افسانه هایی ساخت که شاید هرگز محو نشوند. امروز (در آستانه
پاییز ۲۰۱۶) این قصه ها و آدم ها و موجودات و اشیا به فولکلور سینما
پیوسته اند و شاید بتوان ۵۰ سال بعد را هم با تولید فیلم تازه ای از این
مجموعه از حالا در افق نظاره کرد.
در سال ۲۰۰۹ و پس از چند سال رکود جی جی آبرامز وارد عرصه احیای سری فیلم های فضایی و پرحادثه «سفر ستاره ای» شد. این فیلم ها از ۱۹۶۶ ابتدا به صورت یک مجموعه تلویزیونی عرضه شد که در ایران هم به نام «پیشتازان فضا» پخش می شد و از ۱۹۷۹ ورسیون های سینمایی آن به بازار آمد که بالغ بر ۱۶ فیلم درباره نسل اولیه سرنشینان سفینه افسانه ای اینترپرایز به سرکردگی کاپیتان کرک و آقای اسپاک و سپس نسل دوم به رهبری کاپیتان لوک پیکارد می شد. این به واقع در عرصه سریال سازی از روی این داستان هم اتفاق افتاد چرا که سریال اوری ژینال در سال ۱۹۷۲ متوقف شد و مجموعه دوم از ۱۹۸۵ با نام «سفر ستاره ای: نسل جدید» از تلویزیون به نمایش درآمد و از ۱۶ فیلم سینمایی اولیه نیز قدری بیش از نیم به نسل اول با بازی ویلیام شاتنر همچنان در قید حیات به جای کرک و لئونارد نیموی فقید در رل اسپاک اختصاص داشت و بقیه به گروه پیکارد با بازی پاتریک استوارت تعلق پیدا می کرد.
یک انتخاب درست
وقتی قرار شد این فرانچیز دیرپا احیا و قسمت هایی از نو تهیه شود بانیان امر با خوش ذوقی قابل تحسینی به سراغ آبرامز رفتند که هم از مستعدترین جوانان فیلمساز هالیوود در ۱۵ سال اخیر بوده و هم در زمینه کارهای فضایی با تجربه و صاحب سبک بود. این چنین بود که فیلم تاثیرگذار و موفق تازه ای از این مجموعه که با همان نام اصلی و اوری ژینال این مجموعه یعنی «سفر ستاره ای» نامیده شده بود، در سال ۲۰۰۹ عرضه گشت و با ایجاد جذابیتی تازه ساخت قسمت های بعدی را هم میسر ساخت.
آبرامز در ساخت قسمت بعدی با نام «سفر ستاره ای به درون تاریکی» هم سهیم بود اما اینک که یک دنباله سازی دیگر با نام «در ورای سفر ستاره ای» صورت گرفته و فیلمی با این نام طی ۶ هفته اکران در آمریکای شمالی ۱۵۳ میلیون دلار و در سایر قاره ها ۲۶۵ میلیون دلار فروخته، اثری از آبرامز پشت دوربین نمی بینیم و او فقط یکی از مدیران اجرایی و تهیه کنندگان پروژه است و این بار جاستین لین کارگردان سه قسمت از ۸ قسمت سری فیلم های اکشن و پربرخورد «سریع و خشمگین» در صندلی کارگردانی نوشته و البته از طریق این هنرمند نیز یک کار جذاب و صاحب قوت ضربه زنی به بینندگان عرضه شده است. آنچه در نظام کاری «لین» انجام حفظ و ارائه مجدد روح و جان قصه های «Star Trek» است که بیش از نیم قرن پیش توسط جین رودن بری پایه گذاری و ابداع شد و اینک در پنجاهمین سال پخش اولین ورسیون های نمایشی از روی آن داستان ها و به واقع در سالگرد شروع پخش سریال تلویزیونی مربوطه جا داشت فیلمی با همان بافت و نگره ها عرضه شود و هم نوستالژی گذشته احیا گردد و هم نوگرایی های شگفت انگیز روز در آن لحاظ شود.
یک دلیل قاطع دیگر
فلسفه و دلیل دیگر ساخت این قسمت تازه این نکته بدیهی و ساده است که دو فیلم اخیر «سفر ستاره ای» مجموعاً ۸۵۵ میلیون دلار در سطح جهان کاسبی کرده بودند و طبعاً چنین متاعی نباید به حال خود رها شود. در این فیلم از دو «از دست رفته» دو سال اخیر این سری فیلم ها نیز با آوردن عبارت هایی یاد می شود و آنها لئونارد نیموی که سال ها آقای اسپاک، آن مرد مشهور و گوش دراز و هوشمند مریخی حاضر در سفینه اینترپرایز بود و همچنین آنتون یلچین هستند. دومی (یلچین) برخلاف نیموی جوانمرگ شد و اخیراً در یک تصادف رانندگی در ۲۷ سالگی کشته شد و در نتیجه یادآوری آنها در عنوان بندی فیلم نیز کافی است تا هواداران سرسخت «Star Trek» فیلم جدید را خاطره ساز و با ارزش بشمرند و از بانیان این یادآوری تشکر کنند.
آمیزه ای از صلح و قاطعیت
سناریوی این فیلم تازه را سایمون پگ نوشته که به کار بازیگری هم در هالیوود می پردازد و در فیلم «در ورای سفر ستاره ای» نیز ایفاگر رل مشهور مونتگومری اسکات یکی از شخصیت های معروف فیلم ها و سریال اوری ژینال «Star Trek» است. پگ و دوگ جونگ شریک وی در نگارش فیلمنامه به سبک و سیاق فیلم ها و سریال اولیه محیطی را خلق کرده اند که همان ایده آل گرایی اولیه این سری داستان ها در آنها قابل حس کردن است و «حکومت» بر آمیزه ای از صلح طلبی و اتحاد مردم با حاکمان و قاطعیت برابر بیگانگان (موجودات سایر سیارات) استوار است. در افسانه های «سفر ستاره ای» با اینکه پیوسته در فضا در حال حرکت و سفر هستیم خانه و بنیاد خانواده مهم جلوه داده می شود و با اینکه نشانه های این رویکرد در فیلم های جدید این مجموعه به کلی متفاوت با چیزی است که در داستان های اوری ژینال با قلم جین رودن بری آمده اما به هر حال استمراری بر یکی از اصول بنیادین سریال به حساب می آید.
در سومین سال ماموریت اینترپرایز
این بار کرک (با بازی کریس پاین جوان) و اسپاک (زاکاری کینتو) با آدمی ذاتاً ناراحت و دردسرساز به نام کرال (ادریس البا) طرف هستند که در سومین سال از ماموریت ۵ ساله اینترپرایز در دل فضای نامتناهی بر این باور است که سیاست های «نوراسیون» (حکومت) باعث عدم استحکام در پایه های این نهاد شده و اوضاع محکم و قابل اطمینان نیست و آنچه این احساس های الزامی را به ارمغان می آورد، جنگجویی و قدرت نمایی بی قید و شرط و کوبیدن این و آن است. از قضا کرک و اسپاک هم در ورطه یک بحران بزرگ قرار دارند و تغییراتی را در زندگی خود طراحی می کنند. کرک به رغم تمامی جوانی ظاهری اش به سنی رسیده که از عمر مرحوم پدرش یک سال فراتر می رود و او باید لاجرم فکری برای باقی مانده یک زندگی سرشار از برخورد و ناآرامی کند. اسپاک نیز به رغم دلبستگی هایش به اوهورا (زوسالدانا) مجبور است موقتاً اینترپرایز را رها کند و به مریخ برگردد و در طرح افزایش جمعیت رو به کاهش رفته این سیاره سرخ همیشه مرموز مشارکت کند. حمله بیرحمانه کرال به این دو قهرمان آشفته و به واقع به اینترپرایز به قدری سنگین است که سفینه عظیم و شیک از حرکت باز می ایستد و کرک و همراهانش مجبور به فرود آمدن اضطراری در سیاره پرت افتاده و صحرا مانندی به التامید می شوند که پر از صخره است و هیچ چیز برای آنها دوستانه و امیدوار کننده نشان نمی دهد.
در اسارت «کرال»
این فرصت خوبی است تا جاستین لین در مقام کارگردان روی کاراکترهایی که دور از حاشیه امنیت بزرگ اینترپرایز لغزش های فکری و جسمانی شان بیشتر هویدا شده، تمرکز و روحیات پنهان مانده آنها را رو کند. کرک و چکوف (آنتون یلچین) در التامید با موجود فضایی پر رمز و رازی (لیدیا ویلسون) که آنها را به چنین روزی انداخت، مواجه می شوند و بونز (کارل اوربان) و اسپاک که به شدت مجروح شده، نیز به نقطه ای دیگر منتقل می شوند تا کاراکترهای واقعی خود را رو کنند و این در حالی است که یکی همچون جوکر ماجراجوست و دست به هر کاری می زند (بونز) و دیگری مثل همیشه یک رئالیست فاقد احساس است (اسپاک)، کرال وارد می شود و سولو (جان چو) و اوهورا را به اسارت می گیرد و در قدم بعدی تعدادی دیگر از سرنشینان اینترپرایز را هم به زندانیان خود تبدیل می کند و برای اسکاتی چاره ای نمی ماند جز اینکه با جایلا (سوفیا بوتلا) که موجودی از سیارات دیگر با صورتی همچون گورخر است و مثل آنها در وسط این سیاره سرگردان مانده، ائتلاف و بر علیه کرال اقدام کند و دیری نمی پاید که کرک و اسپاک نیز با غلبه بر زخم های جسمی و روحی شان به این مبارزه می پیوندند.
با شتابی هر چه بیشتر
همه اینها بدین معناست که انواع برخوردها و دوئل ها در این سیاره دور افتاده در راه است تا مشخص شود مردان و زنان اینترپرایز چه فرجامی خواهند داشت و جاستین لین با استفاده از همین نکته با شتابی هر چه بیشتر اتفاقات را به تصویر می کشد و لحظه ای هم توقف و استراحت را پیشه نمی کند. وجود چهار تدوینگر در فیلم نیز نشان می دهد که لین برای شناسایی بهترین سکانس ها و حذف صحنه های زاید به مشورت سایرین بسیار محتاج بوده است. جایی برای نگرانی نیست زیرا فیلم ارائه شده سریع و پرتعلیق است و موسیقی متن ساخته شده توسط مایکل جیاچینو هم بر شدت و حدت هیجانات افزوده است. مراقب خودتان باشید!
مشخصات فیلم
عنوان «در ورای سفر ستاره ای»
محصول: کمپانی های پارامونت و اسکای ونس
تهیه کنندگان: روبرتو اورکی، برایان برک، چفری چرنو و جی جی آبرامز
سناریست ها: سایمون پگ و دوگ جونگ
کارگردان: جاستین لین
مدیر فیلمبرداری: استیفن اف ویندون
تدوینگران: گرگ دوریا، دیلان های اسمیت، کلی ماتسوموتو و استیون اسپرونگ
مدیر جلوه های بصری: پیتر چیانگ
موسیقی متن: مایکل جیاچینو
طول مدت: ۱۲۲ دقیقه
بازیگران: کریس پاین، زاکاری کینتو، زو سالدانا، جان چو، کارل اوربان، سایمون پگ، آنتون یلچین، ادریس البا، سوفیا بوته لا، لیدیا ویلسون و جو تاسلیم.
در سال ۲۰۰۹ و پس از چند سال رکود جی جی آبرامز وارد عرصه احیای سری فیلم های فضایی و پرحادثه «سفر ستاره ای» شد. این فیلم ها از ۱۹۶۶ ابتدا به صورت یک مجموعه تلویزیونی عرضه شد که در ایران هم به نام «پیشتازان فضا» پخش می شد و از ۱۹۷۹ ورسیون های سینمایی آن به بازار آمد که بالغ بر ۱۶ فیلم درباره نسل اولیه سرنشینان سفینه افسانه ای اینترپرایز به سرکردگی کاپیتان کرک و آقای اسپاک و سپس نسل دوم به رهبری کاپیتان لوک پیکارد می شد. این به واقع در عرصه سریال سازی از روی این داستان هم اتفاق افتاد چرا که سریال اوری ژینال در سال ۱۹۷۲ متوقف شد و مجموعه دوم از ۱۹۸۵ با نام «سفر ستاره ای: نسل جدید» از تلویزیون به نمایش درآمد و از ۱۶ فیلم سینمایی اولیه نیز قدری بیش از نیم به نسل اول با بازی ویلیام شاتنر همچنان در قید حیات به جای کرک و لئونارد نیموی فقید در رل اسپاک اختصاص داشت و بقیه به گروه پیکارد با بازی پاتریک استوارت تعلق پیدا می کرد.
یک انتخاب درست
وقتی قرار شد این فرانچیز دیرپا احیا و قسمت هایی از نو تهیه شود بانیان امر با خوش ذوقی قابل تحسینی به سراغ آبرامز رفتند که هم از مستعدترین جوانان فیلمساز هالیوود در ۱۵ سال اخیر بوده و هم در زمینه کارهای فضایی با تجربه و صاحب سبک بود. این چنین بود که فیلم تاثیرگذار و موفق تازه ای از این مجموعه که با همان نام اصلی و اوری ژینال این مجموعه یعنی «سفر ستاره ای» نامیده شده بود، در سال ۲۰۰۹ عرضه گشت و با ایجاد جذابیتی تازه ساخت قسمت های بعدی را هم میسر ساخت.
آبرامز در ساخت قسمت بعدی با نام «سفر ستاره ای به درون تاریکی» هم سهیم بود اما اینک که یک دنباله سازی دیگر با نام «در ورای سفر ستاره ای» صورت گرفته و فیلمی با این نام طی ۶ هفته اکران در آمریکای شمالی ۱۵۳ میلیون دلار و در سایر قاره ها ۲۶۵ میلیون دلار فروخته، اثری از آبرامز پشت دوربین نمی بینیم و او فقط یکی از مدیران اجرایی و تهیه کنندگان پروژه است و این بار جاستین لین کارگردان سه قسمت از ۸ قسمت سری فیلم های اکشن و پربرخورد «سریع و خشمگین» در صندلی کارگردانی نوشته و البته از طریق این هنرمند نیز یک کار جذاب و صاحب قوت ضربه زنی به بینندگان عرضه شده است. آنچه در نظام کاری «لین» انجام حفظ و ارائه مجدد روح و جان قصه های «Star Trek» است که بیش از نیم قرن پیش توسط جین رودن بری پایه گذاری و ابداع شد و اینک در پنجاهمین سال پخش اولین ورسیون های نمایشی از روی آن داستان ها و به واقع در سالگرد شروع پخش سریال تلویزیونی مربوطه جا داشت فیلمی با همان بافت و نگره ها عرضه شود و هم نوستالژی گذشته احیا گردد و هم نوگرایی های شگفت انگیز روز در آن لحاظ شود.
یک دلیل قاطع دیگر
فلسفه و دلیل دیگر ساخت این قسمت تازه این نکته بدیهی و ساده است که دو فیلم اخیر «سفر ستاره ای» مجموعاً ۸۵۵ میلیون دلار در سطح جهان کاسبی کرده بودند و طبعاً چنین متاعی نباید به حال خود رها شود. در این فیلم از دو «از دست رفته» دو سال اخیر این سری فیلم ها نیز با آوردن عبارت هایی یاد می شود و آنها لئونارد نیموی که سال ها آقای اسپاک، آن مرد مشهور و گوش دراز و هوشمند مریخی حاضر در سفینه اینترپرایز بود و همچنین آنتون یلچین هستند. دومی (یلچین) برخلاف نیموی جوانمرگ شد و اخیراً در یک تصادف رانندگی در ۲۷ سالگی کشته شد و در نتیجه یادآوری آنها در عنوان بندی فیلم نیز کافی است تا هواداران سرسخت «Star Trek» فیلم جدید را خاطره ساز و با ارزش بشمرند و از بانیان این یادآوری تشکر کنند.
آمیزه ای از صلح و قاطعیت
سناریوی این فیلم تازه را سایمون پگ نوشته که به کار بازیگری هم در هالیوود می پردازد و در فیلم «در ورای سفر ستاره ای» نیز ایفاگر رل مشهور مونتگومری اسکات یکی از شخصیت های معروف فیلم ها و سریال اوری ژینال «Star Trek» است. پگ و دوگ جونگ شریک وی در نگارش فیلمنامه به سبک و سیاق فیلم ها و سریال اولیه محیطی را خلق کرده اند که همان ایده آل گرایی اولیه این سری داستان ها در آنها قابل حس کردن است و «حکومت» بر آمیزه ای از صلح طلبی و اتحاد مردم با حاکمان و قاطعیت برابر بیگانگان (موجودات سایر سیارات) استوار است. در افسانه های «سفر ستاره ای» با اینکه پیوسته در فضا در حال حرکت و سفر هستیم خانه و بنیاد خانواده مهم جلوه داده می شود و با اینکه نشانه های این رویکرد در فیلم های جدید این مجموعه به کلی متفاوت با چیزی است که در داستان های اوری ژینال با قلم جین رودن بری آمده اما به هر حال استمراری بر یکی از اصول بنیادین سریال به حساب می آید.
در سومین سال ماموریت اینترپرایز
این بار کرک (با بازی کریس پاین جوان) و اسپاک (زاکاری کینتو) با آدمی ذاتاً ناراحت و دردسرساز به نام کرال (ادریس البا) طرف هستند که در سومین سال از ماموریت ۵ ساله اینترپرایز در دل فضای نامتناهی بر این باور است که سیاست های «نوراسیون» (حکومت) باعث عدم استحکام در پایه های این نهاد شده و اوضاع محکم و قابل اطمینان نیست و آنچه این احساس های الزامی را به ارمغان می آورد، جنگجویی و قدرت نمایی بی قید و شرط و کوبیدن این و آن است. از قضا کرک و اسپاک هم در ورطه یک بحران بزرگ قرار دارند و تغییراتی را در زندگی خود طراحی می کنند. کرک به رغم تمامی جوانی ظاهری اش به سنی رسیده که از عمر مرحوم پدرش یک سال فراتر می رود و او باید لاجرم فکری برای باقی مانده یک زندگی سرشار از برخورد و ناآرامی کند. اسپاک نیز به رغم دلبستگی هایش به اوهورا (زوسالدانا) مجبور است موقتاً اینترپرایز را رها کند و به مریخ برگردد و در طرح افزایش جمعیت رو به کاهش رفته این سیاره سرخ همیشه مرموز مشارکت کند. حمله بیرحمانه کرال به این دو قهرمان آشفته و به واقع به اینترپرایز به قدری سنگین است که سفینه عظیم و شیک از حرکت باز می ایستد و کرک و همراهانش مجبور به فرود آمدن اضطراری در سیاره پرت افتاده و صحرا مانندی به التامید می شوند که پر از صخره است و هیچ چیز برای آنها دوستانه و امیدوار کننده نشان نمی دهد.
در اسارت «کرال»
این فرصت خوبی است تا جاستین لین در مقام کارگردان روی کاراکترهایی که دور از حاشیه امنیت بزرگ اینترپرایز لغزش های فکری و جسمانی شان بیشتر هویدا شده، تمرکز و روحیات پنهان مانده آنها را رو کند. کرک و چکوف (آنتون یلچین) در التامید با موجود فضایی پر رمز و رازی (لیدیا ویلسون) که آنها را به چنین روزی انداخت، مواجه می شوند و بونز (کارل اوربان) و اسپاک که به شدت مجروح شده، نیز به نقطه ای دیگر منتقل می شوند تا کاراکترهای واقعی خود را رو کنند و این در حالی است که یکی همچون جوکر ماجراجوست و دست به هر کاری می زند (بونز) و دیگری مثل همیشه یک رئالیست فاقد احساس است (اسپاک)، کرال وارد می شود و سولو (جان چو) و اوهورا را به اسارت می گیرد و در قدم بعدی تعدادی دیگر از سرنشینان اینترپرایز را هم به زندانیان خود تبدیل می کند و برای اسکاتی چاره ای نمی ماند جز اینکه با جایلا (سوفیا بوتلا) که موجودی از سیارات دیگر با صورتی همچون گورخر است و مثل آنها در وسط این سیاره سرگردان مانده، ائتلاف و بر علیه کرال اقدام کند و دیری نمی پاید که کرک و اسپاک نیز با غلبه بر زخم های جسمی و روحی شان به این مبارزه می پیوندند.
با شتابی هر چه بیشتر
همه اینها بدین معناست که انواع برخوردها و دوئل ها در این سیاره دور افتاده در راه است تا مشخص شود مردان و زنان اینترپرایز چه فرجامی خواهند داشت و جاستین لین با استفاده از همین نکته با شتابی هر چه بیشتر اتفاقات را به تصویر می کشد و لحظه ای هم توقف و استراحت را پیشه نمی کند. وجود چهار تدوینگر در فیلم نیز نشان می دهد که لین برای شناسایی بهترین سکانس ها و حذف صحنه های زاید به مشورت سایرین بسیار محتاج بوده است. جایی برای نگرانی نیست زیرا فیلم ارائه شده سریع و پرتعلیق است و موسیقی متن ساخته شده توسط مایکل جیاچینو هم بر شدت و حدت هیجانات افزوده است. مراقب خودتان باشید!
مشخصات فیلم
عنوان «در ورای سفر ستاره ای»
محصول: کمپانی های پارامونت و اسکای ونس
تهیه کنندگان: روبرتو اورکی، برایان برک، چفری چرنو و جی جی آبرامز
سناریست ها: سایمون پگ و دوگ جونگ
کارگردان: جاستین لین
مدیر فیلمبرداری: استیفن اف ویندون
تدوینگران: گرگ دوریا، دیلان های اسمیت، کلی ماتسوموتو و استیون اسپرونگ
مدیر جلوه های بصری: پیتر چیانگ
موسیقی متن: مایکل جیاچینو
طول مدت: ۱۲۲ دقیقه
بازیگران: کریس پاین، زاکاری کینتو، زو سالدانا، جان چو، کارل اوربان، سایمون پگ، آنتون یلچین، ادریس البا، سوفیا بوته لا، لیدیا ویلسون و جو تاسلیم.
