- يكشنبه ۹ آبان ۹۵
- ۰۱:۴۶
خبرگزاری ایسنا: احزاب مخالف دولت آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان در حال مقدمه
چینی برای برکناری مرکل از صدر اعظمی هستند و بر اساس برخی گزارش‌ها وی حتی
ممکن است تا یک هفته دیگر سرنگون شده باشد.
رهبر حزب چپگرای "لینکس پارتی" اخیرا تقاضا کرده مرکل از صدر اعظمی کنار رفته زیگمار گابریل رهبر حزب سوسیال دموکرات جایگزین او شود.
سه
حزب در حال برنامه ریزی برای سرنگون کردن مرکل از صدر اعظمی هستند که شامل
حزب "لینکس پارتی"، حزب سبز و حزب سوسیال دموکرات هستند.
دیتمار بارچ، رهبر حزب لینکس پارتی گفت: زیگمار گابریل ممکن است در صورتی که خودش و حزب سوسیال دموکرات بخواهند تا چند روز دیگر صدر اعظم جدید آلمان باشد.
بارچ گفته اگر سه حزب مذکور بتوانند بر یک مانیفست کارآمد پیش از انتخاب یک صدراعظم جدید توافق کنند ممکن است مرکل در عرض یک هفته از صدر اعظمی کنار گذاشته شود.
اخیرا در یک نشست متشکل از ۹۰ قانونگذار از سه حزب مخالف مرکل درباره مسائل مناقشه برانگیزی مثل عملیات‌های خارجی ارتش و اصلاحات اجتماعی بحث شد.
این سه حزب از اکثریت کافی در پارلمان برای دادن رای عدم اعتماد به مرکل و انتخاب یک صدر اعظم جدید برخوردار هستند.
برخی سیاست‌های مرکل نارضایتی آلمانی‌ها را در پی داشته که شامل سیاست درهای باز او در قبال ورود پناهجویان و همچنین تامین وام برای کشورهای دارای مشکل مالی در اتحادیه اروپا است.
مطالب مرتبط با موضوع
خبرگزاری ایرنا: نشریه اقتصادی اکونومیست نوشت: عدالت اجتماعی به موضوع مهمی در آلمان تبدیل شده است و می توان انتظار داشت که نقش مهمی در انتخابات فدرال سال آینده داشته باشد.
اکونومیست نوشت: بحران پناهجویان تنها موضوعی نیست که می تواند نتیجه انتخابات پارلمانی پاییز آینده را در آلمان مشخص کند؛ بلکه موضوع عدالت اجتماعی نیز ممکن است به همان اندازه دارای اهمیت باشد و این خبر خوبی برای سه حزب چپگرای آلمان است.
حزب سوسیال دموکرات که هم اکنون به عنوان شریک کوچک
ائتلافی در دولت آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان حضور دارد، در کنار حزب سبز و
حزب چپ که بازمانده حزب کمونیست در آلمان شرقی سابق است ، امیدوارند که با
تکیه بر همین موضوع یک ائتلاف چپ تشکیل داده و در انتخابات ۲۰۱۷ مرکل را از
قدرت به زیر بکشند.
رویای آنها این است
که جنبشی همانند اقدام سناتور برنی سندرز در آمریکا ایجاد کنند که بتواند
آنها را در آلمان به قدرت برساند. از این رو از استعاره ‘قیچی’ استفاده می
کنند و می گویند شکاف بین فقیر و غنی همچنان بیشتر خواهد شد مگر اینکه آنها
اداره آلمان را به دست بگیرند.
به نوشته
اکونومیست ، اینکه آیا شکاف بین داراها و ندارها در آلمان در حال افزایش
است یا نه قابل بحث است اما در مقایسه با دهه ۱۹۹۰ ، نابرابری درآمدی بر
اساس ضریب جینی بالاتر است. اما این نابرابری در سال ۲۰۰۵ به اوج رسید و از
آن زمان تا حد زیادی به ثبات رسیده است.
در
درون اتحادیه اروپا ، آلمان از حیث نابرابری درآمدی یک کشور میانه و حد
وسط محسوب می شود و از این حیث پشت سر کشورهایی مانند سوئد اما بسیار جلوتر
از کشورهای جنوب و شرق اروپا و همچنین انگلیس قرار دارد. اما در مورد
توزیع ثروت ، آلمان تقریبا در راس جدول نابرابری قرار دارد و در منطقه یورو
تنها پشت سر اتریش است. ۱۰ درصد خانوارهای برخوردار در آلمان حدود ۶۰ درصد
از ثروت کشور را در مالکیت خود دارند در حالی که ۲۰ درصد پایینی خانوارها
هیچ مالکیتی ندارند یا بدهی دارند ( که این امر به علت اینکه آلمانی های
بجای مالکیت خانه اقدام به اجاره خانه می کنند و بیشتر بر مستمری دولت
اتکار دارند قابل توضیح است.)
اما اینکه
آیا این وضعیت به معنی بحران است یا نه بستگی به زاویه دید دارد. موسسه
تحقیقات اقتصادی و اجتماعی (WSI) که به اتحادیه های کارگری نزدیک است ،
نتیجه گیری می کند که آلمان مشکل بزرگی دارد. اما موسسه تحقیقات اقتصادی
کلن که با کارفرماها ارتباط دارد عکس این نظر را دارد.
اما
به هر حال ، تلقی و برداشت وجود نابرابری فزاینده در آلمان گسترده است
بطوری که بنا به یک نظرسنجی سال ۲۰۱۳ توسط موسسه آلنباخ ، ۶۹ درصد از
آلمانی ها باور دارند که توزیع درآمد و ثروت در این کشور ناعادلانه است.
همچنین
در مقایسه با سایر کشورهای اروپایی ، جابجایی بین نسلی (تغییر طبقه
اجتماعی کودکان نسبت به والدین) در آلمان پایینتر است که بخش زیادی از مشکل
ریشه در نظام آموزشی دارد. نظام آموزشی در آلمان همانند اتریش دانش آموزان
را پس از سن ۱۰ سالگی به مسیر تحصیلات دانشگاهی یا شغل وارد می کند.
به
نوشته اکونومیست ، برای هر حزبی در آلمان کار منطقی تر سرمایه گذاری برای
داشتن مدارس بهتر است چنانجه احزاب راست میانه استدلال می کنند تا از این
طریق اشتغال بهبود یابد. به همین علت اگر انتخابات همین امروز برگزار شود
سه حزب سوسیال دموکرات، سبزها و حزب چپ ممکن است قادر به کسب اکثریت
نباشند. این احزاب ممکن است تنها موضوع را مطرح کنند اما یافتن راه حل بر
عهده مرکل قرار گیرد.
