سیمرغ شهر || سریال همسایه سریالی است که مردم امید بسیاری به آن داشتند تا در شبهای بلند زمستان با آن سرگرم شوند و لبخندی حتی کوچک بر لبشان بنشیند تا ساعتی مشکلات زندگی را فراموش کنند ولی الان در واقعیت چه می بینیم سریالی ضعیف لوس و تکراری که نمونه آن را بارها از تلویزیون دیده ایم

بازیگران این سریال زحمت ایجاد خلاقیت در نقش خود را به جان نخردیده اند و همان نقش هایی تکراری که بیست سال است از آنها دیده ایم دوباره تکرار کرده اند گویی آنها صحبت های شریفی نیا را که در برنامه هفت افخمی گفته بود بازیگران باید نقش هایی که مردم دوست دارند مرتب تکرار کنند

و انها خبر ندارند در ایران بازیگرایی وجوذ دارند مانند مهران احمدی که نقش محبوبی مانند (بهبود فریبا) را در سریال پایتخت را برای اینکه به تکرار نیفتد رد کرده است و گفته است نمی خواهد مانند

بهبود فریبا مانند (عین الله باقر زاده شود)

بزرگترین ضعف سریال همسایه کارگردانی مهران غفوریان است معلوم نیست چرا مسئولین صدا و سیما کارگردانی این کار را از آرش معیریان گرفتند و چرا کارگردانی کار به مهران غفوریان سپردند

او که در استند کمدی های خندوانه یک خاطره دروغ را بیست بار تکرار میکند کارش را بادلقک بازی پیش می برد دریغ از اندکی خلاقیت و اگر در سریال زیر آسمان شهر 1و2 رضا عطاران و پیمان قاسم خانی با او نبودند سرنوشت این سریالها به فصل سوم سریال زیر آسمان شهر تبدیل می شد

به حال مسئولیت مستقیم شکست این سریال به عهده مسئولین تلویزیون است مسئولینی که با عوض کردن شبکه سریال از شبکه 2 به شبکه نسیم خواستند گند خود را ماست مالی کنند و مطمئنا آنها نمی دانند ننگ با رنگ پاک نمی شود