خبرگزاری ایسنا: رییس سارمان حفاظت محیط زیست با انتقاد از رویکرد کلی صدا و سیما نسبت به دولت یازدهم، از جمله مجموعه تحت مدیریتش، خواستار «کنارگذاشتن برخوردهای جناحی» شد.

وی افزود: علاوه بر این در برنامه "ثریا"، ماجرای ماشین الکترونیکی فردی به نام آقای "آرین" را علم و ادعا کردند که خانم ابتکار جلوی فعالیتش را گرفته، تا اینکه تصویر نامه‌ای را که به من منتسب شده و تصویر آن را از دور و بدون وضوح در برنامه نشان می دادند، در سایتی منتشر شد و متوجه شدیم که نامه جعلی است. این آقا در حال حاضر پرونده قضایی و حکم جلب دارد. حتی علیه برنامه ثریا هم به خاطر طرح چنین موضوع خلاف واقعی شکایت کرده‌ایم.

رئیس سازمان حفاظت محیط زیست با تاکید بر اینکه از این دست ماجراها که به اعتقاد وی، صدا و سیما در آن‌ها قصد تخریب سازمان محیط زیست و دولت را دارد بسیار اتفاق افتاده است، گفت: صدا و سیما بر سر اعتراضات کارکنان سازمان حفاظت محیط زیست بلوایی ایجاد کرد و یک درخواست صنفی را سیاسی جلوه داد. در حقیقت رسانه‌ای که بخش خبر آن اخبار اقدامات و فعالیت‌های سازمان محیط زیست را منتشر نمی‌کند با یک طراحی از پیش تعیین‌شده با تعداد محدودی از کارکنان سازمان مصاحبه کرد و آن را مدام پخش می‌کرد.
وی با اشاره به اینکه می‌توان فهرست بلندبالایی در این مورد ارائه داد، افزود: اخیرا از هم یک مصاحبه یک ساعت و نیمه دکتر سعید متصدی معاون سازمان، سی چهل ثانیه به صورت تقطیع شده به نحوی پخش شد که گویی وی آلودگی هوا را طبیعی می داند. این در حالیست که آقای متصدی عمرش را برای مبارزه با آلودگی هوا صرف کرده است.

وی افزود: آزادی بیان، فناوری حوزه ارتباطات و دسترسی به اطلاعات کافی نیست. رسانه‌ها باید اخلاق و دستیابی به حقیقت را سرلوحه قرار دهند. اگر اخلاق نباشد و هدف وسیله را توجیه کند و آن وسیله "دروغ" باشد، جامعه به هیچ جا نمی‌رسد. این اتفاقات در جریان انتخابات آمریکا و برای فیس بوک رخ داد. در ارتباط با سوریه نیز این اتفاق می‌افتد. عده‌ای معتقدند وقایع اخیر سوریه فاجعه بوده و تنها آسیب‌های مردمی را مورد توجه قرار می‌دهند و نقش تروریست‌ها ، جنایت‌ها و دخالت‌های بیگانگان را لحاظ نمی‌کند. در طرف دیگر نیز عده‌ای آسیب‌های انسانی و لطمات به کودکان را نمی‌بینند. یعنی یک رسانه معتقد است حلب آزاد شده و رسانه دیگر معتقد است که حلب سقوط کرده است. اما همه اینها جنگی خبری و روانی است که از واقعیت و تصویر همه‌جانبه فاصله دارد. در حالی که رسانه‌ها بیش از هر زمانی نسبت به این موضوع مسئولیت و نقش دارند.

---

مطالب مرتبط با موضوع



۱- دانشجویانی که به نمایندگی از تشکل های مختلف صحبت می کردند بسیار صریح، روشن و بدون لکنت نظرات خود را بیان کردند. این یک نقطه مثبت است که رئیس جمهور محترم هم به آن اشاره کردند. همه ما به خاطر داریم که در گذشته نه چندان دور چنین مراسمی اصلا برگزار نمی شد یا اگر می شد انتقادات بسیار محدود و کنترل شده مطرح می‌شد و بعضاً با عواقبی هم همراه بود. اینکه دانشجویان هم بتوانند و هم این اجازه به آنان داده شود یک فرصت بزرگ است. همانطور که در ردیف اول سالن نشسته بودم و سخنرانی‌های آتشین دانشجویان را می‌شنیدم با خود فکر کردم که چند کشور در این منطقه از دنیا وجود دارد که در آن دانشجویان بتوانند به این صورت مطالب خود را در مقابل فرد اول اجرایی کشور بیان کنند.

۲- تقریبا همه دانشجویانی که صحبت کردند به شدت از عملکرد دولت و شخص رئیس جمهور انتقاد کردند. این البته قابل درک است که دانشجو باید رو به جلو و آرمانخواه باشد اما اینکه در سخنان 13 دانشجو در حضور رئیس‌جمهور فقط نقاط منفی بیان شود و هیچ نکته مثبت جدی مطرح نشود به نظرم غیرمنصفانه و خلاف اصول ارائه بازخورد است. مگر غیر از این است که این فرصت برای بیان بازخوردها فراهم شده و بازخورد اصول مشخصی دارد؟ حتی اگر فرض کنیم که این مجال فقط برای نقد است مگر غیر از این است که نقد باید شامل همه ابعاد موضوع اعم از مثبت و منفی و ارائه پیشنهادات اصلاحی باشد؟ این جلسه چنین شکلی نداشت و تقریبا تمام مطالب متوجه ایرادات بود آن هم بدون پیشنهاد اصلاحی.

۳- چند تن از دانشجویان در حین صحبت پا را فراتر از دایره ادب گذاشتند و نسبت به رئیس‌جمهور و برخی افراد با ادبیات نامناسب و توهین‌آمیز صحبت کردند. حتی اگر مورد قبلی را اقتضای چنین جلسه ای با محوریت دانشجویان فرض کنیم که البته از نظر من محل بحث است، این روش را به هیچ وجه نمی‌توان تأیید کرد. رعایت ادب حتی در برخورد با دشمن سیره و توصیه بزرگان دین است و چطور می‌شود ما با ادعای دنباله‌روی ایشان به گونه دیگر عمل کنیم آنهم در برابر فردی که نماد هویت و اقتدار ملی یک کشور است یعنی رئیس‌جمهور. به نظر می‌رسد برخی از مردم و از جمله دانشجویان هیجان را بر منطق ترجیح می‌دهند و این به نظر من یکی از مشکلات مهم جامعه ما است چون باعث می‌شود تصمیم‌گیری‌های ایشان نیز بر پایه هیجان باشد و همه ما می‌دانیم که عاقبت چنین روشی چگونه خواهد بود. در این میان شعارهای گروه‌های مختلف دانشجویی حاضر در سالن هم مثل سال‌های قبل فضا را هیجان‌زده تر می‌کرد و گه‌گاه هم دانشجویان پشت تریبون خطاب به یکدیگر صحبت می‌کردند یا در سالن شعار می‌دادند و این نشان می‌دهد که فضای مناسب برای گفتگو بین دانشجویان نیز هنوز فراهم نیست و شاید به همین دلیل است که کرسی‌های آزاداندیشی تاکنون عملا برگزار نشده است.

۴- رئیس‌جمهور محترم نه تنها در طول صحبت‌های تند دانشجویان هیچ واکنشی نشان ندادند بلکه در سخنرانی خود نیز بسیار متین و مستدل صحبت کردند و از منظری به موضوع نگاه کردند که جامع اطراف و دیدگاه‌ها بود. آنچه در بیانات دانشجویان آمده بود تقریبا موضوع بحث رئیس‌جمهور قرار گرفت و ایشان ضمن اشاره به دستاوردهای دولت بطور صریح در باره مواردی که مشکلات ادامه دارد توضیح دادند. تأکید ایشان در یک کلام بر این بود که ما هرجا دستاوردی داشته‌ایم محصول "اجماع و اتفاق" بوده است و از اینکه وقتمان برای تعارضات بیحاصل و جناحی گرفته شود گله کردند. شخصا از سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین دکتر حسن روحانی لذت بردم.

حضور وزیر بهداشت درمان و آموزش پزشکی در برنامه ثریا

در بیست و چهارم آذرماه وزیر محترم بهداشت در برنامه تلویزیونی ثریا حاضر شد. این همان برنامه‌ای است که 2 سال قبل به شدت به طرح تحول سلامت و البته پزشکان حمله کرد و اعداد و ارقام عجیبی را نمایش داد که نتیجه بگیرد طرح تحول سلامت در جهت خدمت به پزشکان و افزایش درآمد آنان اجرا شده است. تقریبا همان اتفاق اما این بار در حضور وزیر بهداشت تکرار شد و مسیری تعقیب شد که در آن جز تخریب چیزی وجود نداشت. این موضوع از دو جهت قابل تأمل است که بی ارتباط به بحث جلسه دانشجویی در حضور رئیس جمهور هم نیست.

نکته اول اینکه چطور ممکن است طرحی که تقریبا تمام مسئولین ارشد کشور بارها به منافع حاصل از آن برای مردم اذعان کرده‌اند هیچ نکته مثبت قابل بیانی نداشته باشد که در یک برنامه از مهمترین شبکه تلویزیونی سراسر کشور بشود به آن اشاره کرد. این که ما در رسانه ملی به یک طرح ملی چنان حمله کنیم که انگار از اساس غلط و باعث خسران کشور است، روش قابل قبولی است؟ چه دستاوردی از این روش به دست خواهد آمد؟

البته طرح تحول سلامت دارای نقاط قوت و ضعف مختلفی است که علت بسیاری از آنها را باید در پس زمینه‌های اجتماعی- اقتصادی- فرهنگی جامعه جستجو کرد. روشی مانند پرداخت کارانه که حدود 20 سال قبل انتخاب شد و امروزه خیلی مورد تهاجم قرار می‌گیرد، معلول همین پس زمینه‌ها است و اکنون شاید بتوان دوباره آنرا مورد نقد و بررسی قرار داد. اگر بنای رسانه بر اطلاع رسانی و شفاف سازی است تمام ابزارهای لازم برای این کار را در دست دارد و می تواند به خوبی از آنها استفاده کند.

همین برنامه اگر هدفی غیر از تخریب داشت می توانست با بیان ابعاد مختلف طرح و عوامل مختلف اقتصادی اجتماعی مرتبط با آن بهترین فرصت را برای نقد آن فراهم کند اما ورود به بحث و شیوه اجرای برنامه به صورتی بود که هر بیننده‌ای به سرعت متوجه جهت برنامه می‌شد و طبعا به همین اندازه به آن اهمیت می دهد. همین روش بود که باعث شد آقای دکتر هاشمی به صراحت اعلام کنند که با این روش مردم به رسانه اعتماد نخواهند کرد.

نکته دوم اینکه همه می دانیم میزان رضایت مردم از وزارت بهداشت علیرغم نارسایی‌های مزمن و متعددی که وجود داشته، در طی سه سال گذشته بطور چشمگیری افزایش یافته و این دستگاه طبق گزارشات رسمی در نظرسنجی‌ها بیش از ۳۰ رتبه ارتقا داشته و در ردیف سه دستگاه اول از این جهت قرار گرفته است. آیا ما برای همین مردم برنامه تهیه می‌کنیم یا برای کسان دیگری؟

اگرچه برای خالی نبودن عریضه در گزارشی که از پشت نرده‌های بعضی بیمارستان‌های بزرگ دانشگاهی شهر تهران تهیه شده بود چند نقطه‌نظر مثبت هم مطرح شد، اما آیا بینندگان چنین برنامه‌ای هدف آنرا درک نمی‌کنند؟ آیا واقعا تصور می‌کنیم نشان دادن محرومیت‌های روستاهای دورافتادهای در جنوب استان کرمان بیانگر وضعیت سلامت کشور است؟

شکی نیست که ما کمبودهای بسیاری در ارائه انواع خدمات، و از جمله خدمات سلامت، در کشور داریم و شکی نیست که امکان رفع همه این کمبودها با منابع فعلی کشور وجود ندارد. شاید وزیر بهداشت اولین سیاستمداری باشد که این موضوع را بطور شفاف بیان کرد. هیچ کشوری در دنیا نتواسته است موضوع عدالت در سلامت را حل کند حتی کشوری مثل سوئد با 10 میلیون نفر جمعیت و سرانه سلامت چند هزار دلاری؛ چنانچه وزیر بهداشت این کشور در سخنرانی خود در دانشگاه علوم پزشکی تهران بیان کرد.

اما نکته اینجاست که اتفاقا آنچه در سه سال گذشته در این حوزه اتفاق افتاده عمدتا حول دو محور حمایت مالی و افزایش دسترسی است که هر دو از ابعاد مهم عدالت در سلامت هستند و مردم بدون شک این تغییر را به خوبی احساس می‌کنند. بنابراین منصفانه این است که ضمن تأیید این دو هدف بزرگ طرح تحول سلامت، درباره بخش‌هایی از آن که محل بحث است صحبت کنیم و با بیان ایرادات، راه حل کارشناسانه پیشنهاد کنیم.

برداشت نهایی من از این برنامه تقریبا دو ساعته تحمل و صراحت بیان وزیر بهداشت در مقابل حملات غیرمنطقی مجری برنامه و نادیده گرفتن منافع حاصل از یک طرح بزرگ ملی برای تخریب یک عضو دولت یا کل آن بود. ما در کشور آن قدر منابع انسانی و انرژی نداریم که صرف جدال با یکدیگر کنیم گذشته از آن که بد نیست ببینیم حاصل جدال‌های گذشته برای کشور چه بوده است.

نقد، چنانچه رئیس جمهور محترم در مراسم روز دانشجو گفتند حق مردم و نیاز دولت است اما تخریب موضوع دیگری است. ادبیات توهین آمیز با دولتمردی که خود را در معرض نقد صریح قرار می دهد یا سیاه نمایی طرحی که توانسته رضایتمندی بخش قابل توجهی از جامعه را به خود جلب کند خدمت نیست، بلکه تبدیل فرصت به تهدید است. فرصت امیدبخشی بابت دستاوردهای کشور بجای تهدید بی‌اخلاقی و بی‌اعتمادی.