• سید آریا قربشی: طرح اولیه فیلم پتانسیل خوبی برای تبدیل به یک اثر برانگیزاننده دارد؛ چند الگوی جذاب و هنوز تأثیرگذار به شکلی منطقی در طرح اولیه حضور دارند؛ رنگ‌آمیزی صحنه‌ها و دیالوگ‌نویسی استاندارد به نظر می‌رسد و روابط بین شخصیت‌ها مشخص می‌شود. فیلمنامه انزوا از معدود فیلمنامه‌ها در جشنواره امسال فجر است که شخصیت معرفی کرده و به سؤالاتی که ایجاد می‌کند، پاسخ می‌دهد. اما تدوین خودنمایانه چنان ضربه‌ای به فیلم زده که شاید در تاریخ سینمای ایران کمیاب باشد. جامپ‌کات‌های بیهوده و قطع‌های سریع در سکانس‌هایی که ذاتاً سکانس‌های آرامی هستند، عملاً همه رشته‌های فیلم را پنبه می‌کنند و همچنین باعث سردرد و سرگیجه تماشاگر می‌شوند. اگر فیلم یک بار دیگر از اول و به شکلی کلاسیک تدوین شود ممکن است با فیلم خوبی روبه‌رو شویم.
• مصطفی رضائی: بسیاری مواقع، تدوین یک فیلم، آن را نجات می دهد، در "انزوا" اما عکس آن رخ داده است. جامپ کات های بی مورد و آزاردهنده، روی فیلمنامه ای که ساختار آن نیازی به این نوع تدوین ندارد، باعث شده دقایق ابتدایی کاملا آزاردهنده شود. در واقع، هر جا کارگردان خواسته کارگردانی اش را به رخ بکشد، فیلم صدمه دیده است. در حالیکه می توانستیم در صورت  اجرایی سرراست و غیرخودنمایانه، که کارگردان توانایی اش را داشته، با اثری گرم و جذاب مواجه شویم. تاثیرپذیری فیلمساز از مسعود کیمیایی بعلاوه بهترین بازی امیرعلی دانایی، از نکات برجسته فیلم است.
• احسان دبیروزیری: انزوا فیلم‌نامه‌ای قابل دفاع و ایده‌های جالبی دارد که با تدوین بد از دست می‌روند. فیلم نوید ورود یک کارگردان عاشق سینما را می‌دهد که به دنبال تجربه‌هایی تازه است. امیرعلی دانایی پس از کار با بزرگان، در یک فیلم اول خودی نشان می‌دهد.
• محسن شرف الدین: یک اثر خودشیفته و شلخته از کارگردانی که میخواهد توانایی هایش را به رخ بکشد غافل از اینکه این توانایی ها کشش این اندازه از تبلیغ و نمایش را ندارد!
• فریار حسینی: کارگردان انزوا یک فیلم بین خوب است که برای اثرش ایده‌های جالب و قابل توجهی دارد. درجامعه امروز و با نگاه موجود به شخصیت زن، به خصوص در جشنواره سی و پنجم که نگاهی کلیشه‌ای و منزجر کننده‌ای را شاهد هستیم، دفاع از زنی که مدام متهم است و امکان پاسخگویی به هیچ کدام از اتهام‌ها را ندارد، قابل تامل است. اما تدوین فیلم، علی‌رغم خلاق بودن تدوینگر، به کلیت اثر آسیب زده است و گاهی دنبال کردن داستان را آزار دهنده می‌کند و فیلم اجازه تنفس کشیدن به مخاطب نمی‌دهد. انزوا فضایی فیلم‌های آمریکایی و فیلم‌های ایرانی مانند دشنه را دنبال می‌کند.

میز نقد با حضور مسعود فراستی و سعید قطبی زاده نقد فیلم انزوا ۳ | فیلم

فراستی: دلیلش این است که باور به این حرف ها ندارد. باور به بازیگران خوب، قصه خوب و خودش! نتیجه این می شود که به سراغ شعبده بازی برود. فیلمساز در شان تکنیکی برای ما قیافه گرفته است و سعی کرده پشت آن مخفی شود.

قطبی زاده: چقدر خوشحالم که در این برنامه به بهانه سینما به افراد شاخص در حوزه های دیگر ارجاع داده می شود. دوم اینکه در میان گپ ها، حرف ها سازنده می شود.

ما در فیلم های امسال با استعداد های زیاد ضایع شده طرف هستیم. درباره بازیگران بزرگ بدلیل انتخاب های فردی می خواهند با پذیرفتن نقش های عجیب و غریب دیده شوند. نمونه اش درباره نقش فاطمه معتمد آریا در فیلم «آباجان»!

گویی بخاطر ریسک پذیرفتن این نقش هاست که قرار است به آنها جایزه دهند. در این فیلم هم این اتفاق برای جمشید هاشم پور رخ داده است.

انزوا با بازی امیرعلی دانایی، نادر فلاح، علی استادی، سیامک صفری، بهنوش بختیاری، اندیشه فولادوند، شقایق فراهانی، جمشید هاشم پور، همایون ارشادی، مهران رجبی، لیندا کیانی، امید روحانی در جشنواره حضور دارد.

 مرتضی علی عباس میرزایی توضیح داد: این فیلم نخستین فیلم سینمایی بلند من محسوب می شود هر چند من اعتقادی ندارم که فیلم اولی هستم چرا که قبل از این فیلم های کوتاه زیادی ساخته ام، فیلم اولی برای کسی محسوب می شود که تا به حال کار دکوپاژ و کارگردانی نکرده باشد.