عکس های اینستاگرام کامران نجف زاده + بیوگرافی کامران نجف زاده

کامران نجف زاده عکس کامران نجف زاده امریکا عکس کامران نجف زاده مسی کامران نجف زاده وبلاگ کامران نجف زاده صرفا جهت اطلاع کامران نجف زاده ایمیل کامران نجف زاده خبرنگار و مجری واحد مرکزی خبر صدا و سیمای ایران است.

کس های اینستاگرام سارا منش و همسرش مجری شبکه من و تو

سارا منش بیوگرافی,سارا منش و همسرش,بیوگرافی سارا منش,اینستاگرام سارا منش

بیوگرافی سارامنش

بیوگرافی سارا منش مجری شبکه من و تو,متاسفانه اطلاعلات زیادی ازسارا منش مجری شبکه من و تو در دسترس عموم نیست فقظ شنیده ها از متاهل بودن وی و داشتن یک فرزند,فرزند پسر حکایت دارد در زیر عکس های اینستاگرام سارامنش را مشاهده می کنید تاپایان همراه ما باشید.

گوش دادن به رادیو بهانه‌ای برای شب‌نشینی بود

مرضیه موسوی: «رادیو اول از همه در اختیار پدر خانواده بود، یعنی اگر در خانه‌ای پدر حضور داشت، دیگر کسی جرأت چرخاندن پیچ رادیو را نمی‌یافت. پس از او، بچه‌های بزرگتر چنین اختیاری داشتند. مادرها همیشه فداکار بودند اما سر نمایش‌های رادیویی با کسی شوخی نداشتند و باید آن را گوش می‌کردند. شب‌ها که پدرم به خانه می‌آمد، هنوز سروصورتش را نشسته، رادیو را روشن می‌کرد. رادیوی پدر که روشن می‌شد، کسی نمی‌توانست جیک بزند. مادر چای می‌ریخت و صدای رادیو همه خانه را پر می‌کرد». رضا علی‌میرزایی با این توصیف، فضای گفت‌وگو را رقم می‌زند و ما را با خود به حال‌وهوای دهه ٢٠ خورشیدی می‌برد. او در ‌سال ١٣٢٦ زاده شده و از نوجوانی به کار تعمیر رادیوهای لامپی و ترانزیستوری پرداخته است. آقا رضا هنوز هم در خیابان مرتضوی تهران، رادیوهای پا به سن گذاشته خود را تعمیر می‌کند. صدای رادیوهای لامپی مغازه آقا رضا، صاف‌ترین و بی‌خش‌ترین صدایی است که رادیوهای غرب تهران به گوش می‌رسانند. او رادیو را عضوی ناطق از هر خانه و خانواده می‌داند که از صبح خروس‌خوان تا آخر شب، پابه‌پای اعضای خانواده کار می‌کرد. رادیو حتی در اوایل حضورش در ایران، بهانه‌ای برای شب‌نشینی‌های خانوادگی و دوستانه هم بود «اوایل دهه ٤٠، هر خانه‌ای رادیو نداشت. مردم پس از شام برای شب‌نشینی به خانه دوست و آشنا می‌رفتند تا هم دیداری تازه کنند، هم فلان برنامه رادیو را بشنوند». شنیدن سخنان او درباره رادیو در دهه‌های ٤٠ و ٥٠ خورشیدی، تصویری جذاب از این همنشین نوستالژیک ایرانیان دهه‌های گذشته پیش رویمان می‌گذارد.

ترانه‌های پرطرفدار روی موج «موسیقی من»

هفته نامه همشهری جوان - محمدتقی حاجی موسی: از وقتی تغییرات مدیریتی در راس سازمان صدا و سیما شکل گرفت، توقف برنامه های پخش زنده رادیو و تلویزیون هم شروع شد؛ برنامه هایی که بعضی هایشان سابقه طولانی ای داشتند و بعضی ها هم علیرغم سابقه نه چندان طولانی، طرفداران بسیار زیادی داشتند و البته ساخت این برنامه ها هم هزینه زیادی روی دست سازمان می گذاشت. اما ظاهرا رویه مدیران جدید این است که هیچ اثری از آثار دوره های مدیریتی قبل در این سازمان نماند و به همین منظور دست به پاکسازی آنتن از برنامه هایی زده اند که گاه تبدیل به برند یک شبکه و یک مدیر شده بودند.

هرچند که خود این مدیران دلایل دیگری مثل نبود منابع مالی، تکراری شدن و ضعف محتوا را ذکر می کنند و مدعی هستند در راستای تولید برنامه های بهتر گام بر می دارند، نکته ای که فعلا چندان به چشم نمی آید و تنها حذف است که صورت می گیرد و هیچ اضافه ای دیده نمی شود. پس اگر می خواهید با لیست پر و پیمان برنامه های تعطیل شده آشنا شوید، این مطلب را بخوانید و از رفتگان صدا و سیما یاد کنید.

بعضیا

• تولد: 1393
• وفات: 1393

جام جم: هوشنگ مرادی‌کرمانی در کتاب «شما که غریبه نیستید» پیرمردی را توصیف می‌کند که در روستای ساکت و آرام «سیرچ» کرمان یک رادیو را به گوشش چسبانده و متوجه اتفاقات اطرافش نمی‌شود.

نویسنده تعریف می‌کند که پیرمرد با شنیدن پیام‌های رادیو گاه لبخند می‌زد و گاه غمزده می‌شد و می‌گوید من نه دلیل شادی‌اش را می‌فهمیدم و نه دلیل اندوهش را!

این صحنه تاثیرگذار، تصویری کلی از نحوه تعامل مردم ایران قدیم با رسانه‌ای جدید به نام رادیو را ارائه می‌کند. روستاییان ایران به دنیای بیرونی‌شان از روزنه رادیو نگاه می‌کردند و به کمک این رسانه به درک و شناختی تازه می‌رسیدند.

رادیو برای همه افراد با هر سطحی از دانش و سواد، وسیله‌ای قابل استفاده بود و حتی روستاییانی که سواد خواندن و نوشتن را نداشتند می‌توانستد با برنامه‌های رادیو ارتباط برقرار کنند.

در صفحات تقویم ایرانی چهارم اردیبهشت به عنوان سالگرد رادیو ثبت شده است. در چهارم اردیبهشت 1319 شمسی فرزند سردار سپه(ولیعهد آن زمان) با فشردن یک دکمه سیاه رنگ در اتاق کوچک ساختمان بی‌سیم پهلوی، نخستین دستگاه فرستنده رادیویی ایران را افتتاح کرد. جالب است بدانید که این فرستنده رادیویی در طول روز فقط پنج ساعت برنامه پخش می‌کرد که تازه آن را هم فقط مردم تهران و چند شهر اطراف می‌توانستند بشنوند

روزنامه شرق - مهدی جوانبخت: ٧٥ سال از عمرش می‌گذرد. فرازونشیب بسیار دیده و سردوگرم روزگار بسیار چشیده است. در جنگ و صلح و غم و شادی، یار و یاور مردم بوده و به قول امروزی‌ها؛ مدام خود را «به‌روز» کرده است که اگر نگوییم بیش از زمانه و انسان‌ها، اما کمتر از آنها هم رنگ ِ صدا عوض نکرده است و چه کسی‌ است که با شنیدن نام این مونس و همراه همیشگی، به ‌احترام، کلاه از سر بر ندارد ؟ یا خاطره‌ای در ذهنش جان نگیرد؟

 رادیو؛ تکرار همین واژه‌ هم می‌تواند ما را به دنیای افسونگر صداها ببرد؛ صداهایی که برای همیشه در حافظه زمان ثبت و ضبط شده و می‌شوند؛ صداهایی که هرکدام، رؤیایی شیرین را به ذهن‌ها متبادر ‌می‌کنند و رادیو، خانه ابدی این صداهاست.