یاسر نوروزی در شهروند نوشت: اصغر فرهادی در این سال‌ها نشان داده که در کنار تسلط به کار فیلمسازی، درایت رسانه‌ای نیز داشته است؛ از سکوت به‌موقع در ماجرای بازیگر فیلم «درباره الی» تا پاسخ‌های منطقی به حواشی فیلم «جدایی». حتی «گذشته» هم می‌توانست برای این فیلمساز حاشیه‌ساز باشد اما اصغر فرهادی تا جایی که توانست تن به جریانات سیاسی نداد و تلاش کرد دور از جناح‌بندی‌ها بایستد. اما به نظر می‌رسد بعد از بازگشت از کن، این «درایت» با مفهومی به نام «رندبازی» آمیخته شده است. ماجرا از جایی شروع شد که فرهادی پس از بازگشت از کن، نشستی رسانه‌ای با حضور تمام خبرنگاران و روزنامه‌نگاران فعال در حوزه سینما ترتیب داد تا با ایراد گفته‌هایی از حواشی قابل پیش‌بینی جلوگیری کند. درعین‌حال پیش از بازگشت او از فرانسه، حرف و حدیث‌هایی هم در داخل کشور از سوی جریانات مخالف مطرح شده بود که صحبت‌های او در این نشست می‌توانست اندکی از تشنج فضای پیش‌آمده، بکاهد. این برنامه‌ریزی رسانه‌ای البته همچنان درایت او را نشان می‌دهد اما فرهادی در ادامه نشان داد خبرنگار و روزنامه‌نگار صرفا برای او ابزاری جهت گریز از تنگناهاست. وقتی نشست برگزار شد و صحبت‌های او و عوامل باعث شد کمی از آشفتگی فضا کاسته شود، خبرنگار و روزنامه‌نگار فراموش شدند و تکنیک او در این بازی رسانه‌ای کاملا عوض شد. حالا اکران‌های خصوصی فرهادی محدود شده به دوستان و رفقا. نخستین‌بار که نشست خبری «فروشنده» برگزار شد، رفتار حرفه‌ای این بود که فیلم برای تمام خبرنگاران و روزنامه‌نگاران نشریات و جراید و سایت‌های معتبر اکران و نشست خبری بعد از آن انجام شود. اما خب می‌شود تا حدودی به اصغر فرهادی حق داد. شاید می‌خواست از ایجاد حاشیه‌های تازه‌تر جلوگیری کند. اما زمانی که فضا آرام‌تر شد و برای اکران فیلم به صورت عمومی تأیید گرفت، همان خبرنگاران و روزنامه‌نگارانی که صادقانه صحبت‌ها و جملاتش را منعکس کرده بودند، فراموش شدند تا اکران خصوصی «فروشنده» را برای عده‌ای از منتقدان یا دوستان برگزار کند. با تمام احترامی که برای اصغر فرهادی قایل هستیم، بدانید که این یعنی «رندی»! در ادامه انتقاد دبیران فرهنگ و هنر برخی خبرگزاری‌ها و روزنامه‌های معتبر را در این‌باره می‌خوانید: