پدرش موسس شرکت و مادر او بازیگر سیرک و هر دو انگلیسی بودند. کریستین کوچکترین فرزند خانواده است و کودکی خود را در کشورهای مختلفی همچون پرتغال و آمریکا گذرانده است.

کریستین در نوجوانی با راهنمایی‌های پدرش به بازیگری رو آورد و اولین نقش خود را در آگهی تبلیغاتی در سال 1982 و در زمانی که 8 سالش بود بازی کرد.

وی اولین فیلم خود با نام آناستازیا را در سال 1986 بازی کرد و حضور خود به عنوان بازیگر در سینما را اعلام کرد.

وی در یک خانواده 7 نفره رشد کرد. پدرش لی هوی چوئن، خواننده اپرا بود و مادرش که یک چینی آلمانی بود، گریس نام داشت. خواهر بزرگش؛ اگنس، خواهر کوچکش؛ فیبی، برادر بزرگش؛ لی جون شن و برادر کوچکش لی جون خوی نام داشتند.

لی جون فان، بعدها نام بروس لی را برای خود برگزید. پدر بروس لی علاوه بر خوانندگی، در ورزش ووشو مهارت زیادی داشت و به همین خاطر بروس لی به رشته ورزش‌های رزمی علاقمند شد و بسیار پیشرفت کرد.

وی بازیگر و فیلمنامه نویس آمریکایی است که برنده جایزه اسکار بهترین فیلمنامه اورجینال شده است.

او را در سینما با فیلم‌هایی نظیر سه گانه ی بورن، رفتگان و جری می‌شناسند.

مت دیمون در سال 1998 برای فیلم ویل هانتینگ نابغه جایزه اسکار و گلدن گلوب بهترین فیلم‌نامه را کسب کرد. وی برای این فیلم جایزه خرس نقره‌ای بهترین بازیگری را از جشنواره برلین گرفت.

پدر او پلیس و مادرش یک معلم بود و او یک برادر به نام فرانسیسکو داشت. چندی بعد باندراس دین خود را کاتولیک  انتخاب کرد. وی 14 ساله بود که در سالن تئاتر محلی مالاگا یک نمایش موزیکال را دید و به طور ناخودآگاه احساس کرد به بازیگری علاقمند است و از همان روز تصمیم گرفت هنرپیشه شود.

علی‌رغم میل خانواده، در مدرسه هنرهای زیبا ثبت نام کرد و به گروه تئاتر محلی مالاگا پیوست. در سال 1982 در فیلمی نقش کوتاهی اجرا کرد و مورد تشویق همه قرارگرفت.

در سال 1985 در فیلم ماتادور به کارگردانی «المودوار» ایفای نقش کرد. در سال 1992 در فیلم پادشاهان مامبو خوش درخشید و راه برای وی به سوی هالیوود باز شد، البته آنتونیو در آن زمان هنوز انگلیسی را به خوبی نیاموخته بود، لذا در آن فیلم  دیالوگ‌ها را به زبان انگلیسی حفظ کرد و بالهجه اسپانیایی به بیان جملات پرداخت.

پدرش آوگوست کوپولا پروفسور ادبیات و مادرش جوی فوگلزانگ آلمانی، طراح و عمویش فرانسیس فورد کاپولا کارگردان سه گانه پدر خوانده است.

کیج در اوایل دوران پیشرفت شغلی خود نام خانوادگی خود را تغییر داد تا بتواند شهرت خود را جدا از خانواده کسب کند. او دو بار نامزد اسکار شده‌است.

وی دانش آموخته دبیرستان بورلی هیلز است و  در کلاس یازدهم دبیرستان را ترک کرد و به آموزش در کنسترواتوار تئاتر آمریکا پرداخت.

پدرش سالواتور پاچینو کارمند شرکت بیمه و مادرش رز پاچینو خانه‌دار بود. وی در عنفوان جوانی و در حالی که بیش از 22 سال از بهار زندگی‌اش نمی‌گذشت مادرش را از دست داد.

پاچینو پیش از مرگ مادرش، زندگی چندان لذت بخشی را پشت‌سر نگذاشته بود و چون والدینش خیلی زود از هم جدا شده بودند، او مجبور شد به همرا مادرش به خانه پدربزرگش نقل مکان کند. سرگرمی کودکی‌اش تقلید صدا و تکرار بازی شخصیت‌ها در فیلم‌هایی بود که روی پرده می‌دید.

پاچینو علاقه چندانی به تحصیلات آکادمیک نداشت، برای همین در 17 سالگی دبیرستان هنرهای نمایشی منهتن را رها کرد و به حرفه‌های مختلفی روی آورد؛ هر چند علاقه‌اش یعنی بازیگری را به شکل آماتوری و در اجراهای محلی دنبال کرد.

وی در سال ۱۹۶۰ به مدرسه بازیگری هربرت برگوف رفت تا زیر نظر چارلز لاتون آموزش ببیند. 6 سال بعد به اکتورز استودیو رفت و شیوه‌های بازیگری را از لی استراسبرگ آموخت.

این بازیگر بلند قد و سیه‌چرده سینما با سابقه‌ای طولانی در نقش‌های مکمل و دوم توانسته به عنوان یکی از قطب‌های کاراکترهای فرعی در هالیوود خودش را تثبیت کند.

پس از مدت‌ها کسب تجربه در صحنه نمایش و صفحه کوچک تلویزیون، فریمن با اولین حضور خود در اثری به نام زبل خیابانگرد تماشاگران را شوکه کرد و به خاطر همین نقش، نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل سال 1987 شد.

پدر و مادرش در کار سینما بودند و زندگی راسل کوچک در میان صحنه‌های فیلمبرداری شکل گرفت. آنها  اغلب او را با خود به سر کار می‌بردند و همانجا بود که عشق به بازیگری در وجودش ریشه کرد.

اولین حضور حرفه‌ای راسل در اپیزودی از سریال تلویزیونی نیروی جاسوس در  6 سالگی انجام شد. او  از 12 سالگی به صورت جدی آموزش‌های بازیگری را آغاز کرد و آن را تا 18 سالگی ادامه داد.

اولین نقش‌های مهمش در درام‌‌هایی مانند تقاطع (1990) و مدرک ساخته جوی سلین مورهاوس، شکل گرفت که به خاطرش جایزه ویژه‌ای از موسسه فیلم استرالیا دریافت کرد.

وی در برناردزویل بزرگ شد و مادرش هنرمندی در زمینه تبلیغات بازرگانی بود و پدرش مدیر یک شرکت دارویی.

مریل در کودکی به موسیقی علاقه داشت و به کلاس‌های خوانندگی اپرای ایستیل لیبلینگ می‌رفت. بعد از اخذ مدرک بازیگری از دانشکده واسار در سال1971 به مدرسه تئاتر معتبر ییل رفت و در آنجا با سیگورنی ویور بازیگر و وندی واسراستاین نمایشنامه‌نویس همکلاس بود.

استریپ قبل از دریافت مدرک کارشناسی ارشد در سال 1975، در بیش از 40 نمایش بازی کرد. بعد از فارق‌التحصیلی، اولین تجربه بازیگری خود را در برادوی با نمایش «Trelawney of the wells» کسب کرد.

پدرش شاعر، مجسمه‌ساز و نقاش بود و مادرش ویرجینیا آدمیرال نیز یک نقاش بود که مدت کوتاهی پس از تولد بابی از پدر او جدا شد. او در ایتالیای کوچک نیویورک برانکس  بزرگ شد. وی به خاطر خجالتی بودن و جثه کوچکش به Bobby Milk معروف بود.

در 10 سالگی اولین نقشش را در تئاتری در نقش شیر در جادوگر اوز بازی کرد ولی بعدا برای پیوستن به یک گروه خیابانی، تئاتر را کنار گذاشت. در 16 سالگی بازی در نمایش خرس اثر چخوف، او را به دنیای بازیگری برگرداند تا او اولین چک دستمزدش را به عنوان بازیگر دریافت کند.

بابی پس از آموزش‌های لازم، کار حرفه‌ای خود را در زمینه بازیگری به طور نامنظم در برادوی و بعضا تبلیغات تجاری برای تلوزیون آغاز کرد. اولین نقش او در فیلم سه اتاق در

منهتن در سال 1965 بود که به عنوان سیاهی لشگر و به عنوان مشتری رستوران در یکی از سکانس‌های فیلم ظاهر شد و در همان سال موفق به دریافت پیشنهاد بازی در یک نقش کوچک در فیلم میهمانی عروسی شد.