به سال 1940 در هارلم نیویورک با نام آلفردو جیمز پاچینو به دنیا آمد. در همان کودکی پدر و مادرش از هم جدا شدند و نزد خانواده مادری اش بزرگ شد. سرگرمی کودکی اش تقلید صدا و تکرار بازی هنرپیشگان بزرگ در فیلم هایی بود که روی پرده می دید. علاقه چندانی به تحصیلات آکادمیک نداشت، برای همین در 17 سالگی دبیرستان هنرهای نمایشی منهتن را رها کرد و شغل هایی مختلف را تجربه کرد، هر چند علاقه اش یعنی بازیگری را به شکل آماتوری و در اجراهای محلی دنبال کرد.

ستاره سوئدی آسمان سینمای بین الملل که به خاطر فیلم های بینظیری همچون «کازابلانکا»، «طلسم‌شده» و «آناستازیا» مشهور است، خوشبختی را اینطور تعبیر می کند: «خوشبختی عبارتست از بدن سالم و حافظه ضعیف.»

 

 

مجله دنیای تصویر: جمشید هاشم‌پور که در دهه‌های شصت و هفتاد یکه‌تاز ایفای نقش در آثاری تجاری بود که وی را در قامت یک ابرقهرمان به تصویر می‌کشیدند در سالهای بعد کوشید تواناییهای بازیگریش را خرج کاراکترهایی کند که به اندازه مخاطبان توجه منتقدان را هم به خود جلب کند با این حال از منظر مخاطب عام همچنان یک جمشید هاشم پور است و یک زینال بندری.

بازیگری برای تمام کارگردان ها

شهاب حسینی

محمد پرویزی اولین کارگردانی است که شهاب حسینی بعد از دریافت جایزه جشنواره کن، جلوی دوربین او می ایستد. محمد پرویزی فیلم قبلی اش «سمفونی تولد» را با بازی صابر ابر و حمیدرضا آذرنگ ساخته بود و حالا برای دومین فیلمش «لابی» علاوه بر شهاب حسینی، سراغ ساره بیات، سحر دولتشاهی، مصطفی زمانی و پگاه آهنگرانی رفته است.

اگر از منظر مطالعه تطبیقی به پوستر در ایران نگاه کنیم، حدفاصل سال های کودتای مرداد 32 تا انقلاب بهمن 57 سال های درخشش و اوج هنر در ایران است، چرا که بستر و خیزش اجتماعی فراهم شده که در آن جلال آل احمد، رضا براهنی و سیمین دانشور در آثار خود کنایه هایی در انتقاد به وضع کشور دارند. شاعرانی چون شاملو، کسرایی، گلسرخی و اخوان ثالث نیز هر یک به زبانی فریاد اعتراضی نسلی هستند. موج نوی سینمای ایران نیز فیلم هایی چون «شب قوزی»، «خشت و آینه»، «قیصر»، «گاو»، «تنگسیر»، «آرامش در حضور دیگران»، «طبیعت بی جان»، «گوزن ها»،... را عرضه می کند.