افزودنیهای جدید، قهرمانان قدیمی و سرنوشت قدرتمندترین قهرمانان زمین
توجه: این نقد، داستان فیلم را فاش نمیکند.
فیلم : کاپیتان آمریکا : جنگ داخلی
کارگردانان : آنتونی روسو و جو روسو
نویسندگان : کریستوفر مارکوس و استیون مک فیلی
بازیگران: کریس اوانز – رابرت دنی جونیور – اسکارلت جوهانسون- پاول راد- سباستین استن – الیزابت اولسن و ….
کمپانی: دیزنی- مارول
مدت زمان: ۱۴۷ دقیقه
بودجه: ۲۵۰ میلیون دلار
منتقد: جیم وجوودا (منتقد آی جی ان)
امتیاز: ۷.۸ از ۱۰
مترجم : فرنوش فدایی
“کاپیتان آمریکا: جنگ داخلی” برای “کاپیتان آمریکا: سرباز زمستان” و
“انتقامجویان: عصر اولتران”، دنبالهای لذتبخش ولی پر نقص محسوب میشود.
فیلم به اندازهی سرباز زمستان نیرومند یا جذاب و همه گیر نیست، ولی در
عینحال نسبت به عصر اولتران در مدیریت تعداد زیادی کاراکتر به مراتب
موفقتر عمل میکند.
بعد از حوادث پر هزینه و مرگبار اولین فیلم “انتقامجویان”، “سرباز زمستان”
و “عصر اولتران”، رهبران دنیا درخواست میکنند بر روی قدرتمندترین
قهرمانان زمین، نظارت داشته باشند. آیرن من (رابرت داونی جونیر) حاضر به
امضای تفاهمنامهی ساکوویا میشود، در حالی که کاپیتان آمریکا (کریس
اوانز) کاملا مخالف این قرارداد است. بعد از یک حمله ی مرگبار به قصد جان
رفیق قدیمی کاپیتان، باکی بارنز یا همان سرباز زمستان (سباستین استن)،
کاپیتان تصمیم می گیرد تا مکان دوست قدیمیاش را پیدا و از او محافظت کند،
در عین حال تونی استارک و انتقام جویانی که طرف او هستند، ضرب العجلی تعیین
کردهاند که کاپیتان و باکی را متوقف کنند تا عناصر خصمانهتری به سمتشان
سرازیر نشوند. در حالی که قهرمان های جدید به نزاع ملحق می شوند جبههبندی
ابرقهرمانان در مقابل هم کمکم شکل میگیرد، و یک کینهجوی مرموز، هلموت
زمو (دنیل برول)، نقشههای سایهوار و طولانیمدت خود را عملی میسازد.
این فیلم همانطوری که باید باشد، فیلم کاپیتان است و استیو راجرز یک بار
دیگر ثابت میکند که قلب و روح جهان مارول است. او مرد خوبیست که باید
تصمیمات سخت بگیرد، و به رغم اینکه توسط دوستان ابرقهرمانش همراهی می شود،
ولی اساسا در این جهان تنهاست. نبرد ایدئولوژیکی او با تونی درگیر کننده
است، ولی هرگز از سطح تکرار مکرر یک سلسله استدلالی در خلال سراسر فیلم پیش
تر نمی رود و هر دو طرف کار هایی انجام می دهند که نمایان سازند چرا ممکن
است حق با دیگری باشد.