صد

ترفند برنامه نویسی

دادن مقدار ولیه به متغیر ها در زبان های سی و پاسکال(برنامه نویسی)


برای مقدار اولیه دادن به یک متغیر در زبان سی می توان به این صورت عمل کرد.  int temp=5
ولی در زبان پاسکال چنین نیست . برای اینکه بتوان به متغیری مقدار اولیه داد می بایست از خاصیت Const استفاده کرد .که به این صورت می باشد     const   a:byte=14
و جالب اینجاست که این متغیر مثل بقیه متغیر های Const نیست که نتوان مقدار آنرا تغییر داد ، بلکه مثل بقیه متغیرهاست که در Var تعریف می کنیم.


زمانی که بخواهیم یک متغیر رشته ای تعریف کنیم چه در زبان سی و چه در زبان پاسکال باید حواسمان به فضای تخصیص داده شده به متغیر باشد . به این معنا که در پاسکال مشکلی مهم ایجاد نمی کند چون فضای تخصیصی را در خانه شماره 0 ذخیره می کند ولی در زبان سی اگر به چنین شکلی تخصیص حافظه کرده باشید دچار خطای منطقی می شوید    "Char   t[4]="test
چرا که فضای تخصیصی شما 4 خانه است و هر چهار تای آنرا پر کرده اید و جایی برای نوشتن و ذخیره سازی Null نگذاشته اید.

____________________________________________
زبان های برنامه سازی از نظر لایه ای (برنامه نویسی)


زبان های برنامه سازی از نظر نزدیک بودن به زبان ماشین به چهار دسته تقسیم می شوند:
1-زبان ماشین: برنامه های نوشته شده به این زبان مستقیما توسط ماشین قابل اجرا بوده نیاز به مترجم ندارند. به دلیل این که برنامه های این زبان باید در مبنای 2 نوشته شوند، برنامه نویسی در آن بسیار دشوار است.
2-زبان اسمبلی: این زبان شکل نمادی زبان ماشین است و در مواقعی که نیاز به سرعت زیاد و زمان واقعی (Real time) باشد بیشتر از این زبان در برنامه نویسی استفاده می گردد. برنامه نویسی در این زبان مستلزم آشنایی با سیستم است و دارای دشواری خاص خودش است.
3-زبان های سطح بالا: دستورالعمل هایی که در این زبان های برنامه نویسی وجود دارند نزدیک به زبان های طبیعی هستند. دستوراتی مثل PRINT ، INPUT ، CALLو END به ترتیب برای چاپ اطلاعات در خروجی، خواندن اطلاعات، فراخوانی زیر برنامه ها و مشخص نمودن پایان برنامه ها مورد استفاده قرار می گیرند (البته در زبان های برنامه سازی مختلف، شکل این دستورات ممکن است متفاوت باشد). دستورات این زبان وابسته به یک ماشین خاص نیستند.
4-زبان های بسیار سطح بالا: زبان های بانک اطلاعاتی و زبان های شبیه سازی مثل GPSS زبان های بسیار سطح بالا نام دارند.

____________________________________________
کاربرد زبان های برنامه نویسی (برنامه نویسی)


تنوع زبان های برنامه نویسی به حدی زیاد است که می توان گفت برای انواع کارهای مختلف، زبان های برنامه نویسی خاصی وجود دارند. بعضی از موارد کاربرد زبان های برنامه نویسی عبارتند از:
1-امور آموزشی :  زبان های برنامه سازی بیسیک و پاسکال به دلیل داشتن ویژگی های آموزشی به عنوان اولین زبان آموزشی مورد استفاده قرار می گیرند.
2-برنامه نویسی سیستم: زبان هایی مثل اسمبلی ASSEMBLY، C و ADA برای نوشتن نرم افزار های سیستم مورد استفاده قرار می گیرند.
3-هوش مصنوعی: زبان هایی مثل LISP و PROLOG برای این منظور مورد استفاده قرار می گیرند.
4-امور تجاری: در نوشتن برنامه های کاربردی در زمینه تجاری از زبان های برنامه نویسی و نرم افزار های خاصی استفاده می شود. بعضی از این نرم افزار ها عبارتند از:  FOXPRO و  PARADOX .
5-امور ویرایش متن ها: در این خصوص از زبانی به نام SNOBAL استفاده می گردد.

____________________________________________
تاریخچه ربان های برنامه سازی (برنامه نویسی)


C
زبان C  در آزمایشگاه BELL در اوایل دهه 1970 به منظور تکمیل و باز نویسی نسخه اولیه سیستم عامل UNIX طراحی شد و امروزه نسخ مختلفی از زبان C بوجود آمده است. گر چه C  یک زبان سطح بالا است ولی غالبا به عنوان زبان برنامه نویسی سیستم و یا برای رفع نیازهایی که در گذشته به کمک زبان اسمبلی برطرف می شدند استفاده می شود. همچنین بسیاری از نرم افزارهای اساسی کامپیوتر به این زبان نوشته می شوند. فراگیری این زبان برای مبتدیان کار دشواری است.

LOGO
 این زبان توسط سیمور پاپرت  در دهه 1960 در دانشگاه MIT عرضه شد. گرچه این زبان جهت استفاده دانشجویان به منظور کارهای علمی طراحی گردید، لیکن آن را به عنوان اولین زبان آموزشی جهت پرورش مهارت و خلاقیت بچه ها می شناسند.
رسم خطوط گرافیکی، کار روی رنگ ها، ایجاد تصاویر متحرک در این زبان بسادگی انجام می شود.

LISP
   توسط جان مک آرتی   در سال 1960-1959 به منظور پشتیبانی تحقیق در زمینه هوش مصنوعی (AI) ارائه گردید و روی داده های غیر عددی کار می نماید و جهت برنامه نویسی در محیط AUTO CAD نبز مورد استفاده قرار می گیرد.

____________________________________________
تاریخجه زبان های برنامه سازی (برنامه نویسی)


زبان های برنامه نویسی نیز دارای نسل های مختلفی می باشند که به ترتیب عبارتند از:
نسل اول: زبان ماشین که در اواخر دهه 1940 بوجود آمد و خصوصیات این زبان قبلا توضیح داده شد.
نسل دوم: زبان اسمبلی که در اوایل دهه 1950 بوجود آمد و خصوصیات این زبان نیز قبلا توضیح داده شد.
نسل سوم: زبان های سطح بالا که در اواخر دهه 1950 بوجود آمدندو اولین زبان این نسل فرترن بود. به این زبان ها زبان های رویه ای یا رویه گرا  نیز گفته می شود زیرا برنامه نویس باید چگونگی این عملیات را تشریح نماید.
نسل چهارم: (اواسط دهه 70) این زبان ها بسیار شبیه به زبان های طبیعی می باشند و برنامه نویس بوسیله برنامه هایی که به این زبان ها می نویسد به روشی ساده تر از زبان های دیگر با کامپیوتر ارتباط برقرار می نماید، گویی در حال صحبت کردن معمولی با کامپیوتر می باشد. به این زبان ها زبان های غیررویه ای  نیز گفته می شود زیرا برنامه نویس بدون تشریح چگونگی عملیات، خواسته خود را مطرح می کند. یعنی به کامپیوتر می گوید جه می خواهد، ولی چگونگی انجام عملیات را نمی گوید. به عنوان مثال از این نسل می توان به زبان ADA اشاره نمود. به این زبان ها، زبان های فوق بالا  نیز گفته می شود.

____________________________________________
تاریخچه زبان های برنامه سازی (برنامه نویسی)


ALGOL
 این زبان در سال 1958 معرفی گردید و یک زبان علمی می باشد. نسخ مختلفی از ALGOL   تا کنون عرضه شده است که از جمله می توان ALGOL 68 را نام برد. در آمریکا معمولا از FORTRAN بجای  ALGOL استفاده می شود، ولی در اروپا این زبان از محبوبیت ویژه ای برخوردار است.

PASCAL
 این زبان که به افتخار بلز پاسکال دانشمند فرانسوی قرن هفدهم میلادی، پاسکال نامگذاری شده است در اواخر سال های 1960 و اوایل 1970 توسط پروفسور نیکلاس ویرث  در انستیتو فنی فدرال سوئیس مطرح گردید. این زبان از قدرت بالایی در اجرای امور علمی و تجاری برخوردار است و در بسیاری از مدارس و کالج های دنیا جهت آموزش برنامه نویسی تدریس می گردد و در سال 1983 توسط سازمان استاندارد ملی آمریکا بصورت استاندارد در آمد.

  ADA
 این زبان به افتخار نام دختر لرد بایرون  که همکار چالز بابیج در زمینه طرح ماشین تحلیلی  بود، ADA نامیده شد. خانم ADA را بخاطر برنامه هایش به عنوان اولین برنامه نویس در جهان می شناسند.
 این زبان به منظور سرویس های نظامی در وزارت دفاع آمریکا  تهیه گردید. در سال 1975 وزارت دفاع آمریکا تحقیقاتی را پیرامون طراحی یک زبان عمومی که مورد استفاده فروشندگان کامپیوتر و برنامه نویسان نظامی باشد آغاز کرد که ماحصل کار آن ها زبان ADA بود که در سال 1980 عرضه گردید. این زبان در سال 1983 توسط سازمان ملی استاندارد آمریکا به صورت استاندارد در آمد.

____________________________________________
تاریخچه زبان های برنامه سازی (برنامه نویسی)


basic
بیسیک به معنی زبان همه منظوره برای افراد مبتدی می باشد. این زبان به خاطر ساختار ساده ای که دارد از محبوبیت فوق العاده ای در جهان برخوردار است. در سیتم های محاوره ای و اشتراک زمانی استفاده می شود. یک زبان محاوره ای امکان ارتباط مستقیم بین انسان و کامپیوتر را در حین اجرای برنامه فراهم می نماید. یک فرد مبتدی که آشنایی چندانی با کامپیوتر ندارد پس از مدت کوتاهی می تواند دستورهای این زبان را فرا گرفته و اقدام به نوشتن برنامه بنماید. وارد کردن داده ای ورودی بسیار ساده بوده و برنامه نویس لازم نیست نگران دستورهای (فرمت) خروجی برنامه باشد زیرا فرمت های خروجی قابل استفاده توسط این زبان در اختیار است. همچنین ایجاد تغییرات و اضافه کردن داخل برنامه بیسیک بسادگی انجام می شود. به خاطر سادگی این زبان، BASIC در اولین میکرو کامپیوترها مورد استفاده قرار گرفت و تا کنون نیز محبوب ترین زبان سطح بالای مورد استفاده در این سیستم های شخصی برای آموزش نو آموزان می باشد. زبان بیسیک بین سال های 1963 و 1964 توسط پروفسور جان کمنی و توماس کورتز در کالج دارتموث بوجود آمد و هدف آن ها از ایجاد زبان بیسیک این بود که کلیه دانشجویان رشته های مختلف بتوانند آن را بسادگی فرا گیرند. علیرغم اینکه در بیسیک اولیه از دستوران معین و محدودی استفاده می شد، لیکن سازندگاه کامپیوتر دستورات متعددی را به آن افزودند و از نظر سخت افزاری امکانات کامپیوتر خود را افزایش دادند تا بتوانند با سایر سازندگان کامپیوتر رقابت نمایند، لذا امروزه نسخه های متعددی از بیسیک وجود دارد و سازمان استاندارد آمریکا نسخه ای از آن را بنام نسخه پایه در سال 1978 ارائه نمود. استاندارد فوق به حدی ساده است که نسخه های گسترش یافته آن از قبیل GWBASIC, QBASIC, TURBO BASIC,VISUAL BASIC قابل دسترسی است. اینک از دانش آموزان مدارس تا مهندسان هواپیما از این زبان استفاده می نمایند. همچنین این زبان در امور تجاری و مدیریت کاربرد دارد. انتظار می رود به زودی شما نیز در جرگه استفاده کنندگاه این زبان قرار گیرید.

____________________________________________
تاریخچه زبان های برنامه سازی (برنامه نویسی)


COBLO
کوبول به معنی زبان تجاری می باشد که برای پردازش فایل ها بوجود آمد و هم اکنون برای کارهای تجاری با حجم زیاد مورد استفاده قرار می گیرد. در سال 1959 بسیاری از نمایندگان دولت آمریکا و سازندگان و استفاده کنندگان کامپیوتر و دانشگاه ها گرد هم آمدند تا زبان مناسب برای پردازش فایل ها را بوجود آورند. حاصل کار آن ها در ژانویه سال 1960 به اتمام رسید. مشخصات این زبان چند ماه بعد توسط سازمان انتشارات دولتی به ثبت رسید و در سال 1961 کامپایلر زبان کوبول برای امور تجاری عرضه شد. سازمان ANSI  استانداردی برای زبان کوبول در سال 1968 تهیه کرد و در سال 1974 نسخه جدیدی از آن نیز عرضه شد. زبان کوبول بهتر از سایر زبان های برنامه نویسی قادر به انجام عملیات بر روی کاراکتر های الفبایی از قبیل نام، آدرس و سایر مشخصات دیگر می باشد و محدودیت آن این است که برای انجام عملیات پیچیده ریاضی مناسب نمی باشد.

 

PL/1

        همانطور که ملاحظه نمودید زبان های اولیه از قبیل فرترن و کوبول به منظور حل مسائل علمی، تجاری تهیه گردیدند. اما در اوایل دهد 1960 شرکت IBM و یک کمیته از استفاده کنندگان IBM 360 کار خود را بر روی زبانی که قابلیت فرترن و کوبول را تواما داشته باشد آغاز نمودند که PL/1  نامیده شد و در اواسط دهه 1960 کار تهیه این زبان به پایان رسید.

        PL/1 نیز مانند یک زبان علمی از برخی تکنیک های فرترن و کوبول بهره جست و سازمان استاندارد آمریکا (ANSI) در سال 1976 استانداردی برای آن تهیه کرد. علیرغم اینکهPL/1 بان پرقدرتی می باشد و به این منطور ساخته شد که جایگزین فرترن و کوبول گردد لیکن از آنجایی که فراهم نمودن تکنیک هایی که قادر به انجام امور علمی و تجاری باشد مشکل است، لذا PL/1 موفقیت مورد نظر را کسب ننمود. با توجه به اینکه فراگیری این زبان نیز ساده نیست می رود که به تدریج به دست فراموشی سپرده شود.

____________________________________________
تاریخچه زبان های برنامه سازی (برنامه نویسی)


زبان های سطح بالا

زبان هایی هستند نزدیک به زبان طبیعی و محاوره ای انسان که در آن ها از علایم، حروف و کلمات آشنا و بکار رفته در زبان طبیعی استفاده می شود. این زبانها احتیاج به ترجمه و تصویر دارند تا قابل درک برای کامپوترها شوند. که این امر بوسیله نرم افزار های بخصوصی بنام کامپایلر و مفسر انجام می گیرد. زبان های سطح بالا وابسته به ماشین . سخت افزار نیستند و با اندکی تغییر در کلیه کامپیوترها قابل اجرا می باشند. البته شرط قابل درک بودن این زبان ها برای کامپیوترها وجود مفسر با کامپایلر می باشد. کارکردن با این زبان ها آسان تر است و نسبت به زبان های سطح پایین خطایابی و بررسی برنامه ها راحت تر انچام می گیرد.

تولید زبان های سطح بالا از اواسط دهه 1950 آغاز گردید و متداولترین آن ها عبارتند از:
FORTRAN,COBOL,PL/1,BASIC,LOGO,PSCAL,C
 
اینک در جلسات مختلف خصوصیات هر یک از این زبان ها را به طور مختصر توضیح می دهیم:

 

  ( FORmula TRANslation  ) FORTRAN

    فرترن اولین زبان سطح بالا است که تولید آن در سال 1954 به سرپرستی جان باکوز به منظور ایجاد یک زبان علمی در شرکت IBM شروع و در سال 1957 روی IBM 704 معرفی گردید که بالغ بر 5/2 میلیون دلار هزینه برداشت. با استفاده از این زبان حل معادلات ریاضی بسیار آسان گردید و بسیار مورد استقبال قرار گرفت. این زبان در اکثر کامپیوترهای بزرگ و کوچک مورد استفاده قرار می گیرد و همین استقبال فوق العاده سبب شد تا کار تهیه استاندارد در سال 1962 برای آن شروع شود که یکی از آن ها را نسخه پایه و دیگری را نسخه کامل یا گسترش یافته می نامند. استاندارد زبان فرترن در سال 1966 مورد پذیرش سازمان استاندارد آمریکا  قرار گرفت و این اولین زبانی بود که به صورت استاندارد درآمد. برنامه هایی که به این زبان در یک کامپیوتر نوشته می شود معمولا به سادگی در سایر کامپیوترها نیز قابل استفاده می باشد. فرترن نیز از دستورات ورودی، خروجی، محاسباتی، منطقی / مقایسه ای و سایر دستورات اساسی از قبیل READ ، WRIT، GOTO و  STOP همانطور که از این دستور ها در زبان انگلیسی انتظار می رود استفاده می شود.

        زبان فرترن قابلیت حل مسایل ریاضی و آماری را دار می باشد، لذا بسیاری از برنامه های این مقوله به این زبان نوشته می شوند. از ضعف های این زبان این است که دنبال کردن منطق برنامه مشکل تر از سایر زبان های سطح بالا می باشد و این زبان برای پردازش فایل ها نمی باشد، لذا برای پردازش فایل ها و استفاده در امور تجاری زبان سطح بالای دیگری بوجود آمد به نام کوبول.

____________________________________________
تاریخچه زبان های برنامه سازی (برنامه نویسی)


در ابتدا شما را با تاریخچه زبان های برنامه سازی آشنا می نماییم.
در کل زبان های برنامه سازی به دو دسته تقسیم می شوند:
۱- زبان های سطح پایینLow level languages 
۲- زبان های سطح بالا  High level languages

زبان های سطح پایین
 زبان هایی هستند در سطح ماشین و به دور از زبان طبیعی و محاوره ای انسان. این زبان ها وابسته به ماشین و سخت افزار هستند، بطوری که هر میکروپروسسور زبان خاص خود را داراست. کار کردن با این زبان ها مشکل است و خطا یابی و بررسی برنامه ها به سهولت امکان پذیر نیست، ولی به علت نزدیکی به ماشین، برنامه های نوشته شده به این زبان ها با سرعت بالایی اجرا می شوند. زبان های سطح پایین به دو دسته تقسیم می شوند:
1- زبان ماشین  : در این زبان که تنها زبان قابل فهم برای کامپیوتر می باشد از ارقام صفر و یک به عنوان علایم اولیه استفاده می شود و ارقام صفر و یک در حقیقت الفبای این زبان محسوب می شوند و جهت ایجاد کدهایی برای دستورالعمل ها بکار می روند،به طوری که هر دستورالعمل به صورت رشته _ ای از صفر و یک ها نوشته می شود.
2- اسمبلی  : این زبان در واقع همان زبان ماشین است، با این تفاوت که جهت ساده نمودن کار برنامه نویس، کدهای سمبلیکی به نام کد نیمانیک  در اوایل سال های 1950 بوجود آمد که در آن، از حروف برای کد گذاری کدهای زبان ماشین استفاده شد که این کدها در ریزپردازنده های مختلف با یکدیگر تفاوت دارند. این کدها توسط نرم افزار های به خصوصی بنام اسمبلر  به زبان ماشین تبدیل می گردند تا قابل درک برای ماشین باشند.